Ο Danish μοιράζεται μαζί μας την ιστορία του μέσα από το ηχητικό άρθρο που παρουσιάζουν τα Αποδημητικά Πουλιά σε ένα mini-podcast.
Ονομάζομαι Danish. Το χωριό μου είναι Κουτιαλα Σειντα, είναι στην επαρχία Μαντί Μπαχαβαλντίν στο Παντζάμπ. Εγώ στις 7/8/2020 έφυγα από την χώρα μου το Πακιστάν. Έφυγα από την χώρα μου το Πακιστάν πρώτον γιατί εκεί υπάρχει φτώχεια και δεύτερον γιατί εκεί δεν σέβονται τον άνθρωπο. Δεν ξέρεις πότε μπορεί να σκοτώσουν έναν άνθρωπο. Έτσι είναι η κατάσταση στο Πακιστάν.
Έφυγα από τη χώρα μου και ήρθα στο Ιράν. Όταν έφτασα στο Ιράν ταλαιπωρήθηκα και μου άσκησαν σωματική βία. Δύο φορές με είχαν απαγάγει και χρειάστηκε να τους δώσω χρήματα για να με αφήσουν. Ύστερα βγήκα απ’ το Ιράν και ήρθαμε στην Τουρκία. Στα σύνορα μας χτύπησαν, μετά αφού περάσαμε τα σύνορα μας απήγαγαν ξανά και τους δώσαμε λεφτά. Μετά μπήκα στην Τουρκία κι εκεί έμεινα περίπου έναν χρόνο.
Προσπαθούσα έναν χρόνο να περάσω στην Ελλάδα. Δεν μπορούσα να περάσω με το καράβι. Κάθε φορά με έπιαναν. Την 9η φορά που μπήκα στο καράβι, πέρασα στην Ελλάδα και πήγα στην Τρίπολη. Εκεί το καράβι αναποδογύρισε. Μετά βγήκαμε στο δρόμο και μας έπιασε η αστυνομία. Δεν ξέραμε να μιλήσουμε ούτε εμείς, ούτε αυτοί. Αυτοί με κατέγραψαν ως ενήλικο και με έστειλαν στη φυλακή στην Κόρινθο. Εκεί περίπου έμεινα ένα χρόνο. Στη φυλακή υπήρχαν και άλλοι Πακιστανοί και συνεχίζουν να περνάνε εκεί τη ζωή τους.
Σ ’αυτή τη χώρα δεν ερχόμαστε επειδή μας αρέσει, ερχόμαστε λόγω ανάγκης. Είμαι μικρός σε ηλικία. Ποιος αφήνει τη μάνα και τον πατέρα του και φεύγει; Αυτή η ηλικία είναι κατάλληλη για να σπουδάσεις. Εγώ γι’ αυτό το λόγο άφησα τη χώρα μου, για να μπορέσω να γίνω για τους δικούς μου στήριγμα. Να γίνω θυσία για να έχουν να τρώνε δύο φορές τη μέρα. Εμείς ζούμε τώρα σε αυτή τη χώρα. Δεν ξέρεις ποτέ πότε μπορεί να πεθάνεις. Δεν ξέρω εάν θα δω ξανά αυτούς που άφησα πίσω…
Εγώ γι’ αυτό θέλω να μοιραστώ όλα αυτά μέσω των Αποδημητικών Πουλιών, για να καταλάβουν όλοι σε αυτή τη χώρα ότι δεν ήρθαμε επειδή μας αρέσει, αλλά ήρθαμε λόγω ανάγκης. Είχαμε πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη, γι’ αυτό αφήσαμε τη χώρα μας.
Όταν είσαι μικρός, η καρδιά κανενός δεν πάει να αφήσει τη μάνα και τον πατέρα του. Κατάλαβες; Ήρθαμε εδώ για να γίνουμε στήριγμα σε αυτούς που έμειναν πίσω. Εγώ γι’ αυτό τα λέω όλα αυτά γιατί θέλω να μάθουν όλοι ότι ήρθαμε λόγω ανάγκης…
Σχολιάστε