Μία κοινωνία που φοβάμαι είναι αυτή που βλέπω γύρω μου. Σκέφτομαι έτσι, διότι βλέπω τα γεγονότα γύρω μου. Οι άνθρωποι έχουν γίνει πολύ επιθετικοί και νομίζουν ότι είναι πιο ελεύθεροι, αλλά μέσα στην ελευθερία τους αρπάζουν την ελευθερία κάποιου άλλου ανθρώπου. Ειδικότερα οι έφηβοι, που είμαστε πιο αντιδραστικοί, αντί να βοηθήσουμε άλλους εφήβους, συμπεριφερόμαστε ακόμα χειρότερα.
Ένα γεγονός που συνέβει πρόσφατα στην Αθήνα, είναι αυτό με την 14χρονη στην Γλυφάδα. Στην αρχή ήταν η έφηβη με τις φίλες της βόλτα στην Γλυφάδα, και ξαφνικά, εμφανίστηκαν δύο κοπέλες, και τις επιτέθηκαν. Αυτό που με σοκάρει είναι ότι ήρθαν άλλα 30 άτομα και παρακολουθούσαν αυτό το απαράδεκτο συμβάν. Καθόντουσαν έφηβοι και έφηβες και κοιτούσαν το περιστατικό, χωρίς να θέλουν να βοηθήσουν. Έβλεπαν απλά, δύο κοπέλες εναντίον ενός να την χτυπάνε και της σκίζουν τα ρούχα και τα εσώρουχα μέσα στο δρόμο, και να την γρονθοκοπούν. Αρκετά ανησυχητικά είναι τα ηχητικά μηνύματα που αντάλλαξαν οι έφηβοι πριν τις επιτεθούν που λέγανε ότι θα την σκοτώσουνε. όπως επίσης, και τα βίντεο που δείχνουν την βιαιότητα των παιδιών εναντίον της. Τέλος, ακόμα και μετά το συμβάν, της εύχονται να πεθάνει και λένε συλλυπητήρια στους γονείς της, ενώ η κοπέλα είναι μέσα στο νοσοκομείο.
Τι είναι αυτό που έκανε τα παιδιά να θεωρούν τόσο απλό το να εξαφανίσουν έναν άνθρωπο από την ζωή; Υπάρχει κάτι μέσα στην κοινωνία που τους έκανε να πιστεύουν ότι η ζωή ενός ανθρώπου είναι παιχνίδι; Εγώ πάντα γνώριζα ότι το κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να νιώθει ασφάλεια και να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που νιώθει αγάπη και φροντίδα. Ένα παιδί επηρεάζεται από αυτά που βλέπει γύρω του, όπως τα παιχνίδια, το σχολείο, τα άτομα, τις ταινίες, τους γονείς, ακόμη και ένα περιστατικό στον δρόμο μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο σκέψης και αντίληψής του. Ίσως, θα ήταν καλύτερο να μάθουμε στα παιδιά πως να λύνουν τις διαφορές τους σωστά και χωρίς να είναι επιθετικά και βίαια, αλλά με ειρηνικό τρόπο. όπως είδαμε στο περιστατικό, το μίσος δύο ανθρώπων αυξήθηκε σε μίσος 30 ανθρώπων, χωρίς να έχουν καν κάποιο κέρδος. Είναι χρέος του κάθε ανθρώπου το πως θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά τον διπλανό και ειδικά ένα έφηβο παιδί που δεν ξέρει ακόμα τι είναι σωστό και τι λάθος.
Μία κοινωνία που θα ήθελα να ζω είναι η εξής: Να υπάρχει αλληλοσεβασμός μεταξύ των ανθρώπων. Η έφηβη να παλεύουν για τα όνειρά τους, αλλά και για τα όνειρα των διπλανών τους. Και όχι να διαλύουν ο ένας την ζωή του άλλου, αλλά να κοιτάζουν ότι μπορούν να χτίσουν μαζί κάτι πολύ όμορφο. Η κοινωνία μας θα μπορούσε να χαρακτηρίζεται από όμορφα περιστατικά, από ένα χαμόγελο και μία καλή πράξη.
Σχολιάστε