Τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί περιστατικά αθλητικής βίας που έχουν στιγματίσει την ιστορία του αθλητισμού. Από την υβριστική συμπεριφορά και τις καταστροφές εγκαταστάσεων μέχρι τον τραυματισμό και τη δολοφονία φιλάθλων, ο χουλιγκανισμός αποτελεί πληγή για τον αθλητισμό. Το φαινόμενο αυτό προκαλείται από διάφορους παράγοντες ενώ είναι αναγκαίο να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπισή του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αθλητικοί σύλλογοι και τα σωματεία ενθαρρύνουν τον φανατισμό των φιλάθλων και την εκδήλωση βίας, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Η επιδίωξη του κέρδους τόσο από πλευράς των αθλητών όσο και από πλευράς των παραγόντων οξύνει τον ανταγωνισμό και την επιδίωξη της νίκης με κάθε μέσο. Παράλληλα, το κλίμα μαζοποίησης στα γήπεδα αφαιρεί την ευθύνη από το μεμονωμένο άτομο και ευνοεί τη συμπεριφορά όχλου που σε συνδυασμό με την απουσία ελέγχου της έντασης που προκύπτει στους αθλητικούς αγώνες οδηγεί στην εκδήλωση βίας. Επιπρόσθετα, οι οπαδοί συχνά διοχετεύουν την οργή τους εξαιτίας οικονομικών, κοινωνικών ή ψυχολογικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στην πρόκληση και συμμετοχή σε βίαια επεισόδια ενώ δεν θα έπρεπε να παραλειφθεί η κρίση φορέων αγωγής, όπως η οικογένεια και το σχολείο που ωθούν τον νέο στην εκδήλωση παραβατικής συμπεριφοράς. Έτσι, προκύπτει ένας φαύλος κύκλος αέναης βίας.
Το νοσηρό αυτό φαινόμενο θα αντιμετωπισθεί ριζικά, αν οι φορείς αγωγής συμβάλλουν ουσιαστικά στην υγιή διαπαιδαγώγηση του νέου. Αναμφίβολα, η μεταλαμπάδευση ανθρωπιστικών αξιών από την οικογένεια και το σχολείο θα βοηθήσουν τον νέο να αποκτήσει σεβασμό για τον εαυτό του και τους άλλους καθώς και κριτική ικανότητα, ώστε να διαχειρίζεται με υγιή τρόπο τα αρνητικά του συναισθήματα και να μην παρασύρεται από τη νοοτροπία της αγέλης. Επιπρόσθετα, η πολιτεία χρειάζεται να εξασφαλίσει τις αναγκαίες αθλητικές υποδομές, προκειμένου να ενισχύσει τον αθλητισμό και να μειώσει με κατάλληλα μέτρα τα φαινόμενα βίας. Οι αθλητές και οι παράγοντες οφείλουν να διαθέτουν ήθος και να μην υποκινούν με τη συμπεριφορά τους τις έντονες αντιδράσεις των φιλάθλων, ενώ χρειάζεται να υπάρχει αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο που να αποτρέπει την ανάρμοστη συμπεριφορά των οπαδών και τη δραστηριοποίησή τους σε παραβατικές ομάδες εκτός γηπέδων.
Συμπερασματικά, η αθλητική βία χρειάζεται να περιοριστεί, γιατί αμαυρώνει τον αθλητισμό. Αξίες όπως ο σεβασμός προς τον αντίπαλο, η ευγενής άμιλλα και η προσπάθεια για τη συμμετοχή παύουν να υπάρχουν, όταν ο αγώνας καταλήγει σε βανδαλισμούς και ξυλοδαρμούς εντός ή εκτός γηπέδου . Οφείλουμε ,λοιπόν, να διαφυλάξουμε την πραγματική προσφορά του αθλητισμού που είναι η σωματική άσκηση, η ηθική και πνευματική καλλιέργεια και φυσικά η ψυχαγωγία.
Σχολιάστε