Τα Αμπελάκια είναι ένα παλιό και γνωστό χωριό στο νομό Λάρισας, που είναι χτισμένο στις πλαγιές του Κισσάβου. Το χωριό αυτό είναι γνωστό για τα υπέροχα αρχοντικά, τους παραδοσιακούς δρόμους και τις εκκλησίες, ενώ στο παρελθόν σημείωσε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, καθώς και στρατιωτική δύναμη, που αλλάξαν την Ευρώπη.
Η πιο γνωστή εμπορική δραστηριότητα εκείνης της περιόδου ήταν η επεξεργασία και η βαφή νημάτων με ένα πολύ ιδιαίτερο κόκκινο χρώμα, το οποίο παρήγαγαν από ένα φυτό που ονομάζεται ριζάρι. Για να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό άλλων περιοχών με παρόμοια εμπορική δραστηριότητα, αποφάσισαν να ιδρύσουν ένα συνεταιρισμό που έγινε πολύ γνωστός.
Το αρχοντικό του Γεωργίου Σβαρτς
Το αρχοντικό του Γεωργίου Σβαρτς χρονολογείται στον 18ο αιώνα και είναι πιθανότατα το παλαιότερο κτίριο που υπάρχει μέχρι σήμερα στο χωριό. Ο Γεώργιος Μαύρος Σβαρτς ήταν ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού των Αμπελακίων. Το αρχοντικό άρχισε να χτίζεται ως κατοικία του το 1778 και ολοκληρώθηκε το 1787. Λειτούργησε επίσης ως έδρα του Συνεταιρισμού από το 1778 μέχρι το 1820. Αποτελείται από τρεις ορόφους, με υπέροχη αρχιτεκτονική.
Το ισόγειο έχει χτιστεί με πέτρα και στα δεξιά σας θα βρείτε μία αυλή που οδηγεί σε ένα υπόγειο, που χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση εργαλείων και άλλων αντικειμένων. Απέναντι από την είσοδο υπάρχει ένας χώρος με ξύλινο πάτωμα που χρησιμοποιούνταν για της συναντήσεις του Συνεταιρισμού και για εμπορικές συμφωνίες. Στα αριστερά, δίπλα στη σκάλα που οδηγεί στον πάνω όροφο, υπάρχει ένα θησαυροφυλάκιο, όπου φυλάσσονταν τα χρήματα και τα έγγραφα του Συνεταιρισμού.
Ο δεύτερος όροφος είναι ο χώρος όπου έμενε η οικογένεια το χειμώνα και έχει σχεδιαστεί με συγκεκριμένο τρόπο, ώστε λίγα μόνο παράθυρα μπορούσαν να ζεσταίνουν το χώρο. Έχει τρία δωμάτια και δεν μπορώ να μην αναφέρω το φοβερό τζάκι!
Μετά από αυτό, υπάρχει ο τελευταίος όροφος, που χρησιμοποιούνταν την καλοκαιρινή εποχή, λόγω του μεγάλου αριθμού παραθύρων που επέτρεπαν στο φως και στον φρέσκο αέρα να μπει μέσα. Οι τοιχογραφίες είναι εμπνευσμένες από πραγματικές πόλεις, όπως η Κωνσταντινούπολη και φανταστικά τοπία, πουλιά και άλλες διακοσμητικές μορφές. Όμως αυτό που ήταν για μένα η μεγαλύτερη έκπληξη εκεί ήταν τα όμορφα προσεγμένα ταβάνια, η αίσθηση μεγαλοπρέπειας που σου δίνει αυτό το κτίριο, ο πλούτος της εσωτερικής διακόσμησης και η πολυτέλεια που είναι ενδεικτική της οικονομικής τους θέσης και του υψηλού τους γούστου.
Η αίθουσα του Αετού είναι ο πιο πλούσιος από όλους τους χώρους του αρχοντικού. Έχει ένα ζωγραφισμένο και διακοσμημένο ξύλινο ταβάνι. Ο διάκοσμος του ταβανιού αυτού χωρίζεται στα τέσσερα και έχει πολλή θετική ενέργεια και ομορφιά. Μέχρι σήμερα οι ιστορικοί δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ποιος ήταν ο καλλιτέχνης που το ζωγράφισε, όμως τα αρχικά του στην υπογραφή ήταν Λ.Λ. Ο καλλιτέχνης ξεχωρίζει για την εφευρετικότητα των έργων του και για την ποικιλία των μορφών της διακόσμησης, που ισορροπεί ανάμεσα στο ανατολίτικο και το ευρωπαϊκό στοιχείο.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου
Και φυσικά, όταν κάποιος ταξιδέψει στα Αμπελάκια δεν πρέπει να παραλείψει να επισκεφθεί την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Οι εντυπωσιακές πέτρες με τις οποίες έχει κατασκευαστεί ταιριάζουν εντυπωσιακά με τη φύση της περιοχής!
Η εκκλησία αυτή χτίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα και είναι επίσης διακοσμημένη με ξύλο, ενώ το ταβάνι της είναι διακοσμημένο με αστέρια. Στο νότιο κομμάτι του χώρου θα βρείτε μία προτομή του επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, που πήρε μέρος στην πολιορκία του Μεσολογγίου.
Τα Αμπελάκια θα παραμείνουν ένα από τα πιο όμορφα και εντυπωσιακά μέρη που έχω επισκεφθεί στην Ελλάδα. Αυτή η επίσκεψη μου έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψω στο χρόνο. Φαντάστηκα ότι ζούσα εκείνη την εποχή! Είχα ήδη ακούσει και μελετήσει για τον αρχαίο και σύγχρονο πολιτισμό της Ελλάδας, αλλά εκείνη τη μέρα κατάφερα να τον νιώσω με ένα μοναδικό τρόπο με όλες μου τις αισθήσεις.
Σχολιάστε