Οι μέρες περνούν, οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν. Οικογένειες, παιδιά. Μόλις πέρυσι ήταν που φτάσαμε εμείς, τώρα άλλοι. Ο τόπος όμως, ίδιος.
Επιθυμούμε ωστόσο, μετά το πέρας των δύο ετών να σας περιγράψουμε τις συνθήκες του καταυλισμού του Σχιστού.
Είμαστε δύο νέοι δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Αποδημητικά Πουλιά» και κάτοικοι του προαναφερθέντος καταυλισμού. Αποφασίσαμε να συζητήσουμε ορισμένα θέματα με τους ανθρώπους, οι οποίοι διαμένουν επί μακρόν στον καταυλισμό αυτό.
Αρχικά οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες. Νερά γύρω από τις σκηνές, ανυπόφορη ζέστη το καλοκαίρι και οι άνθρωποι ζούσαν σε πολύ σκληρές συνθήκες. Αρχικά, ωστόσο λίγοι ήταν οι κάτοικοι του καταυλισμού αλλά με την πάροδο του καιρού και σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα αυξήθηκαν κατά πολύ.
Κάποτε, ακόμα και για τα απερίγραπτα κακής ποιότητας τρόφιμα, θα έπρεπε όλη η οικογένεια, μητέρες με τα παιδιά στην αγκαλιά, να στηθούν στη μακροσκελή ουρά και να υποφέρουν από την υπερβολική ζέστη. Κάποτε, μέσα στο χειμώνα, η βροχή γέμιζε με βρώμικα νερά τις σκηνές και κατέστρεφε τα πάντα.
Όσο για τις συνθήκες υγιεινής, αυτές σχεδόν ανύπαρκτες με αποτέλεσμα την διάδοση διαφόρων ασθενειών όπως η ψωρίαση, κυρίως ανάμεσα στα μικρά παιδιά του καταυλισμού. Ο κόσμος, όπως στηνόταν στην ουρά για τρόφιμα, το ίδιο έπραττε και για το μπάνιο, με κρύο νερό. Ο κόσμος αισθανόταν μία απόλυτη ανασφάλεια, δεν είχε τα στοιχειώδη της υγιεινής, ούτε και την ελάχιστη πληροφόρηση.
Δεν υπήρχε, επίσης, και στήριξη από καμία οργάνωση.
Ωστόσο, με το πέρας του χρόνου, μας προσέγγισαν διάφορες από αυτές.
Επίσης, τότε δεν υπήρχαν μαθησιακές υποστηρίξεις για τους νέους μας. Κάτω όμως από δύσκολες συνθήκες, ορισμένοι ανέλαβαν την ευθύνη παροχής μαθησιακής υποστήριξης και παράδοσης ορισμένων μαθημάτων στα παιδιά και νεαρά άτομα του καταυλισμού.
Μετά από λίγο διάστημα και δεδομένου ότι υπήρχε η επιθυμία να ακουστεί η φωνή του καταυλισμού, ορισμένα κορίτσια επιθύμησαν την οργάνωση και την έκδοση μιας εφημερίδας, η οποία συνέβαλε δυναμικά στις ριζικές αλλαγές των καταστάσεων, προς το καλύτερο.
Μετά από το πέρας ενός περίπου έτους, οι σκηνές αντικαταστάθηκαν από κοντέινερ, η παροχή τροφίμων αντικαταστάθηκε από κάποιο μικρό χρηματικό ποσό, με το οποίο μπορούν οι κάτοικοι να αγοράσουν τα τρόφιμα της αρεσκείας τους. Επίσης, υπάρχει πλέον συνεργείο για την καθαριότητα.
Τώρα τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο, οι συνθήκες υγιεινής βελτιώθηκαν σημαντικά και σε σχέση με το παρελθόν, όλα δείχνουν καλύτερα. Μας επισκέπτονται διάφορες οργανώσεις, οι οποίες με κάποιο τρόπο συμβάλλουν στην επίλυση των προβλημάτων μας. Ωστόσο, ο κόσμος ζητά περισσότερη ασφάλεια, τουλάχιστον εντός του καταυλισμού. Έρχονται άνθρωποι διαφόρων εθνικοτήτων και απαιτείται σωστή και ορθή πληροφόρηση για όλους και για όλα.
Συζητήσαμε με τον κύριο Κράλογλου Γεώργιο, ο οποίος εργάζεται στο Υπουργείου Μετανάστευσης και είναι υπεύθυνος της δομής φιλοξενίας του Σχιστού, από τότε που μπήκαμε κι εμείς, είναι ακόμα εδώ και τον γνωρίζουμε.
Τι ήταν εδώ πριν γίνει καταυλισμός προσφύγων;
Το Σχιστό ήταν ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο και μόλις σε εφτά μέρες και νύχτες συνεχόμενης δουλειά του στρατού μετατράπηκε σε μια δομή φιλοξενίας προσφύγων. Μπήκαν ατομικές σκηνές αλλά και άλλες μεγαλύτερες και είχε χώρο για περίπου 2.000 άτομα. Άρχισε να λειτουργεί και επίσημα στις 22 Φλεβάρη του 2016, φιλοξενώντας ανθρώπους από το Αφγανιστάν, την Συρία, το Ιράν και το Ιράκ.
Ποιά είναι η κατάσταση που επικρατεί αυτή την στιγμή;
Οι σκηνές έδωσαν την θέση τους σε κοντέινερ και όπως καταλαβαίνετε, έπρεπε να γίνουν και άλλες εργασίες, όπως να φτιαχτούν τα υδραυλικά και να γίνουν ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις Ανακαινίσαμε τα δυο μεγάλα κτίρια που υπάρχουν στον χώρο, δημιουργώντας 22 δωμάτια στο ένα και 6 στο άλλο. Τα δωμάτια αυτά λειτουργούν ως αίθουσες άτυπης διδασκαλίας για τους εφήβους που δεν πάνε σχολείο και γίνονται μαθήματα ελληνικών, αγγλικών, γεωγραφίας κλπ. Δημιουργήσαμε επίσης και ένα νηπιαγωγείο.
Ποιά είναι η χωρητικότητα του καταυλισμού αυτή την στιγμή;
Λόγω των κοντέινερ που έχουν τοποθετηθεί, αυτή την στιγμή στη δομή φιλοξενίας χωράνε έως και 1.000 άτομα.
Τι γίνεται με τη ασφάλεια; Πού μπορεί να απευθυνθεί κάποιος αν αντιμετωπίζει κάποιος πρόβλημα;
Αν κάποιος έχει πρόβλημα, θα τον βοηθήσουμε. Υπάρχει η παρουσία της ελληνικής αστυνομίας στον χώρο και σε περίπτωση που κάποιος δεν αισθάνεται ασφαλής, μπορεί να κάνει μια αναφορά την οποία θα εξετάσει η αστυνομία μέχρι να λυθεί το θέμα.
Τέλος, αυτό που θα ήθελα να πω, είναι ότι αυτό που ευχόμαστε εμείς, είναι ο κόσμος που μένει εδώ, να έχει μια καλή ζωή.
Τελικό συμπέρασμα λοιπόν, είναι ότι οι δύσκολες συνθήκες δεν διαρκούν για πολύ, αρκεί να έχουμε ελπίδα, αλλά και δύναμη για να καταβάλλουμε και την αντίστοιχη προσπάθεια για την εξάλειψή τους.
Σχολιάστε