Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Μπάσκετ με Αμαξίδιο συμμετέχουν άτομα με αναπηρίες. Είναι οι πιο σημαντικοί και εντυπωσιακοί αγώνες. Φέτος ο τελικός του Final Four διεξήχθη στο κλειστό γυμναστήριο της Νέας Σμύρνης, στις 17 Ιουνίου, ανάμεσα στις ομάδες Α.Σ. Άτλας Αθηνών και Γ.Σ. Δωδεκάνησος από τη Ρόδο.
Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τέτοιους αγώνες. Πολύ εντυπωσιακό! Οι δύο ομάδες έβαλαν τα δυνατά τους σε έναν τελικό γεμάτο ενέργεια. Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι γνωστοί: 4 ημίχρονα, 10 λεπτά το κάθε ένα, 5 παίκτες σε κάθε ομάδα. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η συμμετοχή των γυναικών στο γήπεδο.
Αν και η Δωδεκάνησος επικράτησε με 62-60, πρωταθλητής, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, αναδείχθηκε ο Άτλας καθώς είχε πετύχει περισσότερους πόντους στο Final Four.
Μετά το τέλος του παιχνιδιού μίλησα με τους παίκτες.
Ο Γιώργος Μακρής, αγωνιζόμενος με την ομάδα του ΠΑΣΚΑ και μέλος της εθνικής ομάδας, μπορεί να μην έφτασε στον τελικό αλλά ήταν ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Έχει τραυματισμό-ακρωτηριασμό μηριαίου και παίζει μπάσκετ τα τελευταία 23 χρόνια, από το 1996.
Πώς σας φάνηκε ο τελικός;
Το τελευταίο ματς ήταν πάρα πολύ εντυπωσιακό, είχε πάρα πολλή δυναμική και ήταν πολύ καλή διαφήμιση για το άθλημά μας.
Έχετε κάποιο μήνυμα για τους πρόσφυγες με αναπηρία που έχουν έρθει στην Ελλάδα αναζητώντας μια νέα ζωή;
Συνεργαζόμαστε με κάποιους πρόσφυγες που έχουν αναπηρία, έχουμε και στην ομάδα μας έναν. Καλό θα είναι να έρχονται, να κοινωνικοποιηθούν μαζί μας, να γνωρίσουν τον αθλητισμό. Θέλουμε και εμείς να τους έχουμε παρέα μας και να συμμετέχουν μαζί μας στους αγώνες.
Ποια είναι η άποψη σας για τα Παραολυμπιακά αθλήματα;
Σε αυτά τα αθλήματα συμμετέχουν άτομα με αναπηρίες. Είναι ισότιμα με τα ολυμπιακά και γίνονται 15 με 20 μέρες μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι η τελική προσπάθεια όλων όσοι προπονούνται χρόνια και αγωνίζονται, το αποκορύφωμα της προσπάθειάς τους. Οι αθλητές ξεπερνούν τα όριά τους και αυτός είναι και ο σκοπός της προσπάθειάς τους όλο τον χρόνο.
Θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες μας;
Όσοι γνωρίζουν πρόσφυγες και μετανάστες άτομα με αναπηρία, καλό είναι να τους μιλήσουν, να έρθουν στον χώρο μας, να ενταχθούν μαζί μας στον αθλητισμό.
Στη συνέχεια μίλησα με τον Ιωάννη Χαλδαίο, ο οποίος παίζει μπάσκετ 17 χρόνια και τα τελευταία 5 αγωνίζεται με τον Α.Σ. Άτλας Αθηνών.
Τι θα θέλατε να πείτε στους έφηβους πρόσφυγες που έρχονται από τον πόλεμο με αναπηρία;
Θα ήθελα να τους πω ότι αν ασχοληθούν με τον αθλητισμό θα κάνουν πολύ καλό και στην ψυχική και στη σωματική τους υγεία. Θα δυναμώσουν, θα πηγαίνουν ταξίδια, θα αγωνίζονται, θα γυμνάζονται, θα κοινωνικοποιηθούν και θα ξεπεράσουν το πρόβλημα τους πολύ πιο εύκολα.
Η ζωή με αθλητισμό είναι καλύτερη από τη ζωή χωρίς αθλητισμό;
Νομίζω ότι η ζωή με αθλητισμό είναι πιο καλή γιατί αναλαμβάνεις κάποιες υποχρεώσεις και πρέπει να τις τηρείς, οπότε μπαίνεις σε ένα πρόγραμμα και η ζωή κυλάει πιο ομαλά. Ειδικά στη δική μας κατάσταση μετά από κάποιο ατύχημα, όταν ο οργανισμός αρχίζει να ατροφεί, μέσα από τον αθλητισμό βρίσκεις τη δύναμη να προχωράς.
Σχολιάστε