Όποτε βλέπω άστεγους, ραγίζει η καρδιά μου. Όλοι τους είναι άνθρωποι, όπως και εμείς. Δυστυχώς, πολλές φορές, οι άστεγοι πέφτουν θύματα ρατσισμού και σεξουαλικής εκμετάλλευσης, εξαιτίας της φτώχειας τους και ζουν μία ζωή-κόλαση. Δεν είναι μόνο οι ενήλικοι άντρες, αλλά και οι γυναίκες καθώς και τα παιδιά βρίσκονται σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση εδώ και πολλές γενιές.
Για το λόγο αυτό, αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες πρόσβασης στην εκπαίδευση και την ιατρική περίθαλψη σε σχέση με τους άλλους.
Κάθε φορά που ο υπόλοιπος κόσμος συμμετέχει σε οικογενειακές ή θρησκευτικές γιορτές το χειμώνα, με το αχνό φως και την ήσυχη ατμόσφαιρα τις νύχτες, λυπάμαι αυτούς τους μοναχικούς ανθρώπους. Εκείνοι σιγοτραγουδούν και αναπολούν τις καλές στιγμές του παρελθόντος τους.
Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν την ειλικρινή συμπόνια μας, γιατί δεν έχουν μια θέση στην κοινωνία. Οι περιστάσεις δεν τους επιτρέπουν να παραμείνουν σε μόνιμο μέρος. Ταυτοχρόνως, υφίστανται ταπείνωση και πρωταγωνιστούν καθημερινά στα μέσα ενημέρωσης. Κάθε μέρα η ζωή τους αποτελεί ένα δύσκολο παιχνίδι.
Όσοι μένουν εκτός πόλεων, στέλνουν καθημερινά κάποια από τα μέλη της οικογένειάς τους στις πόλεις για δουλειά και όταν επιστρέφουν στο σπίτι τους τη νύχτα μέσα στο σκοτάδι, τα θλιμμένα μάτια των υπόλοιπων μελών της οικογένειας τους περιμένουν.
Είναι καταπιεσμένοι άνθρωποι, που πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε με αγάπη. Η πολιτεία με τη σειρά της οφείλει να κάνει πολλά για αυτούς, να βελτιώσει τη ζωή τους, ώστε να μπορούν να ζήσουν σε καλύτερες συνθήκες, κάπου μόνιμα, όπου θα μπορέσουν να εργάζονται για τον εαυτό τους και για τη χώρα τους.
Θα ήταν άδικο να μην αναφέρω τις οργανώσεις και τις ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, που συνεχίζουν να βοηθούν τους άστεγους. Προσωπικά, νιώθω υπερήφανος που είχα την τύχη να τους γνωρίσω και να συνεργαστώ μαζί τους, προσφέροντας στους άστεγους είτε οικονομική βοήθεια είτε ρούχα, ανάλογα πάντα με τις δυνατότητές μου.
Σχολιάστε