Όσο περισσότερο ακούμε για τα νέα κύματα προσφύγων, όσο πιο πολύ ακούμε στις ειδήσεις για τη μετανάστευση, η μετανάστευση εξακολουθεί να είναι σημαντικό ζήτημα. Υπάρχουν ακόμη πολλές πτυχές της μετανάστευσης που δεν έχουν διερευνηθεί ή είναι αδύνατο να καλυφθούν από τις ειδήσεις. Κάποιες πτυχές και ιστορίες μπορούν να παρουσιαστούν μόνο μέσα από ντοκιμαντέρ και ταινίες. Τα ντοκιμαντέρ και οι ταινίες είναι ένας πολύ ισχυρός τρόπος να μαθαίνεις νέα πράγματα, γιατί μπορούν να διδάξουν πολλά σε πολύ λίγο χρόνο. Γι’αυτό και όταν άκουσα για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Moviement θέλησα αμέσως να γράψω για αυτό.
To Moviement είναι ένα φεστιβάλ κινηματογράφου που διοργανώνει το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ – Παράρτημα Ελλάδας. Θα γίνει από τις 30 Οκτωβρίου ως τις 3 Νοεμβρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας (Ιερά Οδός 48, Αθήνα). Το φεστιβάλ εστιάζει στη μετανάστευση και τις διαφορετικές πτυχές της: Από την οικιακή εργασία και τη δομική βία, μέχρι την αλληλεγγύη, την ενσωμάτωση και τους αγώνες. Όπως εξηγεί η Φοίβη Δαλιάνη εκ μέρους της διοργάνωσης, «Η μετανάστευση είναι μια ποικιλόμορφη και πολύπλοκη εμπειρία και στόχος του φεστιβάλ είναι να επιστήσει την προσοχή στις διαφορετικές της πτυχές, να αναδείξει την ποικιλoμορφία της και τις υποκειμενικές εμπειρίες και να δημιουργήσει χώρο για συζητήσεις, αλληλεπίδραση και δράση».
Το ενδιαφέρον είναι ότι εκτός από τις προβολές θα υπάρχουν συζητήσεις και Q&A, όπου οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να καθίσουν με τους δημιουργούς των ταινιών μετά την προβολή, να τους θέσουν ερωτήσεις και να λάβουν απαντήσεις.
Το πλήρες πρόγραμμα του φεστιβάλ θα είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα rosalux.gr Βρήκαμε κάποιες από τις ταινίες του φεστιβάλ πολύ ενδιαφέρουσες και τις προτείνουμε:
A maid for each
Σκηνοθέτης: Maher Abi Samra | 2016 | Λίβανος | 67’ | Ντοκιμαντέρ
Η ταινία έναρξης του φεστιβάλ. Είναι ένα ντοκιμαντέρ για τις οικιακές βοηθούς στο Λίβανο, που με πληροφόρησε για πολλά πράγματα που δεν ήξερα ότι συμβαίνουν εκεί.
Καθώς προχωρά η ταινία, βλέπουμε έναν άντρα που είναι ο υπεύθυνος ενός γραφείου που παρέχει οικιακές βοηθούς. Εξηγεί πολλά, όπως από ποιες χώρες κατάγονται οι οικιακές βοηθοί, και εξηγεί ακόμα και το πώς έρχονται παράνομα στο Λίβανο. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τις κατόψεις των σπιτιών ή των διαμερισμάτων των ανθρώπων που προσλαμβάνουν τις οικιακές βοηθούς και βλέπουμε πόσο μικρότερα είναι τα δωμάτιά τους σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα.
Ως θεατής, είδα μία άλλη πλευρά της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Όταν κάνουν κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπονται, οι άνθρωποι που προσλαμβάνουν οικιακές βοηθούς το δικαιολογούν με όποιον τρόπο μπορούν. Για παράδειγμα, «Εκείνοι έχουν οικιακή βοηθό, εμείς γιατί δεν θα έπρεπε να έχουμε;» ή «Είμαι πολύ απασχολημένος για να φροντίζω την ηλικιωμένη μητέρα μου», λες και με αυτά μπορούν να δικαιολογήσουν τις κακές συνθήκες στις οποίες ζουν οι οικιακές βοηθοί στα σπίτια τους. Κάποιες οικογένειες προσπαθούν να κρύψουν το ζήτημα αυτό, αγνοώντας την ύπαρξη της οικιακής τους βοηθού, προσποιούμενες ότι δεν είναι καν εκεί. Νομίζουν ότι το να της παρέχουν απλώς φαγητό και στέγη είναι αρκετό για να κάνει τη ζωή της οικιακής βοηθού άνετη.
Κι αν σκέφτεστε ότι ίσως η ζωή μιας οικιακής βοηθού δεν είναι και τόσο κακή, να σας πούμε ότι δεν είναι πραγματικά ελεύθερες να βρουν εργασία κάπου αλλού.
Cedar Wolf
Σκηνοθέτις: Σοφία Γεωργοβασίλη | 2019 | Ελλάδα, Γερμανία | 12’ | Μυθοπλασία
Το “Cedar Wolf” είναι η πιο γλυκιά ταινία για έναν έφηβο πρόσφυγα που ζει στην Αθήνα και ένας ξυλουργός τον βοηθά να βρει σταθερότητα.
Αυτή η μικρού μήκους ταινία δείχνει ότι μπορούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, ακόμα κι αν δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα και ότι ακόμα και η πιο μικρή βοήθεια, είτε οικονομική υποστήριξη, είτε απλώς ένας καλός λόγος προς τους πρόσφυγες είναι σημαντική και σημαίνει πολλά για αυτούς.
Η ταινία αυτή μου άρεσε γιατί στέλνει ένα θετικό μήνυμα και αποδεικνύει ότι η τοπική κοινωνία μπορεί να κάνει τη ζωή ενός πρόσφυγα πολύ καλύτερη, απλώς και μόνο αναγνωρίζοντας την παρουσία του.
Easy lessons
Σκηνοθέτις: Dorottya Zurbó | 2018 | Ουγγαρία | 78’ | Ντοκιμαντέρ
Στο ντοκιμαντέρ αυτό παρακολουθούμε την 17χρονη Kafia, που έχει δραπετεύσει από έναν καταναγκαστικό γάμο στη Σομαλία. Η μητέρα της την βοήθησε να το σκάσει από τη χώρα και στη συνέχεια έφτασε μόνη της στην Ουγγαρία.
Την βλέπουμε να συμμετέχει στις τελικές σχολικές εξετάσεις σε μια ξένη για αυτήν γλώσσα, έπειτα την βλέπουμε να κλείνει τα 18 και να πρέπει να φύγει από τον ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων για να ζήσει μόνη της, ενώ ταυτόχρονα κυνηγά το όνειρό της να γίνει μοντέλο.
Είναι πολύ ενδιαφέρον που τη βλέπουμε να περνά όλες αυτές τις αλλαγές, εμφανώς αβέβαιη για το αν αυτές είναι σωστές, καθώς μιλά συνεχώς για αυτές. Έχει κάνει τις σωστές επιλογές ή αλλάζει μόνο και μόνο για να ενσωματωθεί στη νέα κοινωνία που ζει;
Πιστεύω ότι είναι μια πολύ σημαντική ταινία, γιατί δείχνει πως ο,τι συμβαίνει με το ζόρι δεν μπορεί ποτέ να είναι το σωστό – ειδικά όταν αυτό έχει να κάνει με το γάμο. Νομίζω πρέπει οπωσδήποτε να βρείτε το χρόνο να δείτε αυτό το καταπληκτικό ντοκιμαντέρ.
The boy and the sea
Σκηνοθέτης: Samer Ajouri | 2016 | Συρία, Λίβανος | 5’ | Animation
Ένα συγκινητικό animation μικρού μήκους που μας μεταφέρει σε έναν εντελώς καινούργιο κόσμο και μιλά για την επώδυνη ιστορία ενός μικρού αγοριού, του Αϊλάν Κουρντί, του οποίου η εικόνα κυριάρχησε στις ειδήσεις και γέμισε τις καρδιές και τη σκέψη μας με βαθιά θλίψη. Αυτό το animation λέει την ιστορία του με ένα διαφορετικό τρόπο, ενώ η μουσική εγείρει απίστευτα συναισθήματα και κρατά το κοινό καθηλωμένο. Αξίζει σίγουρα να το δείτε.
*Οι ταινίες του φεστιβάλ απευθύνονται κυρίως σε άτομα άνω των 18.
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος #15 των “Αποδημητικών Πουλιών”, που κυκλοφόρησε με την Εφημερίδα των Συντακτών στις 12 Οκτωβρίου 2019.
Σχολιάστε