Μαχντιά Χοσσαϊνί
Θέλουμε να σας μιλήσουμε γι’ αυτές τις αναμνήσεις που τόσο θετικά άλλαξαν την ζωή μας τα τελευταία δύο χρόνια. Επηρέασαν τον τρόπο που σκεφτόμαστε, το πως βλέπουμε την κοινωνία αλλά και τους ανθρώπους.
Μια μέρα επισκέφτηκα το καμπ στο οποίο έμενα παλιότερα, για να δω μια φίλη. Στην αρχή με κατέκλυσαν οι αναμνήσεις του παρελθόντος και της ζωής στο καμπ. Το μυαλό μου ήταν μπερδεμένο και πάλευα μαζί του, όσο έψαχνα την φίλη μου, η οποία δουλεύει ως μεταφράστρια σε μια οργάνωση που στηρίζει τις γυναίκες και ήταν πολύ απασχολημένη εκείνη την ώρα. Με κάλεσε τελικά να πάω μαζί της σε μια συνάντηση στην οποία υπήρχαν πολλές γυναίκες και πολλά κορίτσια.
Όταν πρωτομπήκα στον χώρο που γινόταν η συνάντηση, είδα αρκετές γυναίκες να διαβάζουν τα «Αποδημητικά Πουλιά» και πιο συγκεκριμένα το κείμενο που είχα γράψει, με τίτλο, «Αυτά που θέλει να πει μια Αφγανή γυναίκα σε έναν Αφγανό άνδρα». Αφού τελείωσαν με το άρθρο, ζητήθηκε από τις γυναίκες αυτές να πουν τη γνώμη τους, χωρίς να ξέρουν ποιος το είχε γράψει. Η έκπληξη μιας εκ των γυναικών, πραγματικά με σόκαρε. «Δεν υπάρχει περίπτωση αυτό το κείμενο να έχει γραφτεί από μια Αφγανή». Την ρώτησα τι ήταν αυτό που την έκανε να πιστεύει κάτι τέτοιο και γιατί νομίζει ότι η συγγραφέας του άρθρου δεν είναι από το Αφγανιστάν. Η γυναίκα μου απάντησε πως «Αυτό το άρθρο έχει γραφτεί από μια θαρραλέα και δυνατή γυναίκα και πως τέτοιες γυναίκες δεν υπάρχουν στο Αφγανιστάν». Την ρώτησα γιατί έχει μια τέτοια ιδέα για τις γυναίκες και μου απάντησε πως μεγάλωσε με αυτές τις πεποιθήσεις.
Αναρωτήθηκα πως θα στηρίξουμε τους άντρες, όταν οι Αφγανές γυναίκες δεν πιστεύουν στον ίδιο τους τον εαυτό. Παρόλο που τα λόγια της με αναστάτωσαν, με έκαναν και πιο δυνατή για να μπορέσω να συνεχίσω έτσι και να γράφω ακόμα περισσότερα άρθρα για τις γυναίκες της χώρας μου. Δεν πιστεύουν στους εαυτούς τους και τις δυνατότητές τους ακόμα και τον 21ο αιώνα, πιστεύω εγώ όμως σε αυτές.
Μια άλλη γυναίκα στην συνάντηση είπε πως, «Είμαστε περήφανοι που υπάρχει μια τέτοια Αφγανή γυναίκα, η οποία είχε την δυνατότητα να εκφραστεί και να δημοσιεύσει τα αισθήματα όλων των Αφγανών γυναικών».
Εκείνη τη μέρα, βίωσα δυο διαφορετικά συναισθήματα την ίδια στιγμή. Στο τέλος της συνάντησης όμως, τους συστήθηκα και με αγκάλιασαν, ευχαριστώντας και όλα τα μέλη των «Αποδημητικών Πουλιών».
Τώρα θα θέλαμε να σας καλέσουμε να μοιραστείτε και τις δικές σας εμπειρίες και αναμνήσεις από τα Αποδημητικά Πουλιά.
Αμπντούλ Ρασίντ Μοχαμαντί
Από τότε που εντάχθηκα στην ομάδα Αποδημητικών Πουλιών κάθε συνάντησή μας είναι και μια ευχάριστη ανάμνηση. Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους και από την εμπειρία μου στην ομάδα, έχω μάθει ότι είμαστε όλοι ίσοι, ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας, θρησκείας. Όταν βλέπω κάποιον να διαβάζει την εφημερίδα μας και να μας ενθαρρύνει, νιώθω περήφανος που είμαι μέλος της ομάδας.
Αμπντούλ Ραχμάν Μανταλά
Μια μέρα γυρνούσα με μια φίλη μου από τη συνάντηση της εφημερίδας. Είχαμε αργήσει και θέλαμε να προλάβουμε το τρένο για την Μαλακάσα. Έπρεπε όμως πρώτα να πάρουμε το μετρό. Εκεί περάσαμε γρήγορα χωρίς να κόψουμε εισιτήριο και βρήκαμε ελεγκτές με αστυνόμους πίσω από τα ακυρωτικά μηχανήματα. Μας ζήτησαν τα εισιτήρια μας και τους είπαμε πως δεν είχαμε. Όταν όμως τους δείξαμε τις δημοσιογραφικές ταυτότητες εντυπωσιάστηκαν επειδή είδαν ότι είμαστε εθελοντές στην εφημερίδα. Μας έκοψαν μία κλήση αντί για δύο.
Ιχτισάμ Χαν
Έχω πολύ ενδιαφέρουσες αναμνήσεις από την εφημερίδα μας, αλλά δυσκολεύομαι να βρω τις λέξεις για να τις περιγράψω. Πρώτον, ήρθα στην εφημερίδα στις 16 Δεκεμβρίου 2017. Ως νέο μέλος, ήθελα να γράψω κάτι, αλλά αρχικά μόνο άκουγα. Στη συνέχεια, σιγά σιγά, δημοσίευσα το πρώτο μου ποίημα. Ήταν μια στιγμή που μου άλλαξε την ζωή. Από τότε, μέσω των κειμένων μου, προσπαθώ η φωνή μου να φτάσει στους απλούς αλλά ταυτόχρονα δυνατούς ανθρώπους αυτής της χώρας.
Μοχάμαντ Νασίμ Χαϊνταρί
Όταν γνώρισα την εφημερίδα δεν είχα πολύ θάρρος και μεγάλη αυτοπεποίθηση. Η συμμετοχή μου όμως στην ομάδα με βοήθησε να αυξήσω την αυτοπεποίθησή μου, να γνωρίσω τον πόνο και τις δυσκολίες των μεταναστών και των προσφύγων, να γίνω η φωνή τους και να την μεταφέρω στα αυτιά του κόσμου.
Θυμάμαι πως μετά από δύο μήνες συμμετοχής στην εφημερίδα κατάφερα να μιλήσω σε ένα σεμινάριο με θέμα τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στην Ελλάδα. Σε αυτό το σεμινάριο είχαν έρθει επισκέπτες από διάφορες χώρες, όπως η Γαλλία, η Αγγλία, ο Καναδάς, και η Ελβετία. Με αυτό τον τρόπο κατάφερα να μεταφέρω τα προβλήματα και τις δυσκολίες των προσφύγων μπροστά σε τουλάχιστον 500 άτομα.
Μοχαμάντ Σαρίφ Ραχμανί
Όταν πρωτοήρθα στην ομάδα δημοσιογραφίας των «Αποδημητικών Πουλιών» κατάλαβα ότι ενωμένοι μπορούμε να προχωρήσουμε, πιο δυναμικά από πριν, προς τον στόχο μας και μέσω της εφημερίδας να ενημερώσουμε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες για τα δικαιώματά τους. Επίσης, μέσα από τις κουβέντες μας στην ομάδα έμαθα περισσότερα και αναθεώρησα για τα δικαιώματα και την ισότητα των φύλων. Πιστεύω ότι αυτό ήταν το σπουδαιότερο πράγμα που κατάφερα να αποκτήσω από τη συμμετοχή μου στην εφημερίδα.
Νούρα Αλ Φαντλί
Μια μέρα καθόμουν στο καμπ όταν ήρθαν κάποια μέλη της συντακτικής ομάδας των «Αποδημητικών Πουλιών» να μας μιλήσουν για την εφημερίδα τους και να μας καλέσουν στις συναντήσεις τους. Μου άρεσε πολύ η ιδέα και όταν πήγα στην πρώτη συνάντηση μου άρεσε πολύ επίσης. Τους είπα ότι θέλω να συμμετέχω και στην έκδοση της εφημερίδας και με δέχτηκαν. Τώρα είμαι ένα ενεργό μέλος των Νέων Δημοσιογράφων που γράφει άρθρα και κάνει συνεντεύξεις. Τι όμορφη, αξέχαστη ανάμνηση.
Ουμέρ Φαρούκ
Το όνομα μου είναι Ουμέρ Φαρούκ και είμαι από το Πακιστάν. Θυμάμαι μέλη της εφημερίδας να έρχονται στον ξενώνα που μένουμε για να μας δώσουν την ευκαιρία να μπούμε στην ομάδα. Στην αρχή ήμουν αρκετά μπερδεμένος, δεν μπορούσα να βρω κάτι για να γράψω. Προσπάθησα όμως και πίστεψα στον εαυτό μου και έτσι έγραψα για την σχολική ζωή. Όταν έδωσα το κείμενο στην εφημερίδα, η συντακτική ομάδα με ενθάρρυνε και μου έδωσε κίνητρο. Μου είπαν πώς να μεταφέρω την φωνή μου στους ανθρώπους μέσω της εφημερίδας. Έτσι κατάλαβα την αξία που έχουν τα «Αποδημητικά Πουλιά» στις ζωές μας και πώς να υψώνω τη φωνή μου ώστε να με ακούσουν οι άνθρωποι. Ελπίζω να τους φανούν ενδιαφέροντα αυτά που γράφουμε. Η ευκαιρία που μου δόθηκε να γράψω στην εφημερίδα μου άλλαξε τη ζωή. Υπήρχαν πράγματα που ήθελα πάντα να πω στους ανθρώπους και τώρα μπορώ να το κάνω μέσα από την εφημερίδα. Είμαι σίγουρος ότι οι αναγνώστες θα την βρουν χρήσιμη και ενδιαφέρουσα.
Μοχάμαντ Αλριφάι
Μετά από όσα έχω περάσει και υποφέρει στη ζωή μου και αφού έφτασα στην Ελλάδα, σκοπός μου ήταν να φτάσει η φωνή μου στα πιο μακρινά μέρη. Φοβόμουν, όμως, ότι θα μείνω στο περιθώριο αυτού του κόσμου, όπου δεν θα έχω ούτε φωνή ούτε χώρο. Φοβόμουν ότι η φωνή μου δεν θα έχει ηχώ και ότι μόνο εγώ θα την ακούω. Αλλά αφού γνώρισα την εφημερίδα άρχισα να νιώθω ότι δεν θα είμαι ο μόνος που θα ακούει την ηχώ της φωνής μου και ότι υπάρχουν κι άλλοι που νοιάζονται να με ακούσουν.
Σχολιάστε