Ένας λόγος για να λατρεύεις το καλοκαίρι είναι τα φεστιβάλ! Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τη μουσική, τα φαγητά, τους χορούς και τις παραδόσεις του κάθε τόπου συνθέτουν μία μοναδική εμπειρία. Σε αυτό το podcast των Αποδημητικών Πουλιών θα πάρουμε μία γεύση από ένα καλοκαιρινό φεστιβάλ στο Μπαγκλαντές και από ένα καλοκαιρινό φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη.
Στέλλα: Γεια σας, είμαστε εδώ από τα Αποδημητικά Πουλιά. Είμαι η Στέλλα και ο φίλος μου ο Σιντίκ, και θα μιλήσουμε για τις γιορτές που έχουν οι χώρες μας και τις εποχές που τις έχουν. Λοιπόν, Σιντίκ, τι θέλεις να μοιραστείς μαζί μας σήμερα;
Σιντίκ: Είμαι από το Μπαγκλαντές. Θα σας μιλήσω για τη χώρα μου και το παραδοσιακό φεστιβάλ κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής. Στο Μπαγκλαντές έχουμε διαφορετικές εποχές. Έχουμε έξι εποχές. Οι εποχές είναι το καλοκαίρι, οι βροχερές, το φθινόπωρο, τα τέλη του φθινοπώρου, ο χειμώνας και η άνοιξη. Θα μιλήσω για το καλοκαίρι γιατί τώρα είναι η καλοκαιρινή περίοδος. Το Μπαγκλαντές είναι η χώρα των έξι εποχών. Το καλοκαίρι είναι η πρώτη εποχή και Boishakhi Mela είναι το όνομα της γιορτής. Είναι η πιο ζεστή εποχή. Είναι η εποχή των λουλουδιών και των φρούτων. Όταν στη χώρα μου είναι καλοκαίρι, οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν εύκολα. Και όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και τα ζώα δεν μπορούν να επιβιώσουν. Αυτό προκαλεί το θάνατο πολλών ανθρώπων και ζώων το καλοκαίρι στο Μπαγκλαντές.
Στέλλα: Δεν είναι πολύ χαρούμενη εποχή για σένα.
Σιντίκ: Δεν είναι μια χαρούμενη εποχή για εμάς. Στην πραγματικότητα, η καλοκαιρινή περίοδος είναι το πιο σημαντικό πράγμα στο Μπαγκλαντές. Αυτή η εποχή είναι ιδανική για τα φρούτα και τα λουλούδια. Θα μοιραστώ μαζί σας μερικά καλοκαιρινά φρούτα. Γνωρίζετε τα μάνγκο, τα τζάκφρουτ, τα βατόμουρα, τα λίτσι και τα πεπόνια; Πολλά άλλα ζουμερά φρούτα αναπτύσσονται επίσης αυτή την εποχή.
Στέλλα: Λίτσι δεν έχω δοκιμάσει, αλλά μου αρέσουν τα πεπόνια και τα μάνγκο.
Σιντίκ: Λίτσι και μάνγκο. Κυρίως επειδή τα λίτσι δεν μπορείς να τα βρεις άλλη φορά. Μόνο το καλοκαίρι και για τρεις μήνες στο Μπαγκλαντές. Μόνο τρεις μήνες το καλοκαίρι. Θα μοιραστώ την ιστορία μου για το καλοκαίρι όταν πήγαινα στο χωριό μου. Το καλοκαίρι έχουμε πολλά φρούτα, με πολλούς κήπους στη χώρα μου για μάνγκο και λίτσι. Όταν ήμουν πολύ μικρός, εκείνη την εποχή, συνήθιζα να παίρνω μερικά φρούτα από τα δέντρα, μάνγκο και λίτσι. Εκείνη την εποχή, ήμουν παιδί. Ήμουν πολύ νέος. Ήμουν περίπου οκτώ ή εννέα ετών. Διασκεδάζαμε και με τα ξαδέλφια μου και ήταν επίσης πολύ χαρούμενοι που τρώγαμε μόνο φρέσκα φρούτα και μπορούσες να γευτείς τα φρέσκα φρούτα. Ήταν ένα πολύ καλό συναίσθημα για μένα, το απολάμβανα κάθε φορά. Μου αρέσει το καλοκαίρι στη χώρα μου. Αφού μεγάλωσα λίγο, ζούσα στη Ντάκα του Μπαγκλαντές. Το καλοκαίρι είχαμε πολλά φεστιβάλ στη Ντάκα. Στο πανεπιστήμιο της Ντάκα, το οποίο είναι το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο του Μπαγκλαντές, εκείνη την εποχή είχαμε μια μεγάλη συναυλία για όλους. Ήταν ανοιχτή για όλους, δωρεάν. Πολλοί διάσημοι τραγουδιστές ερχόντουσαν εκεί για να τραγουδήσουν δωρεάν και να πάνε οι άνθρωποι να τους απολαύσουν. Είναι πολύ διασκεδαστικό το καλοκαίρι. Διασκεδάζω. Εσείς τι λέτε;
Στέλλα: Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον, τόσο τα πανηγύρια όσο και οι γιορτές σας. Έχω κι εγώ κάποιες ευχάριστες αναμνήσεις με τα ξαδέρφια από τα πανηγύρια της Θεσσαλονίκης. Κάθε χρόνο γιορτάζουν το πανηγύρι του προφήτη Ηλία. Η οικογένειά μου ζει σε ένα μέρος που λέγεται Πυλαία, όπου υπάρχει μια εκκλησία του προφήτη Ηλία. Επίσης, πολλά από τα μέλη της οικογένειάς μου ονομάζονται Ηλίας, οπότε τους αρέσει πολύ αυτό το πανηγύρι γιατί γιορτάζουν και τα ονόματά τους και όχι μόνο τον άγιο/προφήτη. Ο εορτασμός γίνεται κάθε 20 Ιουλίου και διαρκεί 3 με 4 ημέρες. Παλιά διαρκούσε περισσότερο, αλλά τώρα έχουν και δουλειές. Οι άνθρωποι στήνουν μικρά μαγαζάκια και τραπεζάκια στους δρόμους της Πυλαίας που έχουν τόσα πολλά διαφορετικά πράγματα όπως βραχιόλια, σκουλαρίκια, παιχνίδια για μικρά παιδιά, ρούχα κ.λπ. Τοποθετούν επίσης τραπέζια και καρέκλες σε όλη την πλατεία του χωριού. Υπάρχουν καντίνες, σαν φορτηγά που πουλάνε φαγητό που το λένε Βρώμικο. Είναι σαν χοτ ντογκ ή σουβλάκι. Έχουν επίσης και πολλά ποτά και μπύρες.
Σιντίκ: Μου αρέσει το σουβλάκι. Το έχω δοκιμάσει.
Στέλλα: Είναι πολύ ωραίο.
Σιντίκ: Είναι πολύ ωραίο και εύκολο φαγητό.
Στέλλα: Και είναι πολύ φθηνό και στο πανηγύρια μας αρέσει πολύ. Κάποιοι πουλάνε επίσης καλαμπόκι και ένα γλυκό, το οποίο στην Ελλάδα το λέμε “το μαλλί της γριάς” για κάποιο λόγο. Δεν είναι αηδιαστικό. Είναι γλυκό, αλλά για κάποιο λόγο το λέμε έτσι.
Σιντίκ: Εντάξει. Χαχαχα.
Στέλλα: Επιπλέον, στην πλατεία του κεντρικού κτιρίου, τοποθετούν μια σκηνή όπου έρχονται ντόπιοι τραγουδιστές να τραγουδήσουν όπως ο Ρέμος, ο Μητροπάνος, ο Τερζής, ο Πάριος.
Είναι τοπικές διασημότητες της Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησαν από εκεί, αλλά έγιναν διασημότεροι.
Σιντίκ: Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον.
Στέλλα: Παίζουν πολύ ωραία μουσική.
Σιντίκ: Α, το έχω δει. Το έχω δει στο YouTube. Είναι πολύ διασκεδαστικό, μου αρέσει. Είναι ενδιαφέρον. Μου αρέσει ο χορός, το ότι παίζει στο βάθος η ελληνική μουσική και χορεύουν μαζί κρατώντας τα χέρια τους σε έναν κύκλο. Το είδα στο YouTube.
Στέλλα: Ναι, το λατρεύουν. Μπορούν να το κάνουν αυτό μέχρι το πρωί για μέρες. Μου αρέσει πολύ η γιορτή γιατί μου θυμίζει πιο απλές εποχές που πήγαινα εκεί με τους παππούδες μου και μου αγόραζαν ό,τι παιχνίδι ήθελα σαν παιδί. Τα παιχνίδια ήταν πολύ φτηνά και έσπαγαν πολύ γρήγορα, αλλά αυτό δεν μας πείραζε.
Σιντίκ: Εντάξει, αυτό συνέβαινε με όλους όταν ήμασταν μικρά παιδιά.
Στέλλα: Καταστρέφονταν την επόμενη μέρα. Είχαν επίσης κάποια παιχνίδια για τα παιδιά, όπου έβαζες ένα νόμισμα και μπορούσες να καβαλήσεις ένα άλογο, ένα πλαστικό άλογο που κινούνταν. Υπήρχε επίσης μια βάρκα που την τραβούσες με ένα σχοινί και πήγαινε μπρος-πίσω. Ήταν πολύ αστείο. Όταν ήσουν παιδί, ήταν πολύ αστείο. Τώρα που το είδα ως ενήλικας είναι βαρετό. Πιο μετά αφού περπατούσα με τους παππούδες μου και τους γονείς μου, συναντούσα τα ξαδέλφια μου και παίζαμε με τα παιχνίδια μας και περνούσαμε ώρες. Θυμάμαι ότι μόνο διασκεδάζαμε. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι ακριβώς έκανα. Θυμάμαι μόνο ότι ήμασταν χαρούμενοι που ήμασταν μαζί και τρώγαμε σουβλάκια και τρέχαμε στην πλατεία. Ήταν το καλύτερο. Ήταν οι μόνες νύχτες που οι παππούδες μου έμεναν ξύπνιοι μέχρι το πρωί γιατί οι παππούδες μου είναι περίπου 80-90 ετών.
Σιντίκ: 80-90 ετών!
Στέλλα: Ναι, και έμεναν μέχρι το πρωί ακούγοντας μουσική ή χορεύοντας, ειδικά η γιαγιά μου. Η Πυλαία είναι έξω από τη Θεσσαλονίκη και κρατάνε ακόμα κάποιες παραδόσεις και μου αρέσει αυτό, γιατί διατηρούν τη νοοτροπία του χωριού και παρόλο που η Θεσσαλονίκη είναι μια τεράστια πολυπολιτισμική πόλη, συνεχίζουν να κρατούν τις ρίζες τους.
Μια φορά θυμάμαι, ο θείος μου ο Ηλίας που είχε να πάει σε πανηγύρι πάρα πολύ καιρό, χρόνια, καθόταν εκεί και άκουγε τα τραγούδια και το εκτιμούσε γιατί είχε πολύ καιρό να πάει. Είδα κάποια δάκρυα στα μάτια του και του είπα “Γιατί κλαις; Γιορτάζουμε!”, και μου είπε ότι όλες αυτές οι αναμνήσεις, ήταν συγκλονιστικές γιατί αυτό το φεστιβάλ είναι παλαιότερο από τον ίδιο και γι’ αυτό είναι πολύ χαρούμενος.
Σχολιάστε