The Yellow Days: Κάτι παραπάνω από ένα φεστιβάλ

Στην εποχή του σύγχρονου πολιτισμού και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η απώλεια της παράδοσης, της κουλτούρας και των τεχνών γίνεται όλο και πιο έντονη. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό σε περιοχές με ισχυρή προφορική παράδοση και μοναδικά έθιμα, που διαμορφώνονται από την πολιτισμική συμπεριφορά, όπως είναι οι αφηγήσεις, η μουσική, οι τέχνες και η κοινωνική ενσωμάτωση, τα οποία κινδυνεύουν να χαθούν σε αυτή την εποχή των μεγάλων αλλαγών.

Αποφάσισα να συζητήσω για αυτό με τη Nina Alonso, ιδρύτρια και συνδιοργανώτρια του φεστιβάλ The Yellow Days. Όπως γράφει και στη σελίδα του στο Facebook, “Το Yellow Days είναι μια πολιτισμική συνάντηση, όπου το φαγητό, η μουσική και η τέχνη είναι τα εργαλεία που ενώνουν τις εκτοπισμένες αραβικές κοινότητες με την τοπική κοινότητα”. Με άλλα λόγια, το Yellow Days είναι ένα πολυπολιτισμικό φεστιβάλ που έγινε στην Αθήνα, στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, από τις 27 ως τις 29 Σεπτεμβρίου.

Ρώτησα τη Nina Alonso τι τους έκανε να διοργανώσουν αυτό το φεστιβάλ. «Με ενθουσιάζουν πραγματικά οι άνθρωποι που συναντιούνται, μοιράζονται τις δεξιότητές τους και δημιουργούν. Επίσης, πριν από τρία χρόνια ήμουν εθελόντρια σε ένα camp προσφύγων στη Λέρο. Όταν πήγα εκεί ένιωσα ότι η ανθρωπιστική βοήθεια είναι κάτι παραπάνω από την κάλυψη της ανάγκης για τροφή και των άλλων βασικών αναγκών. Αυτό που έλειπε ήταν άνθρωποι που συναντιούνται, μοιράζονται ιστορίες, κλαίνε, γελούν, μαγειρεύουν μαζί…»

Μου εξήγησε ότι όταν ήταν στο camp στη Λέρο αποφάσισε να συγκεντρώσει ανθρώπους, για να μαγειρέψουν, να παίξουν μουσική και να περάσουν χρόνο μαζί. Και κάπως έτσι, το 2016, γεννήθηκε η ιδέα για τη διοργάνωση ενός φεστιβάλ. Όταν επέστρεψε στο Λονδίνο, όπου ζούσε, διέδωσε την ιδέα και όσοι έδειξαν ενδιαφέρον κλήθηκαν να μπουν στην ομάδα της διοργάνωσης. Ξεκίνησαν με κάποιες εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης, όπως πάρτι, εκθέσεις και σεμινάρια.

Το 2017 πραγματοποιήθηκε το πρώτο φεστιβάλ στη Λέρο. «Η ιδέα ήταν να συγκεντρώσουμε μια ομάδα ανθρώπων για να μοιραστούν τις διαφορετικές κουλτούρες τους, να γελάσουν μαζί/.» Η Nina Alonso αφηγείται: «Νομίζω ήταν κάτι πολύ ισχυρό και πολύ θετικό!». Έπειτα, πολλοί πρότειναν να μεταφερθεί το φεστιβάλ στην Αθήνα, ώστε να μετατραπεί σε μια πλατφόρμα συνάντησης δημιουργικών ανθρώπων, που θα μπορέσουν να ασκήσουν πίεση προς μια θετική κοινωνική αλλαγή. Και έτσι το The Yellow Days έλαβε χώρα στην Αθήνα το 2018 και το 2019.

Τι κάνει όμως ιδιαίτερο αυτό το φεστιβάλ; Η Nina Alonso εξηγεί: «Είναι περισσότερο ένα κάλεσμα σε δράση για την ανθρωπιστική κρίση. Είναι συνάντηση ανθρώπων για να δουλέψουν μαζί για έναν κοινό σκοπό, για να δημιουργήσουν κάτι μαζί. Άνθρωποι από διαφορετικές κουλτούρες μαζεύονται στον ίδιο, ουδέτερο χώρο, όπου όλοι είναι εξίσου σημαντικοί.» Ταυτόχρονα το The Yellow Days είναι και ένα κάλεσμα σε δράση για την κλιματική αλλαγή. «Κατά την άποψή μας, για να κατανοήσουμε και να σεβαστούμε τη φύση, χρειάζεται να κατανοήσουμε και να σεβαστούμε ο ένας τον άλλο. Πιστεύουμε ότι η προσφυγική κρίση είναι μόνο η αρχή, γιατί η κλιματική αλλαγή θα αναγκάσει ακόμα περισσότερους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Χρειάζεται να γεφυρώσουμε το χάσμα μεταξύ των διαφορετικών πολιτισμών».

Το The Yellow Days είναι μία πλατφόρμα που επιτρέπει στους ανθρώπους να μοιράζονται πράγματα, να απολαμβάνουν μαζί ένα γεύμα τη μέρα, να μαγειρεύουν, να κάθονται μαζί γύρω απ’ το τραπέζι, να φάνε, να χαλαρώσουν, και στη συνέχεια να ανταλλάξουν ιδέες. Έτσι, η ομάδα των Νέων Δημοσιογράφων αποφάσισε να επισκεφτεί το φεστιβάλ The Yellow Days στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. Άνθρωποι από κάθε κοινότητα ήταν ευπρόσδεκτοι εκεί. Ήταν ένας τρόπος να έρθουν κοντά όλες οι κοινότητες σε έναν κοινό τόπο για τρεις μέρες με φαγητό, μουσική, χορό, τέχνες και άλλα πολλά.

Οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή με τον πολιτισμό με πολλούς τρόπους: Μέσα από επισκέψεις σε μουσεία, βιβλιοθήκες και θεατρικές παραστάσεις, μέσα από εκπαιδευτικές ανταλλαγές, μέσα από τον κινηματογράφο, τα μέσα επικοινωνίας, το διαδίκτυο. Ανεξάρτητα από τον τρόπο, οι πολιτικές που προωθούν την πρόσβαση στον πολιτισμό είναι κρίσιμες για την ανάπτυξη της δημιουργικότητας όλων μας. Και γι’ αυτό το The Yellow Days ήταν τόσο σημαντικό.

Το φεστιβάλ άνοιξε τις πόρτες του στις 3μ.μ. στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και είχε πολλά να δεις και να κάνεις. Είχε διαδραστικά εργαστήρια, όπως ομαδικά παιχνίδια, στα οποία οι συμμετέχοντες/ουσες μπορούσαν να πάρουν μέρος χωρίς να χρειάζεται να μιλούν την ίδια γλώσσα. Υπήρχαν επίσης εργαστήρια που είχαν σαν στόχο την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, καθώς παρουσίαζαν τρόπους κατασκευής μουσικών οργάνων από ανακυκλώσιμα υλικά. Επισκέφτηκα τις ομάδες των εργαστηρίων, παρακολούθησα δεξιοτέχνες τεχνίτες κι έμαθα ακόμα και πώς μπορείς να φτιάξεις κοσμήματα από Lego. Η όλη ιδέα ήταν να εξοικειωθούμε με την ιδέα της επαναχρησιμοποίησης, μειώνοντας τα απορρίμματα που δημιουργούμε. Και, φυσικά, η ιδέα ήταν τα κάνουμε όλα αυτά μαζί. Επιπλέον, ήταν μια σπουδαία ευκαιρία να δοκιμάσουμε παραδοσιακά φαγητά, όπως φαλάφελ και σαμόσα. Το κύριο γεύμα ήταν στις 8μ.μ. και περιελάμβανε κυρίως ελληνική κουζίνα. Το καλύτερο απ’ όλα όμως, ήταν το τεράστιο τραπέζι όπου σχεδόν 300 άνθρωποι κάθισαν μαζί και απόλαυσαν το γεύμα τους. Ήταν πολύ ιδιαίτερο που κάθισα στο ίδιο τραπέζι με ανθρώπους από τόσες πολλές διαφορετικές χώρες.

Όταν είδα την Nina Alonso να υποδέχεται την οικογένεια και τους φίλους της στο φεστιβάλ, θυμήθηκα τότε που συμμετείχα σε μία έκθεση φωτογραφίας τον περασμένο Μάρτιο. Ήμουν κατενθουσιασμένος και γεμάτος αυτοπεποίθηση όταν η οικογένειά και οι φίλοι μου έφτασαν εκεί. Στο The Yellow Days η Nina Alonso έδειχνε να νιώθει ακριβώς έτσι όταν έφτασαν εκεί οι δικοί της άνθρωποι.

Το αγαπημένο μου σημείο ήταν το γεύμα. Υπήρχε όμως και ένα φοβερό σημείο στο χώρο, από όπου περνούσες για να πας στο χώρο των εργαστηρίων, και ήταν ιδανικό για να βγάλεις φωτογραφίες και selfies, καθώς ήταν διακοσμημένο με κρεμασμένα πλαστικά μπουκάλια που περιείχαν χρωματισμένο νερό. Μιλώντας για χρώματα, κάτι ενδιαφέρον σχετικά με το όνομα The Yellow Days: Το κίτρινο θεωρείται πως είναι το χρώμα της χαράς, της θετικής ενέργειας, της δημιουργικότητας, των τεχνών. Σε πολλούς πολιτισμούς θεωρείται πολύ θετικό χρωμα. Είναι το χρώμα του ήλιου, το χρώμα της ζωής. Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξαν αυτό το όνομα για το φεστιβάλ.

Το φεστιβάλ ήταν πολύ διασκεδαστικό και ταυτόχρονα εκπαιδευτικό και καλλιτεχνικό. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία και ένας ενδιαφέρων τρόπος να γνωρίσεις διαφορετικές κουλτούρες και να γιορτάσεις το τέλος του καλοκαιριού. Όμως το The Yellow Days δεν σταματά όταν τελειώνει το τριήμερο του φεστιβάλ. Αυτές οι τρεις μέρες ήταν απλώς ένα παράδειγμα για το πώς μπορείς να έχεις θετικό αντίκτυπο με διασκεδαστικούς και δημιουργικούς τρόπους.