20 χρόνια πέρασαν και επιτέλους γύρισα πίσω
Να είμαι χαρούμενος που βλέπω τη γυναίκα μου, την αγάπη της ζωής μου
ή να είναι λυπημένος για όλους τους άντρες που με εμπιστεύτηκαν
και τώρα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά σκόνη
Βήμα-βήμα το μυαλό μου γεμίζει με σκέψεις την καρδιά μου
Όλα αυτά τα χρόνια ούτε οι επτά θάλασσες δεν μπορούσαν να μας κρατήσουν μακριά
Όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν ξέχασα το δέσιμο μεταξύ μας
Όλα αυτά τα χρόνια είσαι ακόμα η γυναίκα που εμπιστεύομαι
Πλησιάζω το σπίτι μου και η αναπνοή και τα συναισθήματά μου πάγωσαν και άρχισαν να συγκρατιούνται
Και άρχισα να αναρωτιέμαι για όλες τις φήμες που είχα μάθει
Πάλεψα με το θάνατο και τη ζωή για να επιστρέψω στην όμορφη γυναίκα μου
Τη γυναίκα που η γραμμή της ζωής φαίνεται στα μάτια της
Πήγα στο σπίτι μου και είδα τη γυναίκα μου να με περιμένει και όλες τις φήμες να είναι ψέμα
«Μείνε πίσω» είπε με μπερδεμένη φωνή και φοβισμένη
Η αναπνοή μου κόπηκε όταν η καρδιά μου και οι σκέψεις μου βυθίστηκαν στα μάτια της
Ένιωσα κάθε σκληρή κραυγή και δάκρυ μέχρι που η καρδιά μου ράγισε
Επειδή δεν σε πίστεψα, μην με κατηγορείς
Κάνε αυτό και θα αποδείξεις τους ισχυρισμούς σου
Απέδειξα τον ισχυρισμό μου και είμαι αυτός που πρέπει να κατηγορήσεις
Και απάντησα όλες τις ερωτήσεις που μου έγιναν
Γυναίκα μου, μετά από όλα αυτά τα χρόνια επιτέλους γύρισα
Και μπορώ να νιώσω τη λύπη σου να τρώει την καρδιά μου σαν τοξικό χρώμα
Συγχώρεσε με, ήθελα απλά να πω ότι η αγάπη μου για σένα δεν μπορεί να περιοριστεί
Σκούπισα τα δάκρυα μου από τα μάτια και είπα «Γυναίκα μου μην κλαις
20 χρόνια πέρασαν και για μια σου ματιά θα ζω και θα πεθάνω
20 χρόνια πέρασαν και ο πόνος δεν πρέπει να κρατήσει
Και θα ζήσουμε ευτυχισμένοι μαζί από τώρα και μέχρι το τέλος».
* Το ποίημα γράφτηκε από ένα από τα μέλη της Θεατρικής Ομάδας Εφήβων του Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιούγια την παράσταση «Το ταξίδι του Ο.» και μοιράστηκε στους θεατές στο τέλος της παράστασης“
Σχολιάστε