Μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να ντύνεται όπως θέλει, χωρίς να φοβάται ότι θα σεξουαλικοποιηθεί.
Μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να αποφασίσει ότι δεν θέλει να κάνει παιδιά, χωρίς να την κρίνουν.
Μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να πληρώνεται με τον ίδιο μισθό ενώ κάνει την ίδια δουλειά.
Σχολιάζω σήμερα ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα της κοινωνίας μας, τον σεξισμό.
Τα επιμέρους θέματα του άρθρου μου θα είναι η ισότητα, τα δικαιώματα της γυναίκας σε όλο τον κόσμο και οι αλλαγές που πρέπει να κάνει η κοινωνία μας για να επιτύχει τον στόχο μιας κοινωνίας ισότητας και αποδοχής.
Αρχικά πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στην τρέχουσα κατάσταση της κοινωνίας μας στην Ευρώπη, η οποία αλλάζει και βελτιώνεται συνεχώς, χάρη στις φεμινιστικές ακτιβίστριες, αλλά απέχει ακόμη πολύ από την ισότητα.
Οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν, έχουν το δικαίωμα να εργάζονται όπου θέλουν και έχουν το δικαίωμα να έχουν την ίδια εκπαίδευση με όλους τους άλλους. Σε σύγκριση με έναν ή δύο αιώνες πριν, τα βήματα που έχουν γίνει είναι εξαιρετικά μεγάλα. Παρ’ όλα αυτά, οι γυναίκες αγωνίζονται καθημερινά για τα δικαιώματά τους. Σύμφωνα με τον νόμο οι άνδρες και οι γυναίκες είναι ίσοι, αλλά καθημερινά οι γυναίκες υφίστανται διακρίσεις, υφίστανται βία και σεξουαλική κακοποίηση ή, ακόμη, και δολοφονούνται. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι γυναίκες αναγνωρίζονται ως ισότιμο μέρος της κοινωνίας μας, γιατί αυτό είναι. Μια κοινωνία δεν πρέπει να βλέπει τους ανθρώπους ως άνδρες και γυναίκες, πρέπει να τους βλέπει ως ανθρώπους.
Ο δρόμος είναι πραγματικά μακρύς. Αν περίπου η μισή κοινωνία υποφέρει συνεχώς κάτω από συνθήκες φιλικές προς τους άνδρες – παρόλο που τα πράγματα έχουν εξελιχθεί τα τελευταία εκατό χρόνια – τότε πρέπει να αλλάξουμε κάτι. Πολλοί ακτιβιστές διαμαρτύρονται, πράγμα που είναι ωραίο για να υπάρχει εγρήγορση, αλλά η πραγματική αλλαγή πρέπει να έρθει από την καρδιά της κοινωνίας.
Για παράδειγμα, θα μιλήσουμε για την ψηφοφορία. Οι γυναίκες μπορούν να ψηφίσουν εδώ και λίγο παραπάνω από εκατό χρόνια, αλλά ποιον μπορούν να ψηφίσουν; Πολλά πολιτικά κόμματα έχουν άνδρες σε όλες σχεδόν τις ηγετικές θέσεις, επομένως θέματα που αφορούν κυρίως τις γυναίκες δεν είναι καθόλου παρόντα. Έτσι, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας απλά δεν εκπροσωπείται ισότιμα, επομένως ποια είναι η αξία του ίδιου του δικαιώματος;
Οι γυναίκες μπορούν να υποβάλουν αίτηση σε κάθε θέση εργασίας που θέλουν, αλλά αν ανατρέφονται με στερεότυπα των τελευταίων δεκαετιών, η επιλογή τους είναι απλώς λιγότερο ελεύθερη καθώς εξακολουθεί να επικρατεί η νοοτροπία περί ανδρικών και γυναικείων θέσεων εργασίας. Ακόμα και αν πάρουν τη δουλειά που θέλουν, κανείς δεν φροντίζει να τους φέρεται ισότιμα.
Οι γυναίκες αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες για την ίδια εργασία λόγω διακρίσεων. Το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων είναι ένα από τα πιο εμφανή παραδείγματα της καθημερινής υποτίμησης. Ποια είναι όμως τα βήματα που πρέπει να κάνουμε για να γίνει η ισότητα πραγματικότητα; Η αλλαγή της κοινωνίας ξεκίνησε αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί ούτε κατά το ήμισυ. Πρέπει να ξεχάσουμε τα στερεότυπα και όσα μας έχουν διδάξει από τότε που μεγαλώσαμε. Δεν θα πρέπει να κρίνουμε τις γυναίκες για τις πράξεις τους αν πιστεύουμε ότι αυτές δεν ταιριάζουν στο “ρόλο” τους, γιατί δεν είναι υποχρεωμένες και δεν υπάρχει τίποτα με το οποίο θα έπρεπε να ταιριάζουν. Μπορούν να ζουν τη ζωή τους, να αποφασίζουν για τις πράξεις τους όπως θέλουν χωρίς να κινδυνεύουν να κριθούν, να υποστούν διακρίσεις, να κακοποιηθούν ή ακόμα και να δολοφονηθούν. Μια ισότιμη κοινωνία θα πρέπει να ενδιαφέρεται για αυτά τα ζητήματα, να παρέχει βοήθεια και, πρωτίστως, να μην επιτρέπει διακρίσεις σε κανένα βαθμό.
Το θέμα του φεμινισμού είναι πάρα πολύ μεγάλο και ποικίλο για να συζητηθεί σε ένα μικρό άρθρο όπως αυτό, αλλά το κύριο μήνυμα είναι σαφές. Ο στόχος είναι η ισότητα και όλοι πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Μην κάνετε διακρίσεις, μην μισείτε, μην κρίνετε και στο τέλος… Αποδεχτείτε!
Σχολιάστε