Στις 19 Απριλίου 2018 επισκεφτήκαμε μια μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων στο κέντρο της Αθήνας και ήμασταν στην ευχάριστη θέση να περάσουμε την ώρα μας με ιδιαίτερους ανθρώπους.
‘Eψαχνα να βρω το νόημα της ζωής μέσα από τα λόγια τους. Σκέφτηκα ότι δεν χρειάζεται να φτάσεις σε αυτή την ηλικία για να τους καταλάβεις και να τους νιώσεις. Μερικές φορές η ζωή σε παίρνει από το χέρι σε μικρότερη ηλικία και βρίσκεσαι σε ένα μέρος άγνωστο, είτε το θέλεις είτε όχι.
Μιλήσαμε με τέσσερα άτομα, ένα από αυτά ήταν μια κυρία η οποία μας εξομολογήθηκε ότι έχει μια εβδομάδα που διαμένει σ’ αυτόν τον χώρο. Η αλήθεια όμως ήταν τελείως διαφορετική. Η συγκεκριμένη κυρία μένει περίπου έναν χρόνο στη μονάδα. Ποιος ξέρει, ίσως έχει πια χαθεί η αξία του χρόνου. Ίσως αναμένει κάτι το οποίο δεν θα έρθει ποτέ. Μας είπε ότι αύριο θα την επισκεφθεί ο γιος της και ότι θα την πάρει πίσω στο σπίτι. Ποιος ξέρει άραγε αν θα έρθει όντως το παιδί της και αν θα μπορέσει να ξαναδιαβάσει τα ποιήματά της που τώρα συντροφεύουν τη βιβλιοθήκη του παλιού σπιτιού της. Ίσως έτσι να περνάει τις μέρες της στη μονάδα, με αισιοδοξία.
Της ζήτησα να φανταστεί ότι η ζωή της είναι ένα ποίημα και αυτή η ποιήτρια. Ποιο θα ήταν το βασικό θέμα αυτού του ποιήματος; Μου απάντησε με δυνατή φωνή και βεβαιότητα: «Αγάπη, αγάπη, αγάπη.»
Όταν έκανα την ίδια ερώτηση σε έναν άλλο κύριο μου είπε:
«Όταν ήμουν νέος, ένας μεγαλύτερος άνθρωπος μου είπε ότι το νόημα της ζωής είναι να είμαστε καλοί και αληθινοί άνθρωποι.»
Συλλογίζομαι ότι όλοι μας περιμένουμε κάτι. Την αγάπη, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, και την ειρήνη. Το ταξίδι που θα μας φέρει πιο κοντά στους αγαπημένους μας. Είναι δύσκολο όμως. Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες, ορισμένες φορές χωρίς τέλος, αλλά πρέπει να προσπαθούμε.
Πρέπει να είμαστε άνθρωποι με όλη την έννοια της λέξης και να παλεύουμε για το δίκιο, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκείας. Να δώσουμε τέλος σε αυτή την αναμονή και να φτάσουμε επιτέλους σε έναν κόσμο γεμάτο αγάπη και ομορφιά. Να αγαπάμε τον εαυτό μας και τους άλλους, μόνο έτσι έχει νόημα η ζωή.
—–
Ο 18χρονος Σαΐντ κατάγεται από το Ιράν και βρίσκεται στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια. Πέρα από τα φαρσί, αυτό το κείμενο το έγραψε μόνος του και στα ελληνικά.
Σχολιάστε