عشق و انتظار 

پنجشنبه نوزدهم آپریل افتخار همنشینی و هم کلام شدن با چند عزیز سالمند در خانه ی  مراقبت از سالمندان  در شهر آتن را داشتیم.  

بین حرف های  این عزیزان ، دنبال چیزهایی می گشتم کە بتونم  خیلی خوب درکشون میکنم. به این فکر میکردم که حتما نباید به این سن وسال برسی تا بتونی این مسائل رو درک کنی . گاهی وقتها زندگی دستت رو میگیره و  زودتر از موعد به یه جاهایی میرسونتت. به یه لحظه هایی که شاید برای تو زود باشه و هنوز وقتش نرسیدە باشه. اما میرسی یا زندگی  تو رو  میرسونە بە اون لحظە.  

ما با چهار عزیز صحبت کردیم . یکی از آنها به ما گفت کە یک هفته ست که در خانه ی سالمندان زندگی میکنه ، در حالی که کارمندان اونجا به ما گفتند : نزدیک بە یک سالی میشه که این خانم اینجاست.  

کی میدونه؟ شاید زمان بە دلیل انتظارهای مداوم و بی پایان، ارزشش رو برای این خانم از دست داده باشە ، اونقدری که ارزش نگە داشتن حسابش رو  دیگه نداره. میگفت فردا پسرش میاد دنبالش و از اینجا میره ، برمی گرده به خونەش. شاید خودش هم می دونه ، اون فردایی که منتظرشه ، اون طور که میخواد هرگز نیاد . نه پسرش میاد  و نه بازگشت به خونه ای در کار باشه,شاید دیگه هرگز دستش به اون شعرهایی که میگفت سروده و در کتابخانه اتاقش تو خونەش مونده نرسه، اما دوست داره این جوری خوش بینانە فکر کنه و با این فکر روزها رو سپری کنه.  

یادمه وقتی از این خانم که از قضا شاعر هم هست ، پرسیدم اگر زندگی را یک شعر فرض کنیم و شما شاعرِ این شعر باشید ،  مهمترین مساله ای که باید توی شعرتون وجود داشته باشه، چیه؟ در جواب خیلی محکم و  قاطع گفت: عشق,عشق و عشق. باید با هم خوب باشیم همدیگر و دوست داشته باشیم و تمام. این مهمترین مساله زندگیست 

وقتی همین سوال را به شکل دیگه ای از یک آقای سالمند دیگری که اونجا بود پرسیدم جوابش این بود: وقتی جوان بودم یک انسان بزرگتر از خودم که پیرمردی بود بهم گفت: معنی زندگی فقط همین چند کلمه است،  تلاش کنیم انسان خوب و واقعی باشیم.  

من فکر میکنم همه ی انسانها همیشه در انتظارند هر یک به شکلی, انتظار برای از راه رسیدن عشق,آزادی,عدالت,صلح  یا فرا رسیدن زمان سفری،  انتظار بازگشت و دیدار دوباره ی عزیزان و …. اما با همه ی دلتنگی ها و مشکلات ، با همه ی انتظارهای شاید نا تمام در زندگی ، باید تلاش کنیم انسان باشیم . به معنای واقعی کلمه  ، فارغ از هر رنگِ پوست و نژاد و مذهبی.  اینطوری شاید به یکی از انتظارهای دیرینه ی بشر که داشتن جهانی زیبا,جهانی پر از عشق و زیبایی و خوبیست ، پایان دهیم.   

آرزو میکنم همه عاشق باشیم.  عاشقای خوب و باوفا به خودمون ،  به عشقمون ،  به دنیا و همه آدم هاش.  

تنها اینگونه به زندگی معنا خواهیم بخشید.