Ήταν τέλη του 2016 , όταν τα κορίτσια από το Αφγανιστάν στον καταυλισμό του Σχιστού αποφάσισαν να δημιουργήσουν την δική τους εφημερίδα. Κάθε μέλος της ομάδας, ανέλαβε συγκεκριμένη ευθύνη, όπως σύνταξη, αρχισυνταξία κλπ. Στη συνέχεια αποφασίσαμε το κάθε θέμα να συνοδεύεται και από το σχετικό φωτογραφικό υλικό, το οποίο συμβάλλει στην καλύτερη κατανόησή του. Η βασική όμως προϋπόθεση ήταν οι φωτογραφίες να προκύπτουν αποκλειστικά από δικές μας λείψεις. Λόγω ιδιαίτερης αδυναμίας μου στη φωτογράφιση και στις εικόνες, ανέλαβα προσωπικά αυτήν την ευθύνη. Κάπως έτσι ξεκίνησαν για μένα τα ωραία θέματα και τα ευχάριστα εκείνων των ημερών. Κατά την άποψή μου, η φωτογραφία αποτελεί την πιο μαγευτική πτυχή και τακτική μέθοδο που μπορεί ακόμα και ζωές να σώσει. Για μένα τουλάχιστον έτσι ήταν.
Πριν εισέλθω σε αυτήν την ομάδα, αλλά ακόμα και πριν φτάσω σε αυτήν την χώρα, δεν είχα κανένα δικαίωμα να συμμετάσχω σε τέτοιου είδους δραστηριότητες. Αυτή ήταν μία αρχή, μία λάμψη για την έναρξη και άλλων δραστηριοτήτων μου, δεδομένου ότι μέσω των φωτογραφιών μου κατάφερα να προσεγγίσω μία κοινωνική πτυχή του κόσμου. Με την έκδοση της πρώτης εφημερίδας και ανάδειξη των φωτογραφιών, τη λήψη των οποίων είχα αναλάβει, παρατήρησα τη θετική γνώμη και τον ενθουσιασμό του κόσμου, ο οποίος με την επικρότηση του με ενθάρρυνε πολύ δυναμικά.
Με την λήψη, αλλά κυρίως με την ανάρτηση των φωτογραφιών μου στις αντίστοιχες θέσεις για τα ανάλογα θέματα, αυξήθηκε άμεσα και η επικοινωνία των ατόμων που ασχολούνταν με την φωτογραφία, μαζί μου. Ορισμένοι με τις καλοπροαίρετες συμβουλές τους με βοήθησαν στη βελτίωση των λήψεων και των αναρτήσεων των φωτογραφιών. Ακόμα, αισθάνομαι ότι, εξαιτίας αυτών των φωτογραφιών που αποτέλεσαν και αιτία για την περαιτέρω επικοινωνία των άλλων μαζί μου, τόσο τα αγγλικά, όσο και τα ελληνικά μου, έχουν βελτιωθεί σημαντικά.
Τώρα πλέον στην ψηφιακή εποχή δεν έχουμε πια καμία δικαιολογία να αποφεύγουμε τις διατυπώσεις και τις απεικονίσεις των αναμνήσεων μας.
Παράλληλα,φωτογραφίζοντας, αισθάνομαι και την αυτοπεποίθησή να ακολουθώ ανοδική πορεία. Ζω σε ένα περιβάλλον όπου χρειάζεται να σταθώ στα πόδια μου και να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις αλλά και τις ευθύνες μου. Προσπαθώ να βελτιώνομαι όσο μπορώ περισσότερο, να δημιουργώ και να αισθάνομαι περήφανια για όσα πράττω. Είναι φυσικό, ότι όσο περισσότερη θετική ανταπόκριση λαμβάνω, τόσο ενθαρρύνομαι, αλλά και τόσο πιο υπεύθυνη αισθάνομαι.
Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα έγινα αποδέκτης πολλών δημιουργικών και εύλογων απόψεων, οι οποίες αποτέλεσαν μια βοήθεια πολύ μεγάλης σημασίας για μένα.
Μπορώ να πω ότι μέσω της φωτογραφίας κράτησα δραστήρια την ψυχή μου. Η φωτογραφία αποτελεί ένα μέσο απελευθέρωσης της δύναμής μου και ανάπτυξης της σκέψης μου. Είναι δεδομένο ότι όταν δραστηριοποιούμαστε σε τόσο ευχάριστες διαδικασίες, τότε όλες μας οι ανησυχίες εξανεμίζονται, όπως εξαφανίζονται και οι κακές μας σκέψεις.
Οι λήψεις που πραγματοποιώ φαίνεται πως απεικονίζουν και την προσωπικότητα μου. Είναι ορισμένα άτομα τα οποία πιθανόν αδυνατούν με τις περιγραφές να απεικονίζουν τον χαρακτήρα και τις σκέψεις τους, τότε επιχειρούν μέσω κάποιας μορφής της τέχνης να «συστήσουν» τους εαυτούς τους στους άλλους. Προσπαθώ να διατηρώ ένα συγκεκριμένο στιλ και πλαίσιο στις φωτογραφίες μου, ώστε να ξεχωρίζουν ανάμεσα στις άλλες και να είναι πιο ευδιάκριτες από το κοινό.
Πριν ξεκινήσω να ασχολούμαι με την φωτογραφία δεν μπορούσα καν να διανοηθώ ότι οι φωτογραφίες μου θα καθόριζαν την πορεία εργασίας και το μέλλον μου και θα έφταναν να αναρτώνται σε διάφορες περιπτώσεις.
Όπως γνωρίζουμε, η φωτογράφιση είναι μία τέχνη, επομένως είναι βέβαιο ότι αφήνει τα βαθιά αποτυπώματά της στη σκέψη και στη δημιουργικότητα του ατόμου. Ο καλλιτέχνης συνεχώς βρίσκεται στην προσπάθεια νεώτερης δημιουργίας. Όλες οι μορφές της τέχνης – ζωγραφική, αγγειοπλαστική, γλυπτική και φωτογραφία – συμβάλουν στην σύνθεση της σκέψης και της προσοχής του καλλιτέχνη. Για μένα προσωπικά, η φωτογραφία έγινε αιτία, το μυαλό και τα μάτια μου να λειτουργούν και να δραστηριοποιούνται ταυτόχρονα. Φωτογραφίζεις μία σκηνή και ταυτόχρονα παρατηρείς ότι η φωτογραφία ήταν πολύ δημιουργική και διαπιστώνεις πόσα συναισθήματα και λεπτότητες συμπεριλαμβάνει.
Φυσικά η οπτική γωνία του φωτογράφου διαφέρει από άλλους τομείς της τέχνης.
Η φωτογράφιση των ωραίων στιγμών, όπως ενός γάμου, ενός ταξιδιού, μιας φιλικής ή οικογενειακής σύναξης, έως και συνθήκες μαγειρικής, μας δίνουν πολλές ευχάριστες νότες, τις οποίες και απολαμβάνουμε στο απώτερο μέλλον ως αναμνήσεις της ζωής μας.
Ορισμένοι διερωτώνται γιατί επέλεξα τη φωτογραφία. Η απάντηση έχει τις ρίζες της στην προσωπικότητα, τις προτιμήσεις αλλά και την οπτική γωνία του καθενός. Προσωπικά επέλεξα τη φωτογραφία, πρώτον διότι μου άρεσε να αποτυπώνω αναμνήσεις και δεύτερον επειδή μου αρέσει όλη η διαδικασία της λήψης, η μηχανή, οι μορφές, οι λάμψεις των φλας, ακόμα και το τρίποδο…μου δίνουν μία παράξενη αίσθηση και μου προκαλούν μια γοητευτική διάθεση.
Ορισμένοι νομίζουν ότι η φωτογράφιση δεν είναι παρά το πάτημα ενός πλήκτρου της μηχανής, αλλά δεν είναι έτσι. Η φωτογράφιση είναι μία μορφή τέχνης για την οποία πρέπει να αποκτήσουμε πολλές έννοιες, γνώσεις και τεχνικές ώστε σταδιακά να αποκτήσουμε και την εμπειρία.
Προσωπικά προσπαθώ οι φωτογραφίες μου να είναι απλές και μέσω της απλότητας τους να προσελκύουν την προσοχή. Λατρεύω την ασπρόμαυρη φωτογράφιση, διότι πιστεύω πως η έγχρωμη προκαλεί τις εξωτερικές αισθήσεις, ενώ η ασπρόμαυρη προβάλει τις ψυχικές συνθήκες.
Ένα είναι σίγουρο, πως η ζωή φαίνεται διαφορετική μέσω του φακού.
Σχολιάστε