Δεν ξέρω αν στενοχωριέμαι ή απλά έχω μελαγχολήσει. Απλά η καρδιά μου χτυπά κάπως περίεργα στο στήθος μου. Καμιά φορά τα βαριέμαι όλα. Τους ανθρώπους τις φωτογραφίες, τις κορνίζες, τις αναμνήσεις. Μελαγχολώ όταν σκέφτομαι ότι μακάρι να ήταν όλα όπως παλιά και μακάρι οι ώρες να γυρνούσαν πίσω. Μακάρι πολλά να έμεναν έτσι για πάντα και αλλά πολλά να μην είχαν συμβεί ποτέ. Η μελαγχολία είναι σιωπηλή, ενώ έχει να πει πολλά.
Μελαγχολώ και το νιώθω από τα δάκρυα που δεν κυλάνε αλλά έχουν θολώσει τα μάτια μου. Τέτοιες μέρες δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα από το παρελθόν μου, γιατί με κάνει να βλέπω τον κόσμο πιο σκοτεινό από ποτέ. Γελάω και ζω, αλλά ξέρω πως όλα αυτά τα χαμόγελα είναι ψεύτικα. Πρέπει να δείχνω χαρούμενη για να μην στενοχωρηθούν αυτοί που είναι γύρω μου, ενώ μέσα μου υπάρχει ένας ανεμοστρόβιλος από αμηχανίες και μπερδέματα, από όνειρα που φαίνονται τόσο μακρινά.
Εγώ μπορεί να λέω πως είμαι καλά, εσύ όμως μην με πιστέψεις, γιατί μου λείπουν τα χαμένα μου τα όνειρα, τα αληθινά χαμόγελα και άλλα πολλά. Μου λείπουν οι μέρες που ήμουν στα αλήθεια ευτυχισμένη. Νιώθω ώρες ώρες ότι απομακρύνομαι τόσο από το παρελθόν μου, λες και δεν το είχα ζήσει ποτέ.
Μου λείπουν οι ακτίνες του ήλιου να χαϊδεύουν τον πρόσωπό μου πίσω από το παράθυρο του δωματίου μου κι όχι πίσω από τα συρματοπλέγματα.
Μου λείπει ένα σπίτι φτιαγμένο από τούβλα και όχι από σίδερα και υφάσματα.
Μου λείπει ένα σπίτι που μυρίζει το φαγητό της μάνας μου.
Μου λείπουν τα ξέγνοιαστα χαμόγελα και τα μάτια που δεν είναι δακρυσμένα.
Μου λείπει η χαμένη ελευθερία μου.
Μου λείπει ο ουρανός των ονείρων μου.
Μου λείπει η ηρεμία μου.
Μου λείπει η καρδιά μου χαρούμενη.
Μου λείπουν οι αναμνήσεις μου.
Πάλι όμως είναι ο ουρανός των ονείρων μου συννεφιασμένος και εγώ πρέπει να ζωγραφίζω ψεύτικα χαμόγελα σε χείλη που δεν θέλουν να γελάσουν.
Τώρα θέλω να κάνω μία δύσκολη ερώτηση στις φίλες μου που νιώθουν τα ίδια και μέσα από αυτή την εφημερίδα θέλουν να παρηγορήσουν τις μελαγχολίες τους.
Τι είναι αυτό που σας λείπει;
Ναζιλά 19 ετών: Μου λείπει ο χαρακτήρας μου, θέλω να είμαι πιο ξέγνοιαστη, όπως ήμουν κάποτε. Μου λείπουν το παλιό σπίτι και οι φίλες μου.
Μαχντιά 26 ετών: Μου λείπουν όλα αυτά που είχα και δεν τα εκτιμούσα.
Μαντινά 17 ετών: Μου λείπει ο ίδιος μου ο εαυτός.
Σαμιρά 16 ετών: Μου λείπουν οι φίλες και το σπίτι μας.
Νασιμά 54 ετών: Μου λείπει η ήρεμη ζωή μου.
Ναζιλά 29 ετών: Μου λείπει η χαρά και η ηρεμία μου.
Φαριμά 20 ετών: Μου λείπει η ήρεμη ζωή μου.
Σοκουφέ 20 ετών: Μου λείπουν οι γονείς μου.
Φαχιμέ 33 ετών: Μου λείπουν οι επισκέψεις στον τάφο του αδελφού μου στο Αφγανιστάν.
Ναργές 39 ετών: Μου λείπει η ζωή που είχα πριν ενάμιση χρόνο.
Αγντάς 8 ετών: Μου λείπει το Αφγανιστάν.
Μοχσέν 11 ετών: Μου λείπει η αδελφή μου, η Χοσνή.
Γιουνές 12 ετών: Μου λείπει το κολύμπι.
Μοχαμαντ Ρεζά 18 ετών: Μου λείπει το φουτσάλ.
Φατεμέ 12 ετών: Μου λείπουν οι κούκλες μου και το σπίτι μας.
Ζοχάλ 11 ετών: Μου λείπει η μαμά μου και κάποιες πόλεις του Ιράν.
Αρεζού 10 ετών: Μου λείπει η τηλεόραση και τα καρτούν.
Αμπντολταμίλ 17 ετών: Μου λείπει η ζωή έξω από τα συρματοπλέγματα.
Γκαφούρ 15 ετών: Μου λείπει η μητέρα μου.
Σχολιάστε