Γεννήθηκα στο Ιράν και είχα μία ικανοποιητική ζωή. Θυμάμαι όμως στους γονείς μου δεν άρεσε η ιδέα του να ζήσουν στο Ιράν, αλλά δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε στο Αφγανιστάν, γιατί η χώρα μας δεν ήταν ασφαλής. Από την άλλη οι Ιρανοί δεν ήθελαν να μας φιλοξενήσουν στην χώρα τους. Δεν υπήρχε πότε περιθώριο για τους Αφγανούς να προχωρήσουν και να πετύχουν στο Ιράν, για αυτό και αποφάσισε η οικογένειά μου να γυρίσουμε στο Αφγανιστάν. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο να συνηθίσω την κατάσταση εκεί, γιατί είχα προσαρμοστεί με την ζωή στο Ιράν και δεν περνούσα καλά. Σιγά σιγά συνήθισα όμως και στο σχολείο βρήκα καλούς φίλους που κάναμε παρέα και έτσι περνούσαν οι μέρες μου και μου άφηναν ωραίες αλλά και άσχημες αναμνήσεις.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα μας ήταν ότι δεν υπήρχε ασφάλεια. Η μητέρα μου πάντα ανησυχούσε για μας και δεν μας άφηνε λεπτό μακριά της. Από την άλλη πάντα είχα έγνοια για το μέλλον μου και για το ότι αν θα μπορέσω να κυνηγήσω τους στόχους μου, γιατί ήξερα ότι υπάρχουν πολλά εμπόδια για τις γυναίκες. Στο Αφγανιστάν είναι πολύ δύσκολο για τις γυναίκες το θέμα της προόδου και της επιτυχίας. Ένα παράδειγμα ήταν η Φαρχοντέ, μία γυναίκα που σκοτώθηκε λόγω της αδιαφορίας των αντρών στο Αφγανιστάν και πήρε τα μεγάλα της όνειρα στον τάφο. Σαν την Φαρχοντέ χιλιάδες νεαρές γυναίκες έχουν χάσει τη ζωή τους στη χώρα μου. Εγώ παρ’ όλα αυτά την αγαπούσα, αλλά οι γονείς μου αποφάσισαν να έρθουμε στην Ευρώπη. Εγώ δεν ήθελα να κάνουμε αυτό το ταξίδι. Αν στην χώρα μου υπήρχε ασφάλεια, ποτέ οι γονείς μου δεν θα είχαν πάρει αυτή την απόφαση. Ακόμα και τώρα εύχομαι να ηρεμήσουν τα πράγματα και να γυρίσουμε πίσω.
Όταν φύγαμε, αρχικά πήγαμε στην Τουρκία.Εκεί μείναμε 3 μήνες και μετά ήρθαμε στην Ελλάδα. Ο σκοπός μας ήταν να φύγουμε και από δω, αλλά δεν τα καταφέραμε και μείναμε. Πριν φτάσω στην Ελλάδα είχα άλλη εντύπωση, μετά όμως μου άρεσε και μου φάνηκε ωραία χώρα με πολλά αξιοθέατα και πολύ ευγενικό λαό. Εδώ προσέχουν και σέβονται πολύ τους μετανάστες.
Εγώ πηγαίνω στο σχολείο και έχω πολύ καλούς φίλους. Έχω και μεγάλα όνειρα για το μέλλον μου που εύχομαι να πραγματοποιηθούν. Στο Ιράν δεν μπορούσα να τα πετύχω επειδή ήμουν Αφγανή και στην χώρα μου επειδή ήμουν κοπέλα. Στο Αφγανιστάν έχουν την εντύπωση ότι μια γυναίκα πρέπει μόνο να κάθεται σπίτι και να κάνει δουλειές του σπιτιού. Εγώ όμως θέλω να πετύχω για να ανταποδώσω έστω λίγα από αυτά που έχει κάνει για μένα η μητέρα μου. Η οικογένεια μου πάντα με υποστηρίζει για να φτάσω στους στόχους μου. Ειδικά η μητέρα μου, που την αγαπάω πολύ και την έχω πρότυπο στην ζωή γιατί είναι πολύ υπομονετική, πάντα είναι εδώ στα προβλήματα μου και πάντα ζητάω τις συμβουλές της. Η μαμά μου λέει, για να φτάσω στους στόχους μου πρέπει να προσπαθήσω πολύ και να μην φοβηθώ τα προβλήματα.
Στη ζωή μου έχω περάσει δύσκολες και ωραίες μέρες. Τις δύσκολες τις έχω κάνει μάθημα και τις ωραίες ανάμνηση. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες είναι κομμάτι της ζωής, μας διδάσκουν υπομονή και φτιάχνουν τον χαρακτήρα μας.
Ο στόχος μου τώρα που είμαι στην Ευρώπη δεν είναι μια καλύτερη ζωή μόνο ,αλλά είναι και οι σπουδές. Όσο περνάει ο καιρός, συνηθίζω πιο πολύ την Ελλάδα και μου αρέσει που μένω εδώ. Ελπίζω μια μέρα η κατάσταση στην χώρα μου να ηρεμήσει και να επιστρέψουμε στα σπίτια μας.
Σχολιάστε