Οι ερωτήσεις μας στους Υποψηφίους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 2019

Σε αυτό το τεύχος των «Αποδημητικών Πουλιών» εστιάζουμε στις εκλογές. Τον Απρίλιο, στείλαμε με γράμμα στους υποψήφιους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τις ερωτήσεις μας σχετικά με την Ευρώπη και τις αξίες της, τη σημασία της δημοκρατίας και της ισότητας, τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή και την ενσωμάτωσή μας στην Ελληνική κοινωνία. Εδώ είναι οι απαντήσεις τους.

Αγαπητέ/ή υποψήφιε/α,

Είμαστε οι Νέοι Δημοσιογράφοι, μια ομάδα εφήβων αγοριών και κοριτσιών από το Αφγανιστάν, τη Συρία, το Ιράν, το Πακιστάν, το Κουβέιτ, το Τσαντ, το Μπαγκλαντές και την Ελλάδα, που εκδίδουμε τη δική μας πολύγλωσση εφημερίδα «Αποδημητικά Πουλιά». Έχουμε ήδη εκδώσει μέχρι τώρα 12 τεύχη της εφημερίδας. Η έκδοση του επόμενου τεύχους συμπίπτει με τις Ευρωεκλογές του Μαΐου. Ως νέοι δημοσιογράφοι που συνεισφέρουν ενεργά στο δημόσιο διάλογο των κοινωνιών υποδοχής μας, έχουμε ετοιμάσει τις παρακάτω ερωτήσεις για εσάς. Οι απαντήσεις σας θα δημοσιευθούν στο 13ο τεύχος μας, μαζί με άλλα άρθρα αφιερωμένα στις εκλογές και τη συμμετοχή και ένταξή μας στις νέες κοινωνίες.

1. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Ε.Ε., όλα τα κράτη-μέλη της Ένωσης μοιράζονται τις ίδιες αξίες και στόχους σχετικά με το σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα και τους κανόνες δικαίου. Γιατί κάποιες χώρες της Ένωσης έχουν διαφορετικούς κανόνες και κανονισμούς για την αποδοχή των προσφύγων ή για το σεβασμό άλλων θρησκειών και πεποιθήσεων;
2. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν ή να εκλέγονται στις εκλογές παρ’ ότι ζουν στις Ευρωπαϊκές χώρες. Πώς σχεδιάζετε να βοηθήσετε την ενεργή συμμετοχή τους στην κοινωνία και να ακούσετε τη γνώμη τους σε θέματα που επηρεάζουν τις ζωές τους;
3. Πολλές Ευρωπαϊκές χώρες εμπλέκονται σε πολέμους που αναγκάζουν τους ανθρώπους να φεύγουν από τις χώρες τους. Ποια πιστεύετε ότι θα έπρεπε να είναι η εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. για τις χώρες που βρίσκονται σε κατάσταση πολέμου; Επίσης, τι γίνεται με τις χώρες που δεν είναι σε πόλεμο, αλλά είναι παρ’ όλα αυτά επικίνδυνες για τους πολίτες, όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ, όπου καθημερινά γίνονται τρομοκρατικές επιθέσεις;
4. Ποια είναι η πολιτική της Ε.Ε. για τους πρόσφυγες που θα μείνουν εδώ; Τι σκέφτεστε για την εκπαίδευσή τους και την ένταξη στην καινούργια τους κοινωνία και την πρόσβασή τους στην αγορά εργασίας;

Ευχαριστούμε πολύ,
Η ομάδα των Νέων Δημοσιογράφων

ΚΙΝΑΛ, Έντα Γκέμη

1. Μερικές ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Ουγγαρία, Πολωνία) που έχουν δεξιές λαϊκίστικες κυβερνήσεις έχουν διατυπώσει αντι-μεταναστευτική και εθνικιστική ρητορική κυρίως σε σχέση με το μεταναστευτικό ποσοτικό σύστημα της Ε.Ε. Σύμφωνα με αυτές, η επιβολή ποσοστών έπληξε τα ίδια τα θεμέλια της εθνικής κυριαρχίας. Αντί να δέχονται πρόσφυγες, επιμένουν στην προσέγγιση που υποστηρίζει ότι η παροχή βοήθειας στις χώρες προέλευσης τους είναι μια αποτελεσματική λύση μακροπρόθεσμα. Από την άλλη, τα κράτη-μέλη έχουν νομικά δεσμευτικές υποχρεώσεις στο πλαίσιο του σχήματος Μετεγκατάστασης της ΕΕ.
2. Προωθώντας την ενεργή συμμετοχή τους με:
   –Εξειδικευμένη συμβουλευτική από τα κατώτερα στα ανώτερα μέλη με την οργάνωση και τους φορείς τους σε τοπικό, εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο
   –Οργάνωση δημόσιου λόγου σε ειδικές συνεδρίες αφιερωμένες στα θέματα που τους απασχολούν
   –Ενδυνάμωση των οργανώσεων τους, χρηματοδοτώντας δηλαδή προγράμματα και δημιουργώντας γέφυρες μεταξύ της κοινωνίας πολιτών σε διάφορες χώρες
   –Προώθηση ειδικής οδηγίας σχετικά με το τυπικό δικαίωμα ψήφου σε τοπικό επίπεδο μετά από 5 έτη μόνιμη διαμονής σε μια χώρα
3. Δεν είμαι εντελώς σίγουρη αν η Ε.Ε. εμπλέκεται σε τέτοιους πολέμους. Κατά τη γνώμη μου, όμως, αυτό που θα έπρεπε να κάνει η Ε.Ε. είναι να ασκήσει προληπτικά εξωτερική πολιτική προσανατολισμένη να προωθεί την ειρήνη και τη συνεργασία, κυρίως σε σχέση με την προστασία της ανθρώπινης ζωής και την επίλυση συγκρούσεων.
4. Σύμφωνα με το «Σχέδιο Δράσης για την ένταξη των υπηκόων τρίτων χωρών» της ΕΕ, οι πρόσφυγες που μένουν νόμιμα στην Ε.Ε. έχουν πλήρως το δικαίωμα να συμμετέχουν ενεργά στην οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική ζωή των κρατών-μελών. Τα κράτη-μέλη, από την άλλη, εμπλέκονται στην καταπολέμηση των διακρίσεων και των διαχωρισμών- παρέχοντας ίσες ευκαιρίες και προωθώντας διαπολιτισμικό διάλογο και αμοιβαία αποδοχή μεταξύ των υπηκόων των τρίτων χωρών και των χωρών υποδοχής.

ΚΚΕ – Άννα Γρηγοριάδου

1. Είναι λίγο θλιβερό να μιλάει η Ε.Ε. για ανθρώπινα δικαιώματα. Από την αρχή της, η Ε.Ε. ήταν μια ελιτίστικη και αντιδραστική συμμαχία. Όλες οι σχέσεις που δημιουργούνται στο πλαίσιο της απλά ενισχύουν την εκμετάλλευση του εργαζομένου, εκμεταλλεύονται τα εργασιακά και άλλα δικαιώματα, εμπορευματοποιούν την εκπαίδευση, την υγεία και την ευημερία και εντείνουν την καταπίεση. Η Ε.Ε. σέβεται μόνο τα συμφέροντα του καπιταλισμού, που συγκρούονται με τις ανάγκες της σημερινής εργατικής τάξης και των φτωχότερων μελών της κοινωνίας, ανεξάρτητα από εθνικότητα, χρώμα, θρήσκευμα κ.λπ. Ο καπιταλισμός, οι κυβερνήσεις του και οι διεθνείς συμμαχίες παρεμβαίνουν σε πολέμους, βόμβες, ξεριζώνουν χιλιάδες ανθρώπους από την πατρίδα τους και παίζουν γεωπολιτικά παιχνίδια στις πλάτες προσφύγων και μεταναστών. Οι πολιτικές που διαμορφώνουν βασίζονται αποκλειστικά στις άμεσες απαιτήσεις της καπιταλιστικής οικονομίας κάθε χώρας. Όσες διαφορές μεταξύ τους είναι απλώς αποτέλεσμα αυτού.
2. Οι πρόσφυγες και οι οικονομικοί μετανάστες είναι θύματα πολέμου και εκμετάλλευσης, όπως και οι εργάτες στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες που τους δέχονται. Γι΄αυτό έχουν τόσα πολλά κοινά. Έχουν κάθε λόγο να αγωνίζονται δίπλα-δίπλα ενάντια στους κοινούς εχθρούς τους: τον καπιταλισμό, τις κυβερνήσεις του και τις διεθνείς συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. Πρέπει, επίσης, να πολεμούν εναντίον της απαράδεκτης συμφωνίας μεταξύ της Ε.Ε. και της Τουρκίας που αναγκάζει τους ανθρώπους να παραμένουν εγκλωβισμένοι στη χώρα της πρώτης εισόδου τους, τους αρνείται το άσυλο και τους τοποθετεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άσχημες συνθήκες. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) καλεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να δημιουργήσουν συνδικάτα εργαζομένων και άλλες μαζικές οργανώσεις, να αγωνιστούν για τις τρέχουσες ανάγκες και τα δικαιώματά τους μαζί με τους τοπικούς εργαζόμενους, να γίνουν πιο δραστήριοι από την πλευρά του ΚΚΕ και τον αγώνα της εργατικής τάξης, με σκοπό να ανατρέψουν το καταχρηστικό διεφθαρμένο σύστημα, που είναι συνώνυμο της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, του πολέμου και των προσφύγων. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να επιλυθούν τα προβλήματά τους μια για πάντα.
3. Η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ είναι από κοινού υπεύθυνοι για πολέμους, εκμετάλλευση, φτώχεια, εθνικισμό και την κατάρα που είναι η μετανάστευση και η προσφυγιά. Αυτή είναι η εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. Στόχος είναι να αδράξουν όλες τις πηγές πλούτου και να ελέγξουν τις οδούς μεταφοράς ενέργειας και αγαθών. Συνεχίζουν να καταπιέζουν τους ανθρώπους και τις περιοχές, ακόμη και όταν οι εχθροπραξίες τελειώνουν. Όπου και αν πάτησαν, με οποιαδήποτε δικαιολογία, έφεραν μεγαλύτερη αστάθεια. Η Ε.Ε. επεμβαίνει πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά σε χώρες σε όλο τον κόσμο, αυξάνοντας την επιθετικότητα και τη στρατιωτικοποίηση. Το ΚΚΕ προσπαθεί να ενδυναμώσει τον αγώνα εναντίον όλων των ιμπεριαλιστικών πολέμων, στέκεται εναντίον στην κατάτμηση των χωρών και τις αλλαγές στα σύνορα και στην υποστήριξη της απεμπλοκής της Ελλάδας από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ.
4. Η Ε.Ε. και τα κράτη-μέλη της δεν επιτρέπουν στους πρόσφυγες και τους μετανάστες να μπουν στα λιμάνια, αφήνοντας τους να πνιγούν στη θάλασσα. Δεν τους επιτρέπουν να πηγαίνουν στη χώρα επιλογής τους, αλλά βάζουν εμπόδιο στο δρόμο της οικογενειακής επανένωσης και δεν συγκινούνται από την τραγωδία που αντιμετωπίζουν οι ασυνόδευτοι ανήλικοι. Δημιουργούν στρατόπεδα συγκέντρωσης, εγκατέστησαν σύγχρονους φράχτες, τόσο ορατού, όσο και ηλεκτρονικού τύπου, προκειμένου να επιτρέψουν την είσοδο στην Ευρώπη μόνο σε όσους εργάτες χρειάζεται το καπιταλιστικό σύστημα. Τους δίνουν, φυσικά, σημαντικά μειωμένα οφέλη και μισθούς. Εφαρμόζουν προγράμματα ειδικά σχεδιασμένα να τους αφομοιώσουν με σκοπό να τους εκμεταλλευτούν. Γι’ αυτό οι οπαδοί της Ε.Ε. δεν μπορούν πραγματικά να ισχυριστούν ότι είναι εναντίον του ρατσισμού και του εθνικισμού που προκαλεί αυτή η στρατηγική. Το ΚΚΕ καλεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες  να ενισχύσουν τον οργανωμένο ταξικό αγώνα και να αγωνίζονται μαζί με τους Έλληνες συντρόφους τους για συλλογικές διαπραγματεύσεις, αυξήσεις μισθών, ελεύθερη υγεία, εκπαίδευση, αθλητισμό και πολιτισμό. Πρέπει να αγωνίζονται δίπλα-δίπλα για να βοηθήσουν τα ειδικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – Καλυψώ Γούλα

1. Οι διαφορετικοί κανονισμοί είναι, πιστεύω, το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα. Ως αποτέλεσμα, τα κράτη-μέλη που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, όπως η Ελλάδα, αντιμετωπίζουν δυσανάλογο άσυλο και μεταναστευτική πίεση. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να προσαρμόσει το υφιστάμενο σύστημα συμπληρώνοντάς το με ένα δεσμευτικό μηχανισμό για τη διανομή των αιτούντων άσυλο μόλις ξεπεραστεί ένα συγκεκριμένο όριο σε ένα κράτος μέλος. Η εφαρμογή ενός τέτοιου μηχανισμού θα μπορούσε να βασιστεί σε κριτήρια όπως το μέγεθος και ο πληθυσμός μιας χώρας, η οικονομική της κατάσταση και ο αριθμός των μεταναστών που βρίσκονται ήδη στο κράτος-μέλος. Με αυτόν τον τρόπο, η πολιτική στάση κάθε κυβέρνησης δεν θα επηρεάσει την πολιτική της ΕΕ και άλλες χώρες.
2. Πρώτα απ’ όλα, θα τους συμβούλευα να οργανώσουν τις κοινότητες τους για να έχουν άμεση επαφή με τοπικές αρχές και να έχουν σωστή ενημέρωση για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους. Οι τοπικές αρχές εφαρμόζουν πολιτικές της χώρας ή της Ε.Ε. και οι τοπικές κοινότητες είτε θα τις αγκαλιάσουν είτε όχι και θα διευκολύνουν την ένταξή τους. Ο τρόπος με τον οποίο μπορώ να βοηθήσω σε αυτόν τον τομέα είναι να γίνω μέσω των τοπικών αρχών μια σύνδεση μεταξύ αυτών και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και να κάνω τη φωνή τους να ακουστεί για τη διαμόρφωση των πολιτικών της Ε.Ε. που τους αφορούν.
3. Δεν είμαι σίγουρη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πολλές πιθανότητες να παρέμβει σε χώρες που είναι σε πόλεμο εκτός από τη γενική ιδέα ότι πρέπει να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο που μπορούμε την ανάπτυξη των βιώσιμων κρατών που παρέχουν συνθήκες διαβίωσης που επιτρέπουν στους ανθρώπους να μένουν στις χώρες προέλευσής τους. Αυτό που μπορεί να κάνει η Ε.Ε. είναι να βελτιώσει την ανθρωπιστική βοήθεια και τα συστήματα στήριξης για να ελαφρύνει το βάρος των χωρών που συνορεύουν με τις ζώνες πολέμου. Η ΕΕ πρέπει, επίσης, να δημιουργήσει περισσότερα προγράμματα που θα ενισχύσουν την περιφερειακή μετεγκατάσταση και θα στηρίξουν τα δίκτυα περιφερειακής ανάπτυξης και συνεργασίας, ιδίως στη Μέση Ανατολή και στην υποσαχάρια ζώνη της Αφρικής.
4. Είναι επιτακτική ανάγκη να έχουν όλα τα κράτη-μέλη μια σταθερή πολιτική ένταξης. Όσον αφορά την εκπαίδευση των ανηλίκων, υπάρχει ένα ειδικό πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας, αλλά η εμπειρία μας έχει δείξει ότι είναι ακόμα δύσκολο να πείσουμε πολλούς πρόσφυγες να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο και σε αυτό το σημείο πρέπει να επικεντρωθούμε. Η πρόσβαση στην αγορά εργασίας είναι ακόμη πιο δύσκολη, καθώς η Ελλάδα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει οικονομική κρίση. Αυτό που πρέπει να γίνει -στη Θεσσαλονίκη έγινε μια τέτοια προσπάθεια με τη συνεργασία της Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR)- είναι να καταγραφούν οι επαγγελματικές τους δεξιότητες προκειμένου να τους βοηθήσουμε να βρουν δουλειά.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ- Μαρία Πετεινάκη

1. Αρχικά, η ΕΕ είναι μια ιδέα, ένα σύνολο αξιών και στόχων που τα μέλη της χώρας θέλουν να φτάσουν. Είναι κάτι στο οποίο οι περισσότερες χώρες στοχεύουν. Δεν είναι δεδομένο ούτε είναι ένας νόμος. Είναι αξίες που οι πολιτικοί πρέπει να έχουν κατά νου για κάθε νομοθεσία. Αλλά είναι αλήθεια ότι συχνά βλέπουμε μια διαφορά μεταξύ των αξιών και των πολιτικών που εφαρμόζονται στις διάφορες χώρες. Κανονικά, όμως, οι κανονισμοί και οι αποφάσεις γίνονται αυτομάτως δεσμευτικές σε ολόκληρη την ΕΕ κατά την ημερομηνία που τίθενται σε ισχύ. Οι κανονισμοί εξηγούνται σε οδηγίες που πρέπει να ενσωματωθούν στην εθνική νομοθεσία. Η Επιτροπή είναι εκείνη που πρέπει να επιβεβαιώσει αν οι χώρες έχουν ψηφίσει τους κανονισμούς με τον κατάλληλο τρόπο και αν όχι, να αναλάβει δράση. Αν το θέμα δεν διευθετηθεί, η επιτροπή μπορεί να παραπέμψει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, που μπορεί να επιβάλει κυρώσεις στη χώρα.
2. Πιστεύω ότι κάθε άτομο θα πρέπει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα σε μια χώρα να μπορεί να επιλέξει πού θα ψηφίσει. Στην πατρίδα τους ή στη χώρα που μένουν. Θα υποστηρίξω τις πολιτικές προς αυτή την κατεύθυνση. Επιπλέον, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να μιλούν σε ολομέλειες ή σε ομάδες εργασίας, έτσι ώστε η φωνή τους να ακούγεται άμεσα και σε όλους. Τα χρήματα της ΕΕ θα πρέπει να δοθούν σε πολιτιστικές δραστηριότητες που βοηθούν την ενδυνάμωση των προσφύγων και των μεταναστών και να βοηθούν να βρουν ισχυρότερη φωνή στην κοινωνία.
3. Οι άνθρωποι από οποιαδήποτε από τις προαναφερθείσες χώρες θα πρέπει να έχουν σίγουρα άσυλο. Αλλά πρωτίστως η ΕΕ είναι ένα έργο ειρήνης. Θέλουμε ένα ευρωπαϊκό πλοίο διάσωσης αντί για τις στρατιωτικές ναυτικές δυνάμεις. Οι χώρες της ΕΕ δεν πρέπει να εξάγουν όπλα σε χώρες που βρίσκονται σε σύγκρουση και ιδιαίτερα σε πολιτικές συγκρούσεις. Αλλά στην παρούσα κατάσταση, χωρίς πραγματική κοινή εξωτερική πολιτική, είναι δύσκολο να υποχρεωθεί κάποια από τις χώρες να μην το κάνουν. Έχουμε τότε ένα δίλημμα. Θα πρέπει η ΕΕ να είναι ισχυρότερη, να διώξει την ανώνυμη ψήφο και να μπορέσει να κάνει περισσότερη δουλειά μέσω του Ύπατου Εκπροσώπου για τις εξωτερικές υποθέσεις; Πολλοί από τους Πράσινους θα συμφωνούσαν με την ανάγκη μιας πιο αξιόπιστης και προληπτικής Εξωτερικής πολιτικής βασισμένης στα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά κατά την άποψή μου, λαμβάνοντας υπόψη το αποικιακό παρελθόν και την άνοδο της ακροδεξιάς σε ορισμένες χώρες, θα ήταν πιο επιφυλακτικό να  αντιμετωπίσουμε τις εξωτερικές υποθέσεις της ΕΕ όταν η ΕΕ θα είχε επιτύχει τους δικούς της στόχους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία και τη δημοκρατία.
4. Η ένταξη είναι εθνική ευθύνη. Η ΕΕ διαθέτει σχέδιο δράσης για την ένταξη των μεταναστών και των προσφύγων προκειμένου να βοηθήσει τα κράτη- μέλη να ενισχύσουν τις πολιτικές τους. Ένα μεγάλο βάρος, βέβαια, δίνεται στην εκπαίδευση της γλώσσας, των δεξιοτήτων και της επαγγελματικής κατάρτισης. Στη συνέχεια, θα πρέπει να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες, όπως η στέγαση και η υγειονομική περίθαλψη. Αλλά εδώ δεν μπορούμε να μιλάμε για ένταξη όταν η στέγαση βρίσκεται σε στρατόπεδα, χιλιόμετρα μακριά από τις πόλεις. Η γκετοποίηση είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που θα έπρεπε να απευθυνθεί στα έθνη. Ο πολιτισμός και οι τέχνες διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην ενδυνάμωση των μεταναστών και των προσφύγων. Από αυτή την άποψη, η Creative Europe και το Erasmus+ είναι ήδη πολύ καλά παραδείγματα θετικών ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

ΠΟΤΑΜΙ – Μίλτος Κύρκος

1. Δεν θα έπρεπε να έχουμε, αλλά όσο ακόμα η Ένωση είναι το άθροισμα των κρατών-μελών της και όχι μια ομοσπονδία, τα κράτη-μέλη επικρατούν και καθορίζουν τις πολιτικές τους. Όπως κάθε κράτος-μέλος έχει ταξιδέψει με το δικό του δρόμο μέσω της ιστορίας, είναι προφανές ότι υπάρχουν πολλές διαφορετικές παραδόσεις και ανάγκες που διαμορφώνουν τις αποφάσεις του. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εργαζόμαστε σκληρά για να εναρμονίσουμε αυτές τις πολιτικές προς ένα Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου και μια Ευρωπαϊκή Πολιτική Μετανάστευσης. Όσον αφορά τον σεβασμό στις θρησκείες, έχουμε το δικαστικό σύστημα των κρατών-μελών και της ΕΕ που μπορεί να υποβάλει ο καθένας εάν γίνει θύμα διακρίσεων. Πρέπει, επίσης, να δεχτούμε ότι ο «πόλεμος για πίστη» που ορισμένοι φανατικοί αγωνίζονται (και σε ευρωπαϊκό έδαφος) καταστρέφει τις προσπάθειες δεκαετιών. Το μέλλον φαίνεται λίγο σκοτεινό.
2. Κάθε κράτος-μέλος έχει μια πολιτική ιθαγένειας που παρέχει δικαίωμα ψήφου και εκλογής. Επίσης, σε κάποιες χώρες η παραμονή για κάποια χρόνια είναι αρκετή για να επιτρέψει τη συμμετοχή στις τοπικές εκλογές. Υπάρχουν, όμως, και άλλοι τρόποι να ακουστούν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες σε δημοτικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο και είναι στη κρίση των κυβερνήσεων των κρατών-μελών και των τοπικών δήμων να τους δημιουργήσουν και να τους στηρίξουν: συμβούλια, επιτροπές, ιστοσελίδες πληροφόρησης, αναγνώριση της εκπροσώπησης των κοινοτήτων κλπ. Κάποιοι θα κάνουν περισσότερα, μερικοί θα κάνουν λιγότερα, επομένως είναι και δουλειά μας να τους υποστηρίξουμε και να τους δείξουμε καλές πρακτικές, επειδή η συμμετοχή των μεταναστών είναι ένα βήμα προς την επιτυχή ολοκλήρωση.
3. Είναι αλήθεια ότι οι παρεμβάσεις των χωρών της ΕΕ έχουν οδηγήσει σε μια περαιτέρω αποσταθεροποίηση ορισμένων χωρών (Ιράκ, Συρία, Λιβύη) και επίσης η αφελής προσέγγιση της ΕΕ για την Αραβική Άνοιξη συνέβαλε στην αποσταθεροποίηση ολόκληρης της περιοχής. Η ΕΕ δυστυχώς δεν έχει καμία εξωτερική πολιτική, έχουν μόνο τα κράτη-μέλη. Η ΕΕ πρέπει να πιέσει με την «μαλακή δύναμη» της, και αυτό σημαίνει χρηματοδοτήσεις, για να δημιουργήσει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και με τα διπλωματικά της μέσα να σταματήσει τις συγκρούσεις. Καθώς το δεύτερο δεν πρόκειται να συμβεί εύκολα, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στην πρώτη. Η χρηματοδότηση για την Αφρική, για παράδειγμα, είναι μια καλή πρωτοβουλία.
4. Υπάρχουν πολιτικές χρημάτων και ένταξης, αλλά συνήθως τα κράτη-μέλη υστερούν. Η Ελλάδα δεν έχει ακόμη διαθέσει περισσότερα από 400 εκατομμύρια από το Ταμείο Ασύλου, Μετανάστευσης και Ενσωμάτωσης, αλλά καταβάλλει προσπάθειες να προσφέρει σχολική ένταξη και νόμιμη πρόσβαση στην αγορά εργασίας, που είναι το κλειδί για την ένταξη. Η ΕΕ προσπαθεί να μειώσει τα υφιστάμενα εμπόδια όσο πιο γρήγορα το επιτρέπουν οι συνθήκες, αλλά εξαρτάται από τα κράτη μέλη. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση στην Ελλάδα δεν βοηθάει.

ΣΥΡΙΖΑ – Yonous Muhammadi

1. Αυτό είναι πραγματικά ένα τεράστιο ζήτημα. Υπάρχουν πολλά κράτη-μέλη που αψηφούν τους κανόνες και τις αξίες της ΕΕ. Αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι αποδεκτό. Τα κράτη-μέλη δεν μπορούν να αποτελούν μέρος μιας Ένωσης που δεν σέβονται και δεν εμπιστεύονται. Όντας μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν σημαίνει μόνο ότι θα επωφεληθούν σε οικονομικό επίπεδο. Πρέπει, επίσης, να μοιράζονται ευθύνες. Πρέπει να συνεισφέρουν σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειαζόμαστε πιο προοδευτικούς εταίρους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πρέπει να χτίσουμε συμμαχίες, συγκλίσεις που θα καταπολεμήσουν αυτές τις τάσεις προς τα πίσω.
2. Αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους αποφάσισα να είμαι υποψήφιος. Πιστεύω ακράδαντα ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες πρέπει να αποκτήσουν το δικαίωμα του εκλέγειν ή και του εκλέγεσθαι. Χωρίς την ικανότητα άσκησης αυτού του δικαιώματος, δεν μπορούμε να συζητήσουμε για οποιοδήποτε είδος πολιτικής συμμετοχής που τους αφορά. Χρειαζόμαστε μια ενεργή κίνηση προς το σκοπό αυτό. Επιπλέον, πρέπει να ακούσουμε τις φωνές τους. Πρέπει να τους ενθαρρύνουμε να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους προχωρώντας. Η κοινωνική ένταξη των προσφύγων και των μεταναστών θα επιτευχθεί μέσω της πολιτικής δέσμευσης. Μέσω αυτής της διαδικασίας θα είναι σε θέση να καταλάβουν ότι τα δικαιώματα φέρνουν ευθύνες. Και θα θεωρούνται ίσοι, θα μοιράζονται τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ευθύνες με τον υπόλοιπο λαό. Η κοινωνία τους χρειάζεται να είναι ένας ζωντανός παράγοντας στον πολιτικό λόγο. Πρέπει να τους ακούμε και πρέπει να μας ακούν. Σε όλη μου τη ζωή ήμουν πολιτικά ενεργός, στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σκοπεύω να συνεχίσω με αυτόν τον απλό αγώνα, προωθώντας το θέμα στα υψηλότερα πολιτικά επίπεδα. Αυτός είναι ο λόγος που είμαι υποψήφιος.
3. Οι ευρωπαϊκές αξίες είναι οικουμενικές. Ελευθερία, ειρήνη, δημοκρατία, ευημερία, δικαιοσύνη, καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού και των διακρίσεων, επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος, οικονομική σταθερότητα και βιωσιμότητα, προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτές είναι οι αρχές υπό τις οποίες διαμορφώθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε. Όλα τα παραπάνω αντιτίθενται σε οποιοδήποτε είδος εχθρότητας. Οι παρεμβάσεις δεν πρέπει να σταθούν στο κέρδος από τον πόλεμο. Πρέπει να είμαστε σαφείς σε αυτό και πρέπει να είμαστε όλοι μαζί. Αυτό το ζήτημα είναι πολύ κεντρικό.
4. Η εκπαίδευση και η πρόσβαση στην αγορά εργασίας είναι δύο από τους σημαντικότερους παράγοντες στην κοινωνική ένταξη των ανθρώπων. Αλλά κρατήστε κατά νου ότι αυτή η διαδικασία έχει δύο πλευρές. Είναι ζήτημα αμοιβαίας εργασίας. Η κοινωνία πρέπει να δεχθεί τους πρόσφυγες και οι πρόσφυγες πρέπει να αποδεχθούν τα πρότυπα της νέας κοινωνίας τους. Η αμοιβαία αποδοχή είναι το κλειδί αυτής της σχέσης. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει επίσης προκατάληψη. Πρέπει, όμως, να ενισχύσουμε μια θετική αφήγηση της κοινωνικής ένταξης των προσφύγων και των μεταναστών. Είναι δυνατόν. Μπορούμε να ζήσουμε όλοι μαζί στον ίδιο τόπο, χωρίς συγκρούσεις και φόβο. Μπορούμε να δούμε ότι υπάρχουν πολλά παιδιά προσφύγων που πηγαίνουν στο σχολείο, μαθαίνοντας τη νέα γλώσσα, προσπαθώντας να φτιάξουν το μέλλον τους εδώ. Θα είμαστε κοντά σε αυτά τα παιδιά. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα πρέπει να μεγιστοποιήσουν τις προσπάθειές τους για να συμπεριληφθούν στην τοπική κοινωνία. Θα παραμείνουμε δίπλα τους.

* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος #13 των “Αποδημητικών Πουλιών”, που κυκλοφόρησε με την Εφημερίδα των Συντακτών στις 25 Μαΐου 2019.