Υπάρχει ένας θεραπευτής που λέγεται «φιλία» και έχει θέση στην καρδιά…
Ίσως να μην ξέρετε πως αποκτά οντότητα και αρχή…
Αλλά η χαρά που σας προκαλεί είναι απολαυστική και εδώ είναι που αισθάνεστε ότι είναι Θείο δώρο…
Θέλω να περιγράψω τη ζωή μιας ομάδας που αποτελείται από «εύθραυστα» κορίτσια, αλλά με πυγμή και δύναμη ψυχής. Κορίτσια που με την ελπίδα ενός λαμπρού μέλλοντος βάδισαν σε ένα δύσβατο, έως και επικίνδυνο δρόμο που νόμιζαν πως θα κατέληγε σε ένα λαμπρό μέλλον…
Κορίτσια που ξεπέρασαν όλες τις δυσκολίες ενωμένα, σαν μία οικογένεια, δίπλα δίπλα, με αγάπη, αλληλεγγύη και φιλία…
Ανέχτηκαν δυσκολίες και με τις ώρες ενθάρρυναν το ένα, το άλλο…
Αυτά τα κορίτσια αποφάσισαν να απαλύνουν τις καρδιές τους από τα βάρη με το να ακουστεί η φωνή τους στο Σύμπαν, να καταγράψουν με λέξεις και να περιγράψουν με λόγια όλα όσα πέρασαν στα δύσβατα μονοπάτια των αποφάσεών τους…
Αυτή η απόφασή τους ήταν και η έναρξη της έκδοσης της εφημερίδας τα ‘Αποδημητικά Πουλιά’.
Η εφημερίδα αυτή, αρχικά αντιμετωπίστηκε ακόμα και εχθρικά. Ορισμένοι μάλιστα επιχείρησαν να αποτρέψουν τα κορίτσια από την έκδοσή της, αλλά αυτή η ομάδα ήταν αρκετά δυνατή για να ενδώσει και να προδώσει την απόφασή της…
Η ομάδα, με αλληλεγγύη και προσπάθεια προχώρησε και το πρώτο τεύχος, αντίθετα από ότι «επιθυμούσαν» ορισμένοι, έγινε θερμά αποδεκτό, ακόμα και από τους αρχικά διαφωνούντες με την έκδοσή του…
Αυτή η θερμή αποδοχή ενθάρρυνε τα κορίτσια για την έκδοση του επόμενου φύλλου…
Τελικά, σε κάθε έκδοση της εφημερίδας καινούριοι υποστηρικτές συνέβαλαν στην μεγαλύτερη διάδοσή της. Επίσης, η ομάδα μεγάλωσε.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια αυτής της διαδρομής, ορισμένοι, παρά τη θέλησή τους, εγκατέλειψαν την προσπάθεια, δεδομένου ότι αναγκάστηκαν να φύγουν για άλλους προορισμούς και άλλες χώρες, ώστε να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους και τις επιθυμίες τους. Επιθυμίες που μπορεί για κάποιους να είναι δύσκολο να τις υλοποιήσουν, αλλά για αυτούς είναι ο μοναδικός τους σκοπός.
Όσοι όμως έφυγαν, δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τις προσπάθειές τους. Όπου και να βρίσκονται, θα συνεχίσουν να γράφουν και με επιτυχία να διαδίδουν την εφημερίδα τους…
Ακόμα και εγώ που περιγράφω τις επιτυχίες αυτής της ομάδας είμαι μάρτυρας της φυγής ορισμένων που πέρασαν δύσκολα χρόνια, αλλά με αλληλεγγύη, ελπίδα και αγάπη στάθηκαν στα πόδια τους και έκαναν μία νέα αρχή, όπως και εγώ συνεχίζω από εδώ την κοινή μας προσπάθεια…
Εγώ και οι υπόλοιπες κοπέλες στεναχωριόμαστε γιατί μας λείπουν, αλλά ταυτόχρονα χαιρόμαστε για το λαμπρό μέλλον όσων έφυγαν.
Αυτή η ομάδα βασίζεται στη φιλία και καμία δυσκολία, ούτε καν η απόσταση δε θα τη διαλύσει. Όλα της τα μέλη, από όπου και αν βρίσκονται, ήταν, είναι και θα είναι ενωμένα σαν τους κρίκους της ίδιας αλυσίδας.
Πολύ μακριά οι φίλοι μας, πολύ κοντά οι καρδιές μας!
Σχολιάστε