Τι είναι η γέννηση; Θα μπορούσαμε να την ορίσουμε ως την πρώτη μέρα της δημιουργίας και της ζωής του κάθε πλάσματος στον κόσμο. Όπως η γέννηση ενός αστεριού, ενός λουλουδιού, μιας πεταλούδας, η γέννηση μιας ελπίδας σε έναν κόσμο γεμάτο απελπισία. Η γέννηση ενός παιδιού στην ξενιτιά…
Είμαι μία κοπέλα που γεννήθηκα στην ξενιτιά, μετανάστρια. Είμαι, λοιπόν, παιδί της ξενιτιάς. Χρειάζεται πολύ κουράγιο, για να γεννηθείς στην ξενιτιά. Χρειάζεται κουράγιο για να κάνεις πως δεν βλέπεις και δεν ακούς πολλά πράγματα, για να μην μάθεις ποτέ άλλα και για να αρνηθείς κάποια άλλα. Και πόσο σκληρό είναι να είσαι μόνος. Και κάθε φορά που σε καταβάλλουν τα πράγματα που δεν είπες και δεν είδες, και κάθε φορά που οι πικρές μέρες σου στερούν ακόμη και την ηρεμία, θλίβεσαι καθώς θυμάσαι ιστορίες από το παρελθόν και αναρωτιέσαι γιατί έπρεπε να έχεις γεννηθεί.
Η γέννηση είναι ένα ερωτηματικό στη ζωή μου, μία αίσθηση άγνωστη. Η μέρα των γενεθλίων μου θα έπρεπε να είναι μια μέρα χαράς για μένα. Θα έπρεπε να ξεχάσω αυτή την ενοχλητική μοναξιά. Αλλά η πραγματικότητα είναι πως είμαι ολομόναχη, αλλά και πως επιθυμώ να είμαι μόνη. Όπως τα τελευταία δύο χρόνια πέρασα τα γενέθλιά μου μέσα στη μοναξιά και στη σιωπή με όλες αυτές τις δυσκολίες.
Μεγάλωσα ακόμη έναν χρόνο χωρίς να καταλάβω τίποτα. Μεγάλωσα, έμαθα να έχω υπομονή, και τώρα είμαι σε θέση να περιμένω χωρίς να παραπονιέμαι και να ζω χωρίς όνειρα σε έναν κόσμο γεμάτο νοσταλγία.
Τα γενέθλια είναι μια ιδιαίτερη μέρα για μένα! Μια μέρα που πάντα αγαπούσα. Κάθε χρόνο τη μέρα των γενεθλίων μου έσβηνα όλο και περισσότερα κεράκια, για να πραγματοποιηθούν οι ευχές μου. Φέτος, όμως, δεν είχα διάθεση να σβήσω κανένα κεράκι, αλλά θα ήθελα να ανάψω πολλά κεριά για τον χαμό των ευχών μου. Επειδή με τόσα κεράκια σβησμένα, δεν υπάρχει κανένα ίχνος ευχής, σαν να χάθηκα σε μια ρουφήχτρα. Χωρίς στόχους, χωρίς όνειρα, αμήχανη, απελπισμένη.
Η χρονιά που πέρασε δεν ήταν όμορφη. Αντιθέτως, ήταν οδυνηρή και περίεργη. Αλλά όλα όσα συνέβησαν, τέλειωσαν. Δεν κατηγορώ κανέναν για τα μοναχικά μου γενέθλια. Θέλω να ξεκινήσω από την αρχή, να κάνω ένα νέο ξεκίνημα για τον εαυτό μου και τις μοναχικές μέρες μου. Τα γενέθλιά μου πρέπει να είναι μια καλή μέρα για μένα. Πρέπει να ξεχάσω τη μοναξιά και τη νοσταλγία μου και πρέπει να γελάσω με την καρδιά μου, πρέπει να χαμογελάσω στους ανθρώπους που μπήκαν τυχαία στη ζωή μου, αλλά που έγιναν φίλοι και συνοδοιπόροι μου…
Τα χρόνια που πέρασαν, γνώρισα πολλούς νέους φίλους. Κάποιοι μου έμαθαν να είμαι καλή και να παραμένω καλή. Με κάποιους άλλους βίωσα τη θλίψη. Είμαι όμως σίγουρη ότι οι εικόνες του παρελθόντος δεν θα σβηστούν ποτέ από τη μνήμη μου, ένα παρελθόν γεμάτο εμπειρίες, γέλια, δάκρυα, φόβο και ανησυχίες.
Σε κάθε περίπτωση, το παρελθόν πέρασε, καλώς ή κακώς. Ακόμη και αν φοβάμαι τις μέρες που θα έρθουν, ξέρω πως θα είναι γεμάτες εκπλήξεις. Αυτή τη στιγμή τα κεράκια είναι αναμμένα μπροστά μου. Έσβησα τα φώτα. Δεν θέλω ο άνεμος να σβήσει το φως των ευχών μου. Πρέπει να συγκεντρωθώ πριν σβήσω τα κεράκια. Και τώρα, την στιγμή που πρέπει να τα σβήσω, κυριαρχεί μια πικρή θλίψη… Νοσταλγώ εσένα, την ανάμνηση σου, το γέλιο σου και τα δάκρυά σου… Μου λείπεις, αγαπημένε. Πες μου ακόμη μια φορά «Χρόνια πολλά».
Σχολιάστε