Photo by Youth Centre

50 χρόνια μετά, επίκαιρο ακόμα…

Πορείες, εκδηλώσεις σε σχολεία, συνεντεύξεις πολιτικών, εκπομπές, αφιερώματα. Όλα αφιερωμένα στο Πολυτεχνείο. Στις ιστορικές εκείνες ημέρες του Νοεμβρίου που οι φοιτητές με τη στήριξη αγανακτισμένων πολιτών κάθε ηλικίας έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα στον φασισμό και στο δικτατορικό καθεστώς που μέχρι τότε είχε καταπνίξει κάθε δημοκρατική ιδέα.

Πενήντα χρόνια ακριβώς μετά θα έλεγε κανείς ότι τα γεγονότα του Πολυτεχνείου έχουν περάσει στην Ιστορία, είναι παρελθόν. Η Δημοκρατία έχει πλέον εδραιωθεί. Δεν υφίσταται λόγος επανεξέτασης, μνήμης…

Όμως ο φασισμός δεν έχει σβήσει. Είναι πάντα εδώ. Άλλοτε εμφανής και άλλοτε ως σκιά να ταλανίζει την ανθρωπότητα και να εισχωρεί σε διάφορους τομείς της ζωής μας. Στην πολιτική, στους χώρους εργασίας, στα δικαιώματα των μειονοτήτων, στην ερωτική ζωή, στην έκφραση του λόγου, στον αθλητισμό, στην οικογένεια… Βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε πεποιθήσεις παρωχημένες, σε εξαθλιωμένους οικονομικά πολίτες, σε πατριαρχικά μοντέλα οικογενειών, σε ρατσιστικές ιδεολογίες για να αναπτυχθεί και να εκδηλωθεί με ολέθριες συχνά συνέπειες.

Σήμερα η ανθρωπότητα βιώνει κρίση σε όλα τα επίπεδα: οικονομία, αξίες, πολιτική. Με τον πόλεμο να μαίνεται, τις εσωτερικές συγκρούσεις να μην έχουν τελειωμό. Πέφτει βαρύ το τίμημα να πληρωθεί από τους χιλιάδες νεκρούς αμάχους, πρόσφυγες… Σήμερα η επιμονή, η γενναιότητα, η τόλμη, η δίψα για την ελευθερία και τα δημοκρατικά ιδεώδη που επέδειξαν οι νέοι στο Πολυτεχνείο του 1973, καταρρίπτοντας τον φασισμό και ανοίγοντας τον δρόμο στην εδραίωση της δημοκρατίας, φαντάζουν πιο αναγκαία από ποτέ.

Το 1973 ο λαός μας απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Ένωσε τη φωνή του, την ορμή του και αποτίναξε τον φασισμό. Σήμερα οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να σταθούν οδηγοί στη δική μας .Πορεία. Πρέπει να αποτελέσουν το φωτεινό παράδειγμα για να καταπολεμήσουμε κι εμείς με τη σειρά μας τα φασιστικά στοιχεία σε κάθε μικρή ή μεγάλη πτυχή της ζωής μας. Σήμερα θα πρέπει ενωμένοι να αποτινάξουμε κάθε προσπάθεια φίμωσης, κάθε απόπειρα αφανισμού, κάθε εξοντωτική πολιτική.

50 χρόνια μετά, επίκαιρο ακόμα…

Μαρία Πετσίνη

Σχολιάστε