Είναι εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζουμε ότι το εισόδημα, η εκπαίδευση, η εργασία, η ασφάλεια και η κοινωνική υποστήριξη έχουν σημαντική επίδραση στην ικανότητά μας να κάνουμε ισορροπημένες επιλογές. Για να μετρήσουμε την επίδρασή αυτή, θα εξετάσουμε πως η οικονομική και κοινωνική βοήθεια επηρεάζουν μία από τις πιο ευάλωτες ομάδες στον κόσμο, τα «παιδιά».
Η παιδική ηλικία είναι μια κρίσιμη περίοδος. Τα παιδιά ξεκινούν τον κύκλο της ζωής τους εξαρτημένα σωματικά και ψυχικά. Τα παιδιά, με το σώμα και τον εγκέφαλό τους όχι πλήρως ή επαρκώς ανεπτυγμένα, είναι περιορισμένα μέχρι την ενηλικίωση. Λόγω αυτού του περιορισμού, είναι απαραίτητος ένας κηδεμόνας, ώστε να τους προστατεύει από κάθε βλάβη και να καλύπτει βασικές ανάγκες τους όπως η οικονομική και υλική υποστήριξη, εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη και ασφαλές περιβάλλον. Ωστόσο, σοβαρές ελλείψεις της κοινωνία όπως η φτώχεια, η πείνα, ο πόλεμος και οι συγκρούσεις, η κακή υγειονομική περίθαλψη, ο υποσιτισμός, βλάπτουν δυσανάλογα τα παιδιά και θέτουν σε κίνδυνο το βιοτικό τους επίπεδο, που τα αναγκάζει να λαμβάνουν πολλές δύσκολες αποφάσεις. Οι πολιτικές της κυβέρνησης έχουν αντίκτυπο στην ευημερία των παιδιών και θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη ότι η προστασία αυτών των μελών της κοινωνίας οικονομικά και κοινωνικά είναι μια σημαντική επένδυση στη μελλοντική ευημερία της γης.
Στις 20 Νοεμβρίου 1989, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αναγνώρισε ότι υπάρχει κρίσιμη ανάγκη για την προστασία των παιδιών και έκρινε ότι τα παιδιά όχι μόνο έχουν ανθρώπινα δικαιώματα αλλά πιο συγκεκριμένα χρειάζονται τη «Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Η Σύμβαση δεσμεύει τις κυβερνήσεις με μια σειρά διεθνώς αποδεκτών άρθρων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που πρέπει να ακολουθούνται με σεβασμο. Είναι η πιο επικυρωμένη συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα και μέχρι στιγμής 196 χώρες έχουν την έχουν προσυπογράψει.
Παρά τα αξιοσημείωτα επιτεύγματα του περασμένου αιώνα και τα μεγάλα σημάδια προόδου στην υιοθέτηση και εφαρμογή των βασικών αρχών της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, μια βασική πρόκληση παραμένει. Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός παιδιών και νέων που δεν έχουν δικαιώματα. Υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά, που στερούνται τα δικαιώματά τους αυτή τη στιγμή, και εκατομμύρια παιδιά καλούνται να εργαστούν αφού δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Για παράδειγμα, ο Ομέρ, 16χρονος πρόσφυγας πολέμου, ο οποίος προσέφυγε στην Ελλάδα το 2019, εργάζεται σε ελαιώνες και συχνά βάφει διαμερίσματα. Όταν τον ρώτησαν για τα δικαιώματά του, έγνεψε καταφατικά και είπε: «Μου αρέσει να απολαμβάνω την παιδική μου ηλικία, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή από το να δουλέψω. Ποιος θέλει να δουλεύει κάτω από τον ήλιο που καίει στα χωράφια για να μαζεύει ντομάτες; Είναι ανάγκη ώστε εμείς και οι οικογένειές μας να μην πεινάσουν. Δεν λαμβάνουμε επαρκή υποστήριξη και ο αγώνας για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, μας ωθεί να εργαστούμε εκατοντάδες μίλια μακριά από τις οικογένειές μας.”
Κλείνοντας, πιστεύω ακράδαντα ότι μια κοινωνία που δεν φροντίζει τα παιδιά της, είναι καταδικασμένη να εκλείψει στο μέλλον. Είναι ευθύνη της κυβέρνησης να ΣΕΒΕΤΑΙ, να ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ και να ΕΚΠΛΗΡΩΝΕΙ αυτά τα δικαιώματα, παρά να θεωρεί πως είναι προαιρετικά ή πράξη φιλανθρωπίας και καλοσύνης. Εμείς -ως μέλη της κοινωνίας- πρέπει να αναγνωρίζουμε την αλήθεια και να υπερασπιζόμαστε αυτές τις ευάλωτες ομάδες ανθρώπων με κάθε δυνατό τρόπο , γιατί οι μεγάλες αλλαγές ξεκινούν μέσα μας και οι φωνές μας μπορούν να μετράνε, να δρουν και να έχουν σημασία.
Άρθρο 26/ΣΔΠ: Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν σε κάθε παιδί το δικαίωμα να επωφελείται από κοινωνική ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής ασφάλισης, και πρέπει να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για την πραγματοποίηση αυτού του δικαιώματος σύμφωνα με το εθνικό τους δίκαιο
Σχολιάστε