Οι δολοφονίες του Νίκου Σαμπάνη και του Κώστα Φραγκούλη έφεραν στην επιφάνεια το ρατσιστικό δηλητήριο το οποίο στέρησε από δύο νέα παιδιά το αύριο και άφησε την οργισμένη κοινωνία να αναζητά μία σταγόνα… #ΔΗΚΕΟΣΙΝΗΣ. Σε μία συνέντευξη από καρδιάς ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλαδικής Συνομοσπονδίας Ελλήνων Ρομά, Βασίλης Πάντζος, μας μίλησε για τις διακρίσεις, τον αποκλεισμό και τη βία που αντιμετωπίζει η κοινότητα των Ρομά στη χώρα μας, ενώ ταυτόχρονα μοιράστηκε μαζί μας τις διεκδικήσεις τους αλλά και στοιχεία της πολιτισμικής τους ταυτότητας.
Ποια ήταν τα καθοριστικά γεγονότα που σας οδήγησαν να συνασπιστείτε και να ιδρύσετε την ΕΛΛΑΝ ΠΑΣΣΕ;
Οι Ρομά σε όλον τον κόσμο είναι μία ανοιχτή υπόθεση, χρειάζεται κοινωνική προστασία ώστε να ενταχθούμε στο σύνολο της κοινωνίας. Η ίδια η κοινότητα έχει κάποιες ελλείψεις στην οργάνωση της και στην συνεργασία της με τις αρχές, εξαιτίας των όσων έχουμε υποστεί. Για πολλά χρόνια ήμασταν σε καθεστώς σκλαβιάς μέχρι που ο λαός μας βίωσε το ολοκαύτωμα λόγω της ναζιστικής θηριωδίας. Μέχρι και τη δεκαετία του ’80 στη Γαλλία, κάποιες περιφερειακές ομοσπονδίες στείρωναν τις γυναίκες. Τη δεκαετία του 1970 έγινε υπερπροσπάθεια των ακτιβιστών οι οποίοι οργάνωσαν ένα παγκόσμιο συνέδριο στο Λονδίνο όπου μπήκαν οι βάσεις ώστε να έχουμε δικαιώματα και ταυτότητα. Όμως, μέχρι σήμερα παραβιάζονται και καταπατούνται τα δικαιώματά των πολιτών, σε πολλές περιπτώσεις στερούμαστε βασικών αγαθών.
Είναι αλήθεια ότι οι Ρομά φημίζονται για τον πολιτισμό τους.
Η καταγωγή μας είναι από τα βάθη της Ινδίας και μέσα στον χωροχρόνο έχουμε περάσει από πάρα πολλούς πολιτισμούς. Από τον 11ο αιώνα ξεκίνησε η διασπορά μας σε όλο τον κόσμο, κυρίως στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει κάπου δική μας χώρα. Για μας πατρίδα είναι όλος ο κόσμος.
Η ιστορία της ύπαρξής μας έχει δείξει ότι είμαστε λαός με πολλές ικανότητες στην τέχνη, στη μουσική, στον χορό… Είμαστε ειρηνικός λαός που πρεσβεύει την φιλία και την αγάπη, ποτέ δεν πολεμήσαμε και δεν βάλαμε φράχτες για να διεκδικήσουμε το δικό μας κρατίδιο.
Βιώνετε έναν αποκλεισμό από την εκπαίδευση. Ποιες είναι οι διεκδικήσεις της ΕΛΛΑΝ ΠΑΣΣΕ;
Σαν κοινότητα Ρομά ήμασταν συνεχώς περιπλανώμενοι και κινούμασταν στην Ελλάδα καθώς ασχολούμασταν με εποχιακές δουλειές. Η συμμετοχή μας στην εκπαίδευση, στην Ευρώπη και παγκοσμίως, ήταν χαμηλότερη του 1%. Τα τελευταία χρόνια ύστερα από κάποιες νομοθετικές παρεμβάσεις η πλειοψηφία των παιδιών, σχεδόν 50%, συμμετέχουν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά έχουμε μεγάλη διαρροή στη δευτεροβάθμια και τα Πανεπιστήμια.
Δυστυχώς, σε πολλά σχολεία υπάρχουν ελλείψεις. Εμείς, προτείνουμε στο κράτος και στο αρμόδιο Υπουργείο, τα παιδιά από 3 χρονών να έχουν προσχολική αγωγή και να είναι σε σχολικό περιβάλλον. Για να έχουμε ποιοτική εκπαίδευση και ένταξη χρειάζεται να είσαι σε ένα περιβάλλον με τις στοιχειώδης υποδομές. Είναι ένα τετράπτυχο που χρειάζεται: στέγαση, εργασία, υγεία και εκπαίδευση.
Αυτό που χρειάζεται να γίνει και ελπίζουμε με την ψυχή μας είναι με την εκπαίδευση να διευκολύνουμε την ένταξη ώστε να μπορεί ο καθένας να διεκδικεί και να πολεμάει για τον εαυτό του και να έχει μία καλύτερη ζωή.
Θα θέλαμε να μας σχολιάσετε τις τραγικές δολοφονίες του Νίκου Σαμπάνη και του Κώστα Φραγκούλη. Πιστεύετε ότι αποδόθηκε ή θα αποδοθεί δικαιοσύνη;
Δεν δικαιολογώ σε καμία περίπτωση την παραβατική συμπεριφορά των 3 ανήλικων παιδιών με την κλοπή ενός αυτοκινήτου. Οι αστυνομικοί, όμως, δεν πειθάρχησαν στα σήματα που δόθηκαν από τον επικεφαλής τους στα αρμόδια όργανά να σταματήσουν την καταδίωξη. Υπάρχει ηχογραφημένη συνομιλία που λένε ξεκάθαρα ότι είναι «3 νεαροί Ρομά σε ένα λευκό όχημα». Οι αστυνομικοί έφτασαν σε αδιέξοδο και πυροβόλησαν κατά ριπάς με πάρα πολλές σφαίρες ένα αυτοκίνητο με τρία ανήλικα παιδία με αποτέλεσμα να πεθάνει ο Νίκος Σαμπάνης. Πρέπει να διευρυνθεί η υπόθεση σε βάθος για το ρατσιστικό κίνητρο.
Οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από ανάκριση και κατ’ οίκων περιορισμό. Αυτό που εμένα με στεναχώρησε είναι ότι υπήρχαν έξω από το δικαστήριο του Πειραιά, την ημέρα που έγιναν οι καταθέσεις και οι απολογίες, περίπου 300 αστυνομικοί για συμπαράσταση μαζί με τα συνδικάτα τους και όταν αφέθηκαν ελεύθεροι φώναζαν «Ήρωες , ήρωες». Και αναρωτιέμαι ποια ήταν αυτή η ηρωική πράξη;
Αυτές οι κρίσεις της δικαιοσύνης κατά κάποιο τρόπο ενθαρρύνουν στο να συμβούν παρόμοια περιστατικά, διότι οι αστυνομικοί παραβίασαν όλα τα πρωτόκολλα και καθήκοντα τους.
Θεωρείτε ότι έχετε σωστή προβολή από τα ΜΜΕ;
Η ποιοτική, αντικειμενική, δημοκρατική δημοσιογραφία είναι ένα ζήτημα. Είτε πρόκειται για ένα μεγάλο γεγονός, είτε μικρό, δεν πρέπει να αναφερόμαστε σε πολιτισμική ταυτότητα, είναι διάκριση και στοχοποίηση. Η παρανομία και η παραβατικότητα δεν έχουν χρώμα. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο.
Με βάση τον νομικό μας πλαίσιο πάλι, το ίδιο το κράτος και οι κυβερνήσεις παρανομούν, συντηρώντας εδώ και δεκαετίες καταυλισμούς, καταπατώντας και παραβιάζοντας ανθρώπινα δικαιώματα. Όταν έχουμε ανθρώπους 40 και 50 χρόνια μέσα στους καταυλισμούς χωρίς νερό θέρμανση, αποχέτευση, χωρίς στοιχειώδη πρόνοια οι οποίοι είναι αστικά και περιβαλλοντικά αποκλεισμένοι… Θα πρέπει να έχουμε διάκριση στις κακές πράξεις, όχι στον άνθρωπο, στη πολιτισμική ταυτότητα, στο φύλο και την ηλικία. Οι κακές πράξεις είναι αυτές που πρέπει να καταδικάζονται από την δικαιοσύνη, όχι οι λαοί.
Σχολιάστε