Το συγκεκριμένο κείμενο περιγράφει μια προσωπική μου εμπειρία.
Το ταξίδι μου προς τη Μαγνησία και την πόλη του Βόλου διήρκησε 4 ώρες με το λεωφορείο. Όσο πλησιάζαμε στην πόλη, τόσο πιο πολύ μας αγκάλιαζε η φύση. Όταν φτάσαμε είχα μαγευτεί τόσο πολύ από την ομορφιά της φύσης, που ξέχασα εντελώς την κούραση του ταξιδιού.
Ωστόσο, κατά την διάρκεια του ταξιδιού διαπίστωσα κάτι πολύ στενάχωρο. Οι άνθρωποι πετούσαν διάφορα σκουπίδια από τα οχήματά τους. Αυτός ήταν και ο λόγος του ταξιδιού μου, το οποίο ξεκίνησε με σκοπό την συλλογή αυτών των απορριμάτων από τους δρόμους και από το φυσικό τοπίο˙ δραστηριότητα η οποία διήρκησε 4 μέρες με καθημερινή πεντάωρη προσπάθεια.
Παρά το γεγονός ότι φαινόταν δύσκολη δραστηριότητα κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο, εν τούτοις η δύναμη της φύσης μου έδινε ενέργεια, αλλά και ηρεμία. Παρόλο που πήγα σε αυτό το ταξίδι ως εθελοντής, ανακάλυψα και έμαθα ορισμένα πράγματα, στα οποία ακόμα και ο ίδιος δεν είχα δώσει σημασία στο παρελθόν.
Από τις 100 σακούλες σκουπιδιών που μαζέψαμε, το 90% αποτελούνταν από πλαστικά, το 5% από χαρτικά, το 2% από μέταλλα και το 3% από διάφορα άλλα. Ο πλανήτης μας έχει μολυνθεί υπερβολικά ακριβώς εξαιτίας αυτού του φαινομένου. Μεγάλο ποσοστό όσων πετάμε στην φύση δεν αποσυντίθεται με αποτέλεσμα την καταστροφή του πλανήτη μας.
Η βασική αιτία όλων αυτών των καταστροφών δεν είναι άλλη από την υπερκατανάλωση των αγαθών και την παράβλεψη των συνεπειών αυτής της πρακτικής εκ μέρους του κόσμου.
Δυστυχώς μεγάλη μερίδα ανθρώπων αγνοεί τις αρνητικές επιπτώσεις, ενώ σε ορισμένες χώρες δεν υπάρχει καθόλου πρόσβαση ούτε σε πληροφορία σχετική με τις επιπτώσεις αυτές, ούτε και στις αιτίες που τις προκαλούν.
Το μειονέκτημα σε ό,τι αφορά το περιβάλλον είναι ότι δεν υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές αυτής της προσπάθειας, ώστε να ελεγχθεί το πρόβλημα και παράλληλα να συρρικνωθεί. Ο πλανήτης μας οδεύει προς την καταστροφή μέρα με τη μέρα, ενώ κανείς δε δίνει, ούτε δείχνει την πρέπουσα σημασία σε αυτό το σοβαρό ζήτημα.
Εδώ τίθεται ένα ενδιαφέρον ερώτημα το οποίο με απασχολεί: Ποιος φέρει την ευθύνη και ποιος απαντά για τα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών;
Από τη δική μου οπτική γωνία, πιστεύω πως πρέπει να επικεντρώσουμε την σκέψη μας σ’ αυτό το πρόβλημα, να προχωρήσουμε χέρι με χέρι ώστε να επαναφέρουμε την ηρεμία στην φύση και να αποτελέσουμε πρότυπα για τις επόμενες γενιές.
Σχολιάστε