«Εικόνες Ελπίδας» ήταν ο τίτλος της έκθεσης φωτογραφίας που παρουσίασε η οργάνωση Φάρος σε συνεργασία με το Ελληνοαμερικανικό Κολλέγιο (HAEC) και την Ελληνοαμερικανική Ένωση, από τις 15 έως τις 30 Σεπτεμβρίου, στην γκαλερί Χατζηκυριάκος Γκίκας της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι φωτογραφίες που παρουσιάστηκαν στην έκθεση είναι έργο μιας ομάδας 21 προσφύγων φωτογράφων, μεταξύ 13 και 17 ετών.
Όλα ξεκίνησαν με την ιδέα για ένα σεμινάριο φωτογραφίας, το οποίο πραγματοποίησε η Άρτεμις Μυλωνά, ψυχολόγος του ξενώνα του Φάρου και φωτογράφος, που εργάζεται με τα παιδιά για ψυχολογική υποστήριξη. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας το Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2020, οι έφηβοι έπρεπε να μείνουν μέσα, όπως έκαναν οι περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Δεν μπορούσαν να βγουν έξω, δεν είχαν κίνητρο και έπαιζαν όλη μέρα με το κινητό τους. Έτσι, στο μυαλό της κυρίας Μυλωνά ήρθε το χόμπι της, η φωτογραφία, και αποφάσισε να τη συνδυάσει με την ψυχολογία και να οργανώσει ένα σεμινάριο.
Στο πλαίσιο του σεμιναρίου, οι έφηβοι έβγαλαν πολλές φωτογραφίες. Η κυρία Μυλωνά βρήκε κάποια θέματα, όπως είναι η Ελπίδα, και ήθελε να δει πώς θα εκφραστούν. Όπως μας είπε ένας από τους φωτογράφους, ο δεκαεφτάχρονος F.A., «Ονειρευόμουν ότι μια μέρα οι φωτογραφίες μου θα παρουσιαστούν σε μία έκθεση, ότι οι άνθρωποι θα δουν τη δημιουργικότητά μου και τον τρόπο με τον οποίο “βλέπω” τον κόσμο». Όταν μία από τις εθελόντριες του Φάρου είδε τις φωτογραφίες, προσπάθησε πολύ για να κάνει το όνειρο αυτό πραγματικότητα. «Επιτέλους κατάφερα να εκφράσω τη δημιουργικότητά μου μέσα από αυτή την έκθεση και νιώθω τέλεια!», είπε ο F.A.
Η ομάδα μας επισκέφθηκε την έκθεση και ήταν υπέροχα! Είχε τρεις βασικές θεματικές: Ελπίδα, Η ιστορία μου και Φύση. Με συγκίνησε ο τρόπος με τον οποίο εξέφρασαν τα συναισθήματά τους στις φωτογραφίες. Συζητήσαμε με κάποιους από τους συμμετέχοντες και ο δεκαεφτάχρονος N.P. μας είπε ότι η έκθεση αυτή του έδωσε ώθηση να συνεχίσει να δημιουργεί και να γίνει καλύτερος σε ό,τι κάνει.
Η φωτογραφία επηρέασε τους εφήβους με διαφορετικούς τρόπους. Τους βοήθησε να ξεχάσουν τα προβλήματά τους για λίγο και τους έδωσε κίνητρο μέσα σε αυτή τη δύσκολη περίοδο. Επίσης, τους βοήθησε να ανακαλύψουν νέες ικανότητες και να αυξήσουν την αυτοπεποίθησή τους, τους έκανε να εκφραστούν και τους έφερε πιο κοντά, τόσο μεταξύ τους, όσο και με την κυρία Μυλωνά, όπως μας περιέγραψε η ίδια.
Στόχος τους με αυτή την έκθεση ήταν να ευαισθητοποιήσουν το κοινό σχετικά τις προκλήσεις που αντιμετώπισαν αφού έφυγαν από τον πόλεμο. Οι φωτογραφίες αποτυπώνουν τις ελπίδες και τα όνειρά τους. Μία από τις φωτογραφίες στη θεματική για την Ελπίδα, δείχνει ένα άτομο να βοηθά ένα άλλο άτομο να σηκωθεί. Ο φωτογράφος, ο δεκαεφτάχρονος H.D., μας εξήγησε: «Δεν τον απέρριψε, τον βοήθησε. Θέλω να πω στον κόσμο: Γιατί δεν κάνετε το ίδιο; Μην αγνοείτε κάποιον που χρειάζεται τη βοήθειά σας!».
Ρωτήσαμε τους έφηβους φωτογράφους για τα μελλοντικά τους σχέδια σχετικά με τη φωτογραφία και ο δεκαεφτάχρονος B.Z. μας είπε ότι θέλει να ταξιδέψει σε άλλες χώρες και να βγάλει φωτογραφίες από ιστορικά σημεία, δάση, δρόμους και ανθρώπους, ώστε να δείξει την ιστορία και την κουλτούρα της κάθε χώρας. Όμως αυτό που βρήκα πραγματικά ενδιαφέρον ήταν τα λόγια του: «Οι λέξεις έχουν ένα όριο. Κάποια συναισθήματα δεν μπορείς να τα εκφράσεις με λέξεις. Στη φωτογραφία, όμως, δεν υπάρχουν όρια. Μπορείς να εκφράσεις όλα σου τα συναισθήματα μέσα από τις εικόνες!».
Σχολιάστε