Toυ Ντέιβιντ Ραφ
Φθαρμένα παπούτσια, παντελόνια γεμάτα τρύπες, εξαντλημένα πρόσωπα. Μεγάλα ρεύματα ανθρώπων που περπατούν για μέρες, συχνά εβδομάδες, γεμάτοι ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον σε μια νέα χώρα.
Όλοι όσοι παρακολουθούν τις ειδήσεις έχουν δει αυτές τις εικόνες και την ταλαιπωρία που περνούν αυτοί οι άνθρωποι. Ηλικιωμένοι και νέοι, γυναίκες και άνδρες, δυνατοί αλλά και αδύναμοι άνθρωποι εγκαταλείπουν τη χώρα τους σε καθημερινή βάση, προσπαθώντας να ξεφύγουν από όποιο τραύμα έχουν βιώσει στο παρελθόν.
Ενώ αυτές οι φωτογραφίες και τα άρθρα είναι συγκλονιστικές και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνιούνται, συχνά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης παραβλέπονται οι άνθρωποι που εξακολουθούν να ζουν σε επικίνδυνες εμπόλεμες ζώνες. Εκεί η κατάσταση δεν είναι σε καμία περίπτωση καλύτερη. Άνθρωποι που φοβούνται για τη ζωή τους καθημερινά, ακόμα και παιδιά που πολύ συχνά δεν ζουν την παιδική τους ηλικία, ούτε έχουν βλέψεις για ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον.
Στα τέλη του 2021 ο αριθμός των παιδιών που ζούσαν σε παρόμοιες καταστάσεις ήταν μεγαλύτερος απ’ ότι ήταν τα τελευταία 20 χρόνια. Σύμφωνα με σχετικό άρθρο των Ηνωμένων Εθνών, περίπου 450 εκατομμύρια παιδιά υποφέρουν σε εμπόλεμες ζώνες χωρίς να προστατεύονται τα δικαιώματά τους και η ευημερία τους. Τα παιδιά προσεύχονται καθημερινά για ένα καλύτερο μέλλον και παροχές ώστε να καλυφθούν οι βασικές τους ανάγκες. Το δικαίωμα στην προστασία από τον πόλεμο, που είναι ένα από τα 42 δικαιώματα των παιδιών, τις πιο πολλές φορές δεν διασφαλίζεται, με αποτέλεσμα να μην εκπληρώνει τον σκοπό του.
Το ζήτημα που προκύπτει είναι ότι επειδή πολλά σημαντικά δικαιώματα των παιδιών συμβαδίζουν, τα παιδιά που περνούν την παιδική τους ηλικία σε εμπόλεμες ζώνες, βλέπουν πολλά από τα δικαιώματά τους να τους στερούνται. Τα δικαιώματα που τα προστατεύουν από την παιδική εργασία και τη σεξουαλική κακοποίηση, καθώς και το δικαίωμα στην εκπαίδευση μένουν στην θεωρία, και δεν μπορούν να τηρηθούν σε συνεχείς συγκρούσεις.
Έχοντας αυτό υπόψη, τα Ηνωμένα Έθνη σε συνεργασία με τη Unicef, έψαξαν για εργαλεία που θα τους βοηθούσαν να διατυπώσουν καλύτερα τις δυσκολίες που βιώνουν τα παιδιά από συγκεκριμένα μέρη και κατέληξαν στις λεγόμενες «Έξι σοβαρές παραβιάσεις». Μπορούν βασικά να θεωρηθούν ως ο πυρήνας των 42 δικαιωμάτων των παιδιών, που αντιπροσωπεύουν τα πιο σημαντικά: δολοφονία και ακρωτηριασμό παιδιών, στρατολόγηση ή χρήση παιδιών ως στρατιώτες, σεξουαλική βία κατά παιδιών, απαγωγή παιδιών, επιθέσεις σε σχολεία ή νοσοκομεία και έλλειψη ανθρωπιστικής βοήθειας για τα παιδιά.
Ο πρώτος στόχος αυτών των Έξι σοβαρών παραβιάσεων ήταν να διευκολύνουν τις ΜΚΟ να διαβάσουν την έρευνα και να ανακαλύψουν εάν τα δικαιώματα των παιδιών σε θανατηφόρες εμπόλεμες ζώνες παραβιάζονται ουσιαστικά. Δυστυχώς, οι αναφορές που γράφτηκαν ήταν συγκλονιστικές. Τα τελευταία 16 χρόνια, εντοπίστηκαν πάνω από 270.000 περιπτώσεις σοβαρών παραβιάσεων. Αυτές, ωστόσο, είναι μόνο οι περιπτώσεις που επαληθεύονται από τον ΟΗΕ, οι πραγματικοί αριθμοί είναι υψηλότεροι. Επίσης, είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι αυτές οι 270.000 περιπτώσεις είναι περιπτώσεις όπου ΟΛΕΣ οι παραπάνω παραβάσεις συμβαίνουν, όχι μόνο μία ή δύο.
Ο δεύτερος στόχος του Six Grave Violations αντιστοιχεί άμεσα σε αυτούς τους συγκλονιστικούς αριθμούς: Να γίνει η βοήθεια άμεση και να βρεθεί ένας τρόπος για να τερματιστούν αυτού του είδους τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αυτό είναι μια καλή αφετηρία, αλλά ταυτόχρονα είναι μέρος μιας ευρύτερης εικόνας.
Οι άνθρωποι και ειδικά τα παιδιά που εξακολουθούν να ζουν σε εμπόλεμες περιοχές πρέπει να έχουν εγγύηση ότι μπορούν να απολαμβάνουν στα δικαιώματά τους. Εάν αυτό δεν είναι δυνατό, τουλάχιστον θα πρέπει να μπορούν να βασίζονται σε βοήθεια προσπαθώντας να προασπίσουν τα δικαιώματά τους σε περιόδους σύγκρουσης. Πιο θεμελιώδη προβλήματα και δυσμενείς συνθήκες πρέπει να αντιμετωπιστούν και να αλλάξουν, προκειμένου να σταματήσουν αυτού του είδους οι παραβιάσεις, η ακραία ανισότητα και να γίνει η ζωή καλύτερη για όλους.
Άρθρο 38/ΣΔΣ: Τα Κράτη Μέρη αναλαμβάνουν να σέβονται και να διασφαλίζουν τον σεβασμό των κανόνων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου που ισχύουν γι’ αυτά σε ένοπλες συγκρούσεις που σχετίζονται με το παιδί.2. Τα Κράτη Μέρη λαμβάνουν όλα τα εφικτά μέτρα για να εξασφαλίσουν ότι τα άτομα που δεν έχουν συμπληρώσει την ηλικία των δεκαπέντε ετών δεν συμμετέχουν άμεσα σε εχθροπραξίες.
Σχολιάστε