Η ομάδα μας “πέταξε” μέχρι την Οπατία της Κροατίας και συμμετείχε στο διήμερο συνέδριο του Eurochild. Κατα τη διάρκεια του παρακολουθήσαμε ομιλίες και συζητήσεις, γνωριστήκαμε με παιδιά και νέους από όλη την Ευρώπη, ακούσαμε ιστορίες που μας άγγιξαν και εμπνευστήκαμε από το ενδιαφέρον των ανθρώπων για τα παιδιά και τα δικαιώματα τους. Οραματιστήκαμε μια Ευρώπη και γενικότερα ένα κόσμο στον οποίο θα έχουμε εξασφαλίσει τα δικαιώματα μας, που θα μπορεί να ακουστεί η φωνή μας μέχρι τα γραφεία των ανθρώπων που παίρνουν αποφάσεις για εμάς και θα μπορούμε τελικά να επηρεάσουμε αυτές τις αποφάσεις. Εμείς, οι Νέοι Δημοσιογράφοι και οι συνομήλικοι μας ανταποκριτές από την Ιρλανδία, την Γερμανία, την Κροατία, την Ουγγαρία και την Μάλτα είμαστε έτοιμοι και μέσα από τις σελίδες των Αποδημητικών Πουλιών θα συνεχίσουμε να λέμε την άποψή μας για θέματα που μας αφορούν!
—–
Όνομα: Κοπάνι, Μπότον, Όλιβερ
Ηλικία: Νέοι
Χώρα: Ουγγαρία
Θέμα: Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ουγγαρία
Τίτλος: Μια γνώμη για το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ουγγαρία
Ποιός θέλεις να διαβάσει το άρθρο σου: Τα μέλη του Eurochild
Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ουγγαρίας χρησιμοποιεί τελείως διαφορετικές μεθόδους σε σχέση με τις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες. Βασίζεται σε δασκαλοκεντρικές-μετωπικές μεθόδους διδασκαλίας και σε μια εκτεταμένη γνώση λεξιλογίου. Η δημόσια εκπαίδευση βασίζεται στην ιεραρχία μεταξύ στους δασκάλους και τους μαθητές ενώ λείπουν οι διαδραστικές δραστηριότητες και η συνεργατικότητα.
Η κρατική επιρροή είναι πολύ ισχυρή καθώς όλη η χρηματοδότηση προέρχεται από το ίδιο το κράτος. Συνηθίζεται να αλλάζουν συχνά το εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από το εθνικό πρόγραμμα σπουδών σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για την δημόσια γνώμη και ζήτησε από τους μαθητές και τους δασκάλους να καταθέσουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το τελευταίο πρόγραμμα σπουδών (Σεπτέμβριος του 2018) αλλά ουσιαστικά δεν είχαμε την δυνατότητα να το διαβάσουμε λόγω της μεγάλης του έκτασης και της διαφορετικής, μη φιλικής σε παιδιά, γλώσσας γραφής.
Εμείς σαν μαθητές θέλαμε να εκφράσουμε την διαφωνία μας με διαδηλώσεις αλλά η γνώμη μας δεν λήφθηκε υπόψη από τις αρχές. Οι υποστηρικτές της κυβέρνησης αντέδρασαν στις διαδηλώσεις λέγοντας πως τα παιδιά δεν θα πρέπει να εμπλέκονται στη δημόσια συζήτηση κυρίως λόγω της ηλικίας τους.
Παρά το γεγονός ότι πιστεύουμε πως η τρέχουσα κατάσταση δεν είναι αποδεκτή, ελπίζουμε για ένα καλύτερο μέλλον.
—–
Όνομα: Αμελί, Μπρίτα, Ράνια
Ηλικία: 12, 31, 23
Χώρα: Γερμανία, Ελλάδα
Θέμα: Τα δικαιώματα της μπάλας
Τίτλος: Τα δικαιώματα της μπάλας είναι σημαντικά!
Ποιός θέλεις να διαβάσει το άρθρο σου: Όλοι αλλά ειδικά οι μπάλες!
Είναι σημαντικό όλοι να έχουν δικαιώματα, ακόμα και οι μπάλες.
Έχουν το δικαίωμα να χοροπηδάνε, να κάνουν άλματα, να ξεκουράζονται, να περιμένουν μέσα σε μια τσάντα.
Να είναι ελεύθερες να παίζουν με τα παιδιά, να συναντιούνται με άλλες μπάλες, να γνωρίζουν τα δικαιώματα τους και να διαδηλώνουν για αυτά, να πηγαίνουν σε σχολείο για μπάλες, να παίζουν παιχνίδια, να αισθάνονται ασφαλείς, να είναι διαφορετικές και να τις προστατεύουν όσοι παίζουν μαζί τους.
Πώς όπως θα αποκτούν τα δικαιώματα τους;
Μπορούν να διαδηλώσουν.
Μπορούν να κάνουν εκστρατείες ενημέρωσης.
Μπορούν να μιλήσουν σε πολιτικούς.
Μπορούν να οργανώσουν διαδικτυακά ψηφίσματα.
Μπορούν να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί.
Μπορούν να συγκεντρωθούν σε ένα συμβούλιο για μπάλες.
Μπορούν να συνδεθούν στα κοινωνικά δίκτυα.
Γιατί είναι αυτό σημαντικό;
Γιατί όλοι παραμελούμε πάντα τις μπάλες. Αυτό δεν είναι δίκαιο.
Αν οι μπάλες καταφέρουν να ακουστούν τότε δεν θα πρέπει να ακούσουμε και τα παιδιά;
—–
Όνομα: Μπράιαν
Ηλικία: 16
Χώρα: Ιρλανδία
Θέμα: Παιδιά θύματα οικογενειακής κακοποίησης
Τίτλος: Πως ένα παιδί αντιμετωπίζει την κακοποίηση
Ποιός θέλεις να διαβάσει το άρθρο σου: Οποιοδήποτε έχει κακοποιηθεί από τους γονείς του
Οι γονείς μου με κακοποιούσαν σε όλη μου τη ζωή μέχρι τη στιγμή που είπα, αρκετά και έφυγα από το σπίτι. Αρχικά έμεινα για λίγες μέρες στο σπίτι του καλύτερου μου φίλου. Μετά όταν αισθάνθηκα έτοιμος πήγα σε ένα αστυνομικό τμήμα. Με ανέθεσαν σε έναν κοινωνικό λειτουργό ο οποίος μου βρήκε σπίτι σε μια ανάδοχη οικογένεια.
Έχω όμως άλλα δύο αδέρφια και κάποιες φορές αισθάνομαι έντονη θλίψη. Ρωτάω τον εαυτό μου αν έκανα το σωστό να τα αφήσω μόνα τους ενώ ξέρω τι συμβαίνει και δεν μπορώ να μην αισθάνομαι άσχημα. Και είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίζω αυτή την κατάσταση.
—–
Σχολιάστε