Όταν πήγαινα τρίτη ή τετάρτη δημοτικού, δεν είχα φίλους. Ή, ας πούμε, σε όλη την παιδική μου ηλικία δεν είχα καθόλου φίλους.
Όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην περίοδο πριν πάω σχολείο και αφού ξεκίνησα το σχολείο, όπου έμαθα να διαβάζω και να γράφω. Η ζωή μου άλλαξε εντελώς. Έγραφα πολύ και δεν ένιωθα πια μόνη. Έτσι, ήθελα να μένω περισσότερο μόνη μου, για να γράφω περισσότερο.
Για τι; Για οτιδήποτε συζητούν δυο φίλοι, για το πώς φαντάζομαι έναν καλύτερο κόσμο ή για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι θα έπρεπε να ζουν μαζί.
Την ίδια εποχή διάβαζα επίσης και πολλά βιβλία, αλλά δεν μπορούσα πάντα να καταλάβω τα μηνύματα των συγγραφέων. Αργότερα, αφού άρχισα να γράφω και εγώ, σταδιακά άρχισα να τα καταλαβαίνω κάπως.
Με κάθε βιβλίο που διάβαζα, ζούσα σε έναν άλλο κόσμο! Αυτό άλλαξε πολύ τον τρόπο σκέψης μου, αλλά και τον τρόπο ζωής μου.
Από τότε, αυτά τα δύο, το διάβασμα και το γράψιμο, έγιναν οι καλύτεροί μου φίλοι για πάντα…
Σχολιάστε