Κάθε μέρα βλέπουμε παιδιά, τα οποία εξαναγκάζονται να κάνουν τους μικροπωλητές και τους ζητιάνους. Το φαινόμενο της «παιδικής εργασίας» παρατηρείται τόσο στα στενά σοκάκια του εμπόλεμου Αφγανιστάν όσο και στις λαμπερές λεωφόρους της Νέας Υόρκης.
Η παιδική ηλικία είναι πολύ σημαντική για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και τη γαλούχηση του ατόμου πριν μπει στην ενήλικη ζωή. Τα παιδικά τραύματα και τα κοινωνικά προβλήματα επηρεάζουν τα παιδιά περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο και εμποδίζουν τη φυσιολογική και υγιή τους ανάπτυξη.
Τα «εργαζόμενα παιδιά» και τα παιδιά του δρόμου αποτελούν τα πλέον ευάλωτα άτομα. Αυτά τα παιδιά αναγκάζονται να δουλέψουν λόγω φτώχειας και να επιβιώσουν σε ένα πολύ ανασφαλές περιβάλλον, επιλέγοντας στην ουσία το δρόμο για σπίτι τους. Ακόμα περισσότερο κινδυνεύουν τα κορίτσια, τα οποία μπορεί να πέσουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Τα «εργαζόμενα παιδιά» στερούνται στοιχειωδών δικαιωμάτων, όπως προστασία, κατάλληλη διατροφή, σπουδές, συνθήκες υγιεινής και βρίσκονται μακριά από την οικογένεια και τους οικείους ή τους κηδεμόνες τους. Αυτά τα παιδιά συνήθως καταλήγουν στο δρόμο είτε λόγω διαζυγίου των γονέων τους ή φτώχειας είτε εξαιτίας της μετανάστευσης. Αναγκάζονται, λοιπόν, εκ των πραγμάτων να εργαστούν. Τα «παιδιά των δρόμων» φτιάχνουν συνήθως μία ομάδα, που την έχουν ως υποκατάστατο της οικογένειας και στην οποία εντάσσονται. Τίθεται και θέμα αρχηγίας, όπου ο αρχηγός είναι συνήθως από τους πιο δυνατούς και ευφυείς μεταξύ των άλλων μελών της ομάδας. Υπάρχουν και περιπτώσεις, όπου τα παιδιά εξαναγκάζονται να κάνουν άλλου είδους παράνομες εργασίες, όπως εμπορία ναρκωτικών, παράνομων εμπορευμάτων ακόμη και εμπορία ανθρώπινων οργάνων…, αλλά και γυάλισμα παπουτσιών στο δρόμο, πώληση χαρτομάντηλων, λουλουδιών κ.ά. Είναι πολύ λυπηρό το γεγονός ότι αυτά τα παιδιά πέφτουν θύματα υποτίμησης και χλευασμού. Αλήθεια, λοιπόν, ποιος ευθύνεται για όλα αυτά;
Τα παιδιά θα έπρεπε να σπουδάζουν, να βρίσκονται δίπλα στους οικείους τους και να απολαμβάνουν την τρυφερή φροντίδα της οικογένειάς τους. Για ποιον λόγο, λοιπόν, βρίσκονται στους δρόμους, κάνουν μικροκλοπές και πουλούν ναρκωτικά…; Τα παιδιά αυτά βγαίνουν κάθε πρωί στους δρόμους και επιστρέφουν στο σπίτι τους το βράδυ. Είναι παιδιά τα οποία απομακρύνονται από την παιδικότητά τους και γρήγορα μετατρέπονται σε νέους των δρόμων, που ζουν εκτεθειμένοι σε κάθε ρίσκο και κάθε κίνδυνο.
Πρέπει να λυθεί αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα το συντομότερο δυνατό. Το θέμα είναι ότι οι φιλάνθρωποι και οι ιθύνοντες της εποχής μας, θα έπρεπε αντί να λυπούνται και να προβαίνουν στην οικονομική ενίσχυση αυτών των παιδιών, να επινοήσουν τρόπους απομάκρυνσής τους από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες. Να τους συμπαραστέκονται, για παράδειγμα, στις σπουδές τους, ώστε μελλοντικά να ενταχτούν ως ολοκληρωμένα άτομα στην κοινωνία.
Αυτά τα παιδιά έχουν χάσει την παιδικότητά τους στους πολυσύχναστους δρόμους και πίσω από τα φανάρια, όπου ακόμα και η αναμονή για να ανάψει το κόκκινο φανάρι, αποτελεί μία μικρή ελπίδα.
Με την ευχή να μην αναγκάζεται κανένα παιδί να δουλεύει στους δρόμους.
Σχολιάστε