Η λέξη «αποτυχία» συχνά είναι μια ανεπιθύμητη επισκέπτρια στις ιστορίες μας και μερικές φορές η παρουσία της μάς βαραίνει τόσο πολύ που το φως της ελπίδας στην καρδιά μας σβήνει. Είναι όμως στο χέρι μας να την καταπολεμήσουμε.
Κάθε αποτυχία ξεκινά με τα καθημερινά μας προβλήματα. Αν δεν τα αντιμετωπίσουμε, θα οδηγηθούμε στην αποτυχία. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό! Πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχουμε ελπίδα, γιατί η ελπίδα λειτουργεί σαν ασπίδα απέναντι στα προβλήματα και οδηγεί στη νίκη και την επιτυχία.
Από την παιδική μας ηλικία, οι επιτυχίες και οι νίκες μας πάντα εξυμνούνταν και θεωρούνταν σημαντικές. Παρ’ όλα αυτά, η αποτυχία δεν χρειάζεται πάντα να θεωρείται ήττα! Υπάρχουν στη ζωή αποτυχίες που μπορούν να θεωρηθούν νίκες. Αποτυχίες που μας οδηγούν σε νέες εμπειρίες και μας κάνουν δυνατότερους.
Αυτό είναι εμφανές σε ιστορίες ανθρώπων που κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τους στόχους και τα όνειρά τους, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια. Πρόκειται για ανθρώπους που επιδοκιμάζονται από όλους, που τα ονόματά τους μας προκαλούν ρίγος. Είναι άνθρωποι που, όπως ο καθένας, θα μπορούσαν να έχουν κουραστεί, να έχουν κλάψει, να τα έχουν παρατήσει. Όμως εκείνοι εφτά φορές έπεσαν, οχτώ σηκώθηκαν. Σε κάθε τους πτώση, έβαζαν στην άκρη την κούραση και την απελπισία, φύτευαν το σπόρο της ελπίδας στην καρδιά τους, κοιτούσαν μπροστά και σηκώνονταν ξανά, αποδεικνύοντας ότι η αποτυχία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της επιτυχίας. Αυτοί οι άνθρωποι διέσχισαν το σκοτάδι της νύχτας για να φτάσουν στο φως της μέρας. Χωρίς την ελπίδα θα είχαν χάσει το δρόμο τους. Δεν θα κατάφερναν να συνεχίσουν και να πετύχουν τους στόχους τους. Στην πραγματικότητα, συγκρατώντας την ελπίδα καταπολέμησαν την αποτυχία. Αν μελετήσεις τις ζωές τους και συζητήσεις μαζί τους, θα συνειδητοποιήσεις ότι το πιο σημαντικό μάθημα που καλείσαι να πάρεις απ’ αυτούς είναι να μην απελπίζεσαι.
Χωρίς ελπίδα η ζωή θα ήταν απλώς μια επανάληψη γεγονότων. Το να έχεις ελπίδα είναι η καλύτερη αίσθηση. Μπορεί να σου ξαναδώσει ζωντάνια, να σε κρατά δυνατό, να ενισχύσει τα θεμέλια της ζωής σου. Γι’ αυτό, πρέπει πάντα να ελπίζεις. Αν νιώθεις ότι χάνεις την ελπίδα, προσέγγισε θετικούς ανθρώπους και μίλησε μαζί τους. Η ελπίδα μεταδίδεται από τον έναν στον άλλον. Μπορείς να την αντλήσεις από τους άλλους και να την φέρεις στη ζωή σου. Είναι το καταλληλότερο συναίσθημα για να δώσεις χαρά στη ζωη σου.
Ο κόσμος θα ήταν άδειος χωρίς ελπίδα. Σκεφτείτε εκείνους που είναι ασθενείς σε τελικό στάδιο, εκείνους που παλεύουν με εθισμούς ή εκείνους που έχουν σωματικές αναπηρίες. Τι θα συνέβαινε αν έχαναν την ελπίδα τους; Κανένας γιατρός και κανένα φάρμακο δεν θα μπορούσε να τους σώσει. Η απελπισία και η απόγνωση θα εξαπλώνονταν στην κοινωνία. Γι’ αυτό είναι καλύτερα να βλέπουμε τη ζωή από άλλες προοπτικές. Δεν πρέπει να επικεντρωνόμαστε τόσο στα προβλήματά μας και, τελικά, να τα μεγαλοποιούμε, γιατί έτσι θα χάσουμε τον εαυτό μας.
Είναι σωστό να λέμε ότι χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας προκειμένου να μην αποτύχουμε. Όμως, η προσπάθεια αυτή είναι διαρκής και κάποιες φορές περιλαμβάνει αποτυχίες και ήττες. Η ζωή θα ήταν πολύ πιο ευχάριστη αν ο κάθε ένας από εμάς ένιωθε υπεύθυνος για τον διπλανό του και του έδινε ελπίδα όταν υπήρχε ανάγκη, ακόμα κι αν αυτό είναι το μόνο που μπορεί να του προσφέρει. Μερικές φορές αρκεί ένα απλό χαμόγελο. Μακάρι να μπορούσαμε έτσι απλά να πίνουμε μια κούπα αγάπης και ελπίδας κάθε πρωί αφήνοντας τον εαυτό μας να βυθιστεί στον ωκεανό της ελπίδας! Να έχετε ελπίδα και να είστε σίγουροι πως θα σας οδηγήσει στις όχθες της γαλήνης και της ευημερίας.
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος #15 των “Αποδημητικών Πουλιών”, που κυκλοφόρησε με την Εφημερίδα των Συντακτών στις 12 Οκτωβρίου 2019.
Σχολιάστε