Photo by Elias Sharifi

Η Δύναμη της Φιλίας

Θυμάσαι ποτέ να είσαι μόνος και να νιώθεις ότι ο χρόνος έχει σταματήσει; Θυμάσαι πώς ένιωθες όταν έπαιζες με τους φίλους σου και ο χρόνος έτρεχε πολύ γρήγορα; Εγώ έχω νοιώσει έτσι και αυτό μου προκάλεσε περιέργεια.

Άρχισα λοιπόν, να ερευνώ τους λόγους που μου συνέβη αυτό. Στην έρευνά μου συμβουλεύτηκα την ψυχολόγο Ελεωνόρα Γκουσιάρη, η οποία απάντησε στις ερωτήσεις μου. 

Σύμφωνα με την δική της οπτική, ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και επιθυμεί να ανήκει σε ομάδα γιατί έτσι νιώθει ασφάλεια. Ο άνθρωπος δεν θέλει να νιώθει αποκλεισμένος και γι’ αυτό νιώθεις ότι ο χρόνος έχει σταματήσει όταν είσαι μόνος. Όταν όμως είσαι με φίλους νιώθεις ότι ο χρόνος τρέχει πολύ γρήγορα ή ακόμα να δεν τον νιώθεις και καθόλου.

Όταν είσαι με τους φίλους σου και κάνετε πλάκες ή πράγματα και δραστηριότητες που σας αρέσουν, ο εγκέφαλος απελευθερώνει μια ορμόνη που λέγεται ντοπαμίνη, μια από τις πολλές ορμόνες που παράγει ο εγκέφαλος. Η ορμόνη αυτή είναι υπεύθυνη για την ευτυχία που νιώθουμε και είναι η ίδια που μας κάνει να νιώθουμε τον χρόνο να τρέχει γρήγορα. Όπως ανέφερα πριν, η ορμόνη αυτή δεν είναι η μόνη που παράγει ο εγκέφαλος. Παράγει και άλλες και κάποιες από αυτές σε βοηθούν να ξεχνάς την θλίψη και τις δύσκολες καταστάσεις που έχεις βιώσει στο παρελθόν. 

Η ύπαρξη φίλων στη ζωή μας είναι κάτι πολύ σημαντικό και ίσως είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα. Πρέπει όμως, να είμαστε προσεκτικοί με το είδος των φίλων που κάνουμε παρέα. Πρέπει να βρούμε φίλους που να αγαπάμε και να μοιραζόμαστε μαζί τους τις χαρές μας, φίλους που να κρίνουμε ως δίκαιους και ειλικρινείς. Δεν πειράζει αν είναι λίγοι γιατί δεν είναι τόσο σημαντική η ποσότητα, όσο είναι η ποιότητα. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να ακολουθήσεις την πλειοψηφία και να συμφωνήσεις μαζί τους σε όλα. Πρέπει να ακολουθήσουμε τίμια και δίκαια άτομα και να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας και την καρδιά μας όταν παίρνουμε αποφάσεις. Τουλάχιστον ένα από αυτά τα δύο πρέπει να συμφωνεί με την απόφαση μας. 

Έχουν υπάρξει πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που τους θεωρώ μεγάλους, παρόλο που ανήκαν σε μειονότητες, γιατί δεν τους ένοιαζε η πλειοψηφία. Άκουσαν την φωνή της συνείδησής τους η οποία τους έσπρωχνε να κάνουν πράγματα που εκείνοι θεωρούσαν σωστά. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Μοχάμεντ Άλι, που αρνήθηκε να πολεμήσει στον πόλεμο του Βιετνάμ παρόλο που το αμερικανικό κράτος τον υποχρέωνε να πάει. 

Έχουμε επίσης τον Τσάρλι Τσάπλιν, που ήταν κατά του ρατσισμού, της αδικίας και του καπιταλισμού. Πήρε στάση ενάντια στον Γερμανό δικτάτορα Χίτλερ, αγνοώντας ότι η Αμερική δεν είχε τότε εχθρική σχέση με το γερμανικό κράτος. Δεν ήταν απλά κατά του Χίτλερ ο Τσάπλιν, αλλά έκανε και μια κωμική ταινία που τον κορόιδευε. 

Μην ακολουθείς τους ανθρώπους που σε θέλουν να τους ακολουθείς και να ξεχνάς τα όνειρά σου. Αυτοί το κάνουν επειδή δεν έχουν δικά τους όνειρα. Σου ζητάνε να καπνίσεις, να κάνεις ναρκωτικά και να κοροϊδεύεις τους άλλους, είναι αποτυχημένοι που θέλουν να καταστρέψουν την ζωή σου όπως καταστράφηκε η δική τους. Ακολούθησε τους ανθρώπους που σε βοηθούν και σε στηρίζουν στην πραγματοποίηση των ονείρων σου, που σε θέλουν να φτάσεις εκεί ψηλά στην δόξα μαζί τους.

Μοχάμαντ Αλριφάι

Young Journalists

Σχολιάστε