Ερωτήσεις που δεν έχουν απάντηση 

Ένα γράμμα στη Ρειχάνα, τη μικρή πρόσφυγα από το Καρά Τεπέ που μιλάει στο video για τις συνθήκες στο camp και τα όνειρά της 

Γεια σου αγαπητή μου Ρειχάνα! 

Πρώτα απ’ όλα σ’ ευχαριστώ που μέσω της φωνής σου και του βήματος που είχες, έγινες η φωνή των παιδιών του καταυλισμού του Καρά Τεπέ. Πόσο ωραία ήταν τα λόγια σου! Άρχισες με χαμόγελο και έκλεισες με δάκρυα. Μου είναι γνωστός ο λυγμός της φωνής σου. Μου θυμίζει τον εαυτό μου. Και εγώ ξεσπάω σε λυγμούς όταν μιλάω για τη ζωή στο camp, παρόλο που έχουν περάσει χρόνια από εκείνες τις μέρες – όταν τα σκέφτομαι, ξεσπάω σε λυγμούς και τα δάκρυα φιλοξενούνται στα μάτια μου. 

Ξέρω ότι κοιμάσαι υπό τον ήχο των κυμάτων, επειδή είσαι περικυκλωμένη από θάλασσα. Υποσχέσου ότι δεν θα πας στη θάλασσα! Υποσχέσου ότι θα προσέχεις τον εαυτό σου και τους φίλους σου. Ξέρω ότι τα κύματα της θάλασσας είναι πιο άγρια τον χειμώνα και σε τρομάζουν. Ξέρω ότι τα βράδια τρέμεις από το κρύο. Ξέρω τι νιώθεις σε αυτό το καταραμένο camp. Μην παίζεις με τα φυσίγγια και τις νάρκες που έχουν απομείνει από παλιά. Ξέρω ότι έχεις χιλιάδες ερωτήσεις στο μυαλό σου. Και εγώ ρωτάω πολύ. Γιατί εδώ; Γιατί στο camp; Γιατί εγώ; Γιατί μετανάστευση; Να ξέρεις ότι κανείς δεν έχει απάντηση για τις ερωτήσεις σου. 

Δεν ξέρω ποιος είναι υπεύθυνος για τους εφιάλτες των παιδιών του Καρά Τεπέ. Ίσως οι γονείς τους που μετανάστευσαν για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών τους; Η Ευρωπαϊκή Ένωση που συνέχεια διαφημίζει τα δικαιώματα των παιδιών; Ή όλες οι χώρες που κήρυξαν μία διεθνή ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού; Ή όλοι όσοι μπορούσαν να κάνουν κάτι και δεν το έκαναν; 

Να ξέρεις ότι θα περάσουν αυτές οι μέρες και θα μείνει μονάχα μια ανάμνηση. Να ξέρεις ότι θα γίνεις πιο δυνατή όταν θα τα ξεπεράσεις όλα αυτά. Μπορώ να φανταστώ εκείνη την ημέρα που θα έχεις πετύχει τους στόχους σου. Είσαι στη σκηνή και λες ένα όμορφο τραγούδι στο κοινό σου, οι λέξεις σου ραγίζουν καρδιές και εγώ έχω θαμπωθεί από τα όμορφα λόγια σου.

Ξέρω ότι δεν θα ξεχάσεις τη γεύση των φαγητών του camp, όπως το ρύζι και τα μακαρόνια. Ξέρω ότι όταν θα φας τα αγαπημένα σου φαγητά, θα θυμηθείς αυτές τις άνοστες γεύσεις και θα προσπαθήσεις να μην έχουν τέτοιες εμπειρίες τα άλλα παιδιά του κόσμου. Όλα όσα μαθαίνεις στην πορεία της ζωής σου θα σου χρησιμεύσουν κάποια στιγμή και θα σε κάνουν δυνατότερο άνθρωπο. Ξέρω, όμως, είναι δύσκολα και θα πεις μέσα σου «Δεν θέλω να γίνω δυνατή!». Το ξέρω ότι θέλεις να έχεις μια κανονική ζωή. Όπως το είπες και εσύ- να πας στο σχολείο, να παίζεις, να διαβάζεις και να συναντάς τους φίλους σου.

Μια μέρα θα τα έχεις όλα αυτά και εκτός από αυτά θα έχεις και μοναδικές εμπειρίες που δεν θα τις έχουν οι άλλοι. Χρησιμοποίησε, λοιπόν, τις εμπειρίες σου για να νικήσεις τις δυσκολίες και να προκαλέσεις μια θετική αλλαγή στον κόσμο. Να έχεις κουράγιο. Ακολούθησε τα όνειρά σου και να ξέρεις ότι αξίζεις τα καλύτερα. Θα τα καταφέρεις, αρκεί να θέλεις.

Μαχντιά Χοσσαϊνί

Young Journalists

Σχολιάστε