Κάθε χρόνο χιλιάδες ασυνόδευτα παιδιά από το Αφγανιστάν, τη Συρία και άλλες χώρες καταφθάνουν στην Ελλάδα από τη θάλασσα και την ξηρά. Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στις αρχές του φετινού καλοκαιριού υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα βρίσκονταν συνολικά 4898 ασυνόδευτα παιδιά. Περισσότερα από 1300 από αυτά ζουν σε δομές φιλοξενίας, περίπου 300 σε ξενοδοχεία και άλλα 300 σε Ασφαλείς Ζώνες (Safe Zones) ή camps. Επιπρόσθετα, περισσότεροι από 950 ασυνόδευτοι ανήλικοι ζουν σε επισφαλείς συνθήκες στέγασης.
Παρακολουθώντας συνεχώς τις ειδήσεις, και σκρολάροντας στα social media λίγο περισσότερο, είναι εύκολο να χαθείς στο θόρυβο όσων συμβαίνουν γύρω μας. Κατά τη διάρκεια του lockdown πολλοί άνθρωποι δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να παραμείνουμε σε καραντίνα και να κρατάμε τις αποστάσεις, είτε έχουμε προσβληθεί από τον κορωνοϊό, είτε όχι. Οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν στην Ελλάδα έλαβαν την οδηγία να μείνουν σπίτι. Τι γίνεται όμως με εκείνους που δεν έχουν – όπως είναι τα ασυνόδευτα παιδιά που ζουν σε δομές φιλοξενίας και camps;
Αναρωτιόμουν τι συμβαίνει στις δομές φιλοξενίας και στα camps, και κυρίως στις Ασφαλείς Ζώνες. Αποφάσισα να δω ο ίδιος κι έτσι επισκέφτηκα την Ασφαλή Ζώνη του camp του Σχιστού Αττικής, όπου συνάντησα τον συντονιστή της οργάνωσης ARSIS, Νίκο Στεργίου, για να συζητήσω μαζί του:
Ποια μέτρα εφαρμόστηκαν στην Ασφαλή Ζώνη κατά τη διάρκεια της καραντίνας;
Πρώτο μας μέλημα ήταν να διασφαλίσουμε ότι θα έχουμε σωστή πληροφόρηση για όλους σχετικά με την πανδημία και κυρίως για τα ασυνόδευτα παιδιά που φιλοξενούμε. Με βάση τις επίσημες οδηγίες, προσπαθήσαμε να καθιερώσουμε έναν καλό τρόπο επικοινωνίας μεταξύ προσωπικού και παιδιών και φυσικά, προσπαθήσαμε να είμαστε καλά προετοιμασμένοι, έτσι ώστε να προστατέψουμε και τους δύο. Τους παρείχαμε γάντια, αντισηπτικά σαπούνια και σπρέι για να καθαρίσουν όλες τις επιφάνειες στις εγκαταστάσεις. Το πιο δύσκολο ήταν να εξηγήσουμε την κατάσταση στα παιδιά. Το lockdown σήμαινε πως ό,τι έκαναν συνήθως έξω ή μέσα στη δομή, όπως και στην Ασφαλή Ζώνη, δεν επιτρέπονταν πια – ήταν δύσκολο επίσης και για τους ενήλικες, όπως για οποιονδήποτε. Πραγματοποιήσαμε κατ’ ιδίαν συναντήσεις με ασυνόδευτους ανήλικους σε εξωτερικό χώρο, με σκοπό να ανταποκριθούμε στις ανάγκες τους ή να αντιμετωπίσουμε το άγχος που μπορεί να ένιωθαν εξαιτίας της πανδημίας.
Κάποιες δομές αντιμετώπισαν την κατάσταση πιο αυστηρά, αφού δεν επέτρεπαν στους ανήλικους να βγαίνουν έξω, εκτός αν επρόκειτο για κάτι επείγον. Τα παιδιά εδώ στο Σχιστό κατανόησαν την αναγκαιότητα των μέτρων;
Δεν επιτρέπαμε στα παιδιά να μετακινούνται εκτός του camp – αυτή άλλωστε ήταν και η γενική οδηγία. Φυσικά, κάποια παιδιά είχαν την επιθυμία να βγουν έξω, αλλά τους εξηγήσαμε ότι αυτό ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο. Αυτό ήταν ένα μέτρο για όλο τον πληθυσμό, χωρίς εξαιρέσεις – αυτό χρειάστηκε να το εξηγήσουμε αρκετές φορές.
Εφόσον τα σχολεία ήταν κλειστά, προγραμματίσατε άλλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες ή συναντήσεις κατά τη διάρκεια της καραντίνας;
Πραγματοποιήσαμε κάποιες συναντήσεις ένας προς έναν, αλλά μόνο σε εξωτερικό χώρο. Επίσης καταφέραμε να φιλοξενήσουμε δύο συναντήσεις που διοργάνωσε ο ΕΟΔΥ, με σκοπό να πληροφορηθούν τα παιδιά για την COVID-19, για την καραντίνα και για το πώς μπορούν να προστατευτούν. Επιπλέον, οργανώσαμε κάποιες δραστηριότητες για τα παιδιά, όπως ζωγραφική ή επιτραπέζια παιχνίδια. Εκτός αυτού, εγκαταστήσαμε έναν ενισχυτή σήματος WiFi και δύο φορές τους δώσαμε μονάδες για το κινητό τους, ώστε να μπορούν να επικοινωνούν ή να παρακολουθήσουν video ή σειρές μέσω διαδικτύου. Πρόσφατα κάναμε την πρώτη μας προβολή ταινίας σε εξωτερικό χώρο, τηρώντας όλα τα μέτρα. Η προβολή διοργανώθηκε, καθώς τα μέτρα χαλάρωσαν. Σύμφωνα με τον υπεύθυνο, τα παιδιά στην Ασφαλή Ζώνη προσπάθησαν να τηρήσουν τις μεταξύ τους αποστάσεις και έφεραν τις δικές τους καρέκλες από τα δωμάτιά τους. Ευτυχώς μέχρι τώρα, όχι μόνο μέσα στην Ασφαλή Ζώνη, αλλά σε ολόκληρο το camp, δεν είχαμε κανένα κρούσμα.
Photos by Mοrtaza Rahimi
Ένα από τα πράγματα που παρατήρησα στο camp του Σχιστού ήταν η ανακοίνωση για τον κορωνοϊό που ακούγονταν τρεις φορές τη μέρα, σε τρεις γλώσσες. Ωστόσο, συζητώντας με ανθρώπους που ζουν εκεί, άκουσα ότι κάποιοι έμοιαζαν να μη νοιάζονται για την κατάσταση και έβγαιναν έξω, παρά την καραντίνα. Επίσης, πιστεύω ότι η προβολή της ταινίας στην Ασφαλή Ζώνη θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Ακόμα κι αν όλα πάνε καλά και δεν υπάρχουν κρούσματα, μου φαίνεται ριψοκίνδυνο.
Παρακολουθώ κάθε μέρα στις ειδήσεις εργαζόμενους στον τομέα της υγείας σε δραματική κατάσταση, να προσπαθούν απελπισμένα να τα βγάλουν πέρα με ένα καταπονημένο σύστημα υγείας. Από ό,τι φαίνεται, τα πράγματα δεν θα είναι ποτέ ξανά τα ίδια. Η κρίση του κορωνοϊού θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στην κοινωνία μας και έχουμε να μάθουμε πολλά από αυτήν.
Σχολιάστε