Μία ειρωνεία των αρχών του 21ου αιώνα είναι ότι έχει ενταθεί ο αγώνας για ισότητα μεταξύ και εντός των εθνών. Είδαμε πολλά επιτεύγματα, αλλά δυστυχώς, φτάσαμε σε μια ολέθρια “μετατόπιση”, που είναι η ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ.
Αυτό έχει προκαλέσει δραματικές περιπλοκές, τόσο σε ιδεολογικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Η κατανόησή μας για την έννοια της ισότητας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με φράσεις όπως «η κοινότητά μου δεν εκτιμάται» ή «τα δικαιώματά μου έχουν παραβιαστεί» και παλεύουμε μόνο για μεμονωμένα κινήματα που δρουν εξατομικευμένα. Και ακόμα ζούμε άπραγοι σε αυτές τις σκοτεινές γωνιές. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο κόσμος μπορεί να είναι καλύτερος εάν αντιμετωπίζουμε την αδικία γενικά, αντί να τον διαχωρίζουμε σε ξεχωριστές ταυτότητες που κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους, όπως οι λεγόμενες χώρες του τρίτου κόσμου.
Μαζί μπορούμε να είμαστε μια φωνή δικαιοσύνης για εκείνους των οποίων οι φωνές αποσιωπώνται. Μια πράξη ενότητας υπέρ εκείνων των οποίων τα δικαιώματα καταπατώνται. Μια πορεία αντίστασης για την υποστήριξη των λαών των οποίων τα εδάφη είναι υπό κατοχή. Ένα νεύμα καλωσορίσματος και μια ανοιχτή αγκαλιά αποδοχής όλων των προσφύγων που επέζησαν από τον πόλεμο και εξακολουθούν να υφίστανται φυλετική κατηγοριοποίηση και διακρίσεις. Μια σπίθα ελπίδας για όλη την ανθρωπότητα και μια φλόγα που θα καταστρέψει την ανήθικη υποκρισία και το διεφθαρμένο σύστημα.
Σχολιάστε