از نا امیدی ها به امید رسیدیم

روزها می گذرند، آدم‌ها می‌آیند و می‌روند. خانواده‌ها، کودکان. 

همین پارسال بود کە ما بە اینجا رسیدیم. حالا نوبت دیگران است. اما مکان همان مکان قبلی است. 

می‌خواهیم بعد از سپری شدن دو سال ، ناگفته ها و گفته های مردم کمپ و وضعیت کمپ اسخیستو را برایتان بازگو کنیم.

ما دو روزنامه نگار نوجوان از روزنامه “پرندگان مهاجر” و ساکن کمپ اسخیستو ، تصمیم به گفت و گو با مردمی گرفتیم که مدت طولانی ای را در این کمپ سپری کردەاند.

نزد بسیاری از مردم رفتیم که بیش از دوسال در این کمپ هستند، آنها بە ما می گویند:

 وضعیت در اوایل بسیار بدتر بود.هنگام بارندگی ، آب دورتادورچادرها را احاطە کردە بود. گرمای سوزان تابستان غیر قابل تحمل بود. .مردم در شرایط بسیار وخیمی زندگی می کردند.در اوایل تعداد  ساکنین کمپ کم بود. اما با گذشت زمان اندکی ، جمعیت ساکنین بە شدت افزایش یافت. 

در اوایل برای گرفتن غذایی بسیار بی کیفیت و غیر قابل خوردن ، بایستی همە ی اعضای خانوادە حتی نوزادان در آغوش مادرانشان زیر آفتاب داغ تابستان ، در یک صف طولانی منتظر نوبتشان می ایستادند. گاهی در سرمای زمستان پس از بارش باران  زیر خیمه ها  پر از آب گل آلود می شد  و وسایل داخل خیمە راکثیف می کرد. گاهی اوقات هم کە شدت بارندگی زیاد بود، اکثر خیمە ها واژگون می شدند.

از سرویس های بهداشتی کافی برخوردار نبودیم و بهداشت در محل کمپ نیز رعایت نمی‌شد و این مسالە باعث شیوع انواع بیماری های میان کودکان و مردم کمپ می گردید. یکی از آن بیماری ها خارشک بود، که بسیاری از مردم به خصوص کودکان به این بیماری  مبتلا بودند. 

مردم همانطور که برای گرفتن غذا در صف های طولانی می ایستادند باید برای حمام  رفتن هم بە صف می‌ایستادند تا دوش بگیرند، آن هم با آب سرد!

آنها  هیچ امنیتی را در کمپ احساس نمی‌کردند و با ترس و واهمه هر روزشان را می‌گذراندند.مردم از وسایل بهداشتی با کیفیت و کافی برخوردار نبودند، همچنان در این کمپ هیچ اطلاعاتی به مردم داده نمی‌شد.

هیچ ارگانی در این کمپ وجود نداشت اما با گذشت زمان سازمانی  به نام شبکه حقوق کودکان به کمپ  آمد و با کودکان بازی میکردند.

کلاسهای درسی برای جوانان و بزرگسالان وجود نداشت .

 شبکه ی حقوق کودکان مکانی را انتخاب کرده بودند و در آنجا بە جوانان و کودکان درس میدادند اما بدون امکانات کافی، بعد از اندک مدتی برای اینکه صدای مردم این کمپ به گوش همگان برسد دختران کمپ با همکاری شبکە ی حقوق کودکان تصمیم بە  تهیە و انتشار روزنامه ای با پیشنهاد این شبکه شدند .

از آن زمان  تا اکنون وضعیت تغییر کرده است.

بعد از یک سال تغییراتی در این کمپ بە وجود آمد. بە جای خیمه ها کانکس قرار گرفت، غذا دیگر به مردم داده نمی‌شد و مقدار پول کمی به  آنها دادە می شود تا خودشان هر چه دوست دارند برای خود تهیه کنند، کارمندانی نیز در بخش نظافت سرویس های بهداشتی و اطراف کمپ مشغول بە کار شدند. 

حالا کودکان به مدرسه می‌روند و در کانکس ها سرویس های بهداشتی قرار دارد و همه چیز نسبت بە گذشتە بهتر شده است.موسسات مختلفی به کمپ می آیند کە هر کدام مسول رسیدگی بە بخشی از مشکلات مردم هستند.

اما تمام مردم خواستارامنیت در این کمپ هستند و تنها میگویند کمپ جای مناسبی برای زیستن نیست . مردم گوناگونی با ملیت های مختلف در این کمپ زندگی می کنند و امیدوارند که وضعیت اقامتشان تغییر کند. همچنین اطلاعات مناسب به همگان  ارائە شود و وضعیت کمپ از آنچه که هست بهتر شود.

با آقای یورغوس کاروغلو صحبت کردیم . ایشان در وزارت مهاجرت کار می کنند و مدیر و مسول کمپ اسخیستو هستند، از زمانی که ما به کمپ رفتیم ایشان آنجا بودند و هنوز هم هستند و ایشان را میشناسیم .

اینجا قبل از اینکه کمپ باشد چه بود ؟

اسخیستو یک پادگان قدیمی رها شده بود که در طی هفت شبانه روز کار دایم سربازان به محلی برای  اقامت پناهندگان تبدیل شد، چادرهای تک نفره و بزرگتر آوردند وتقریبا نزدیک  به دو هزار نفر در این محل ساکن شدند. در تاریخ بیست و دوم ماه فوریه  ٢٠١٦ شروع به کار کردیم و مهاجرانی از کشور های مثل افغانستان ،سوریه ، ایران و عراق داشتیم .

الان کمپ در چه وضیعتی قرار دارد ؟

امسال سال دومی هست که کمپ پا برجاست.  همانطور که می بینید کانکس ها جایگزین چادرها شدەاند. می بایست که کارهای دیگری نیز انجام می گرفت،  مثل لوله کشی و برق رسانی به کانکس ها.  دو ساختمان بزرگ را از نو ساختیم  که در یکی  بیست و دو اتاق و در دیگری شش  اتاق وجود دارد.این اتاق ها به عنوان مکانهای آموزشی برای نوجوانان که به مدرسه نمی روند به کار می  رود و کلاس های یونانی، اینگلیسی، جغرافیا و غیره در آنها برگزار می شود.  همچنین یک مهد کودک در این ساختمان وجود دارد.

گنجایش این کمپ چند نفر است؟

به دلیل وجود کانکس ها حداقل ظرفیت سکونت افراد در این کمپ تعداد هزار نفر می باشد.

از لحاظ امنیت وضیعت چه طور است؟ اگر شخصی مشکل امنیتی داشته باشد به کجا می تواند مراجعه کند ؟

اگر کسی مشکل داشته باشد به او کمک میکنیم. در صورتی کە کسی احساس ناامنی کند، پلیس یونان در این محل  حضور دارد و افراد میتوانند شکایت خود را ثبت کنند و به آن حتما رسیدگی خواهد شد.

نتیجه میگیریم کە شرایط بد، همیشه ماندگار نیست بلکە شرایط قابل تغییرند و این ما هستیم که همیشه باید امیدوار باشیم به روزهای خوبی که در زندگیمان می آیند.

در پایان میخواهم بگویم کە آرزوی همه ی ما این است کە مردمی که در این کمپ ساکن هستند ، یک زندگی خوب داشته باشند.