زندگی در کمپ از من شخصیت جدیدی ساخته ،شخصیتی که از من ها بیزار شده ،دیگر تنها به خود و خواسته های خود فکر نمیکند،توجهش به دیگران و مشکلات دیگران بیشتر شده ،وحالا تصمیم گرفتم برایتان از این شخصیت جدیدم بگویم ،تاببینید شرایط از ما آدمها شخصیت های جدیدی میسازد .
صبحها وقتی از خواب بیدار میشوم ،گرمای خورشید بر جانم می نشیند،در طول ساعات روز هیچ چیزی نمی تواند ذهن آرامم را آشفته سازد. این خود جدیدی که در طول این چند ماه مهاجرت برای خودم ساخته ام ،شخصیتی است که با وجود همه ی مشکلات هنوز زنده است ،نفس میکشد ،راه میرود ،تحمل میکند ،کاسه ی صبرش تصمیم لبریز شدن ندارد .ولی متاسفانه این شخصیت جدید ناپایدار است .همین که هوا رو به تاریکی میرود،شخصیت جدیدم آرام آرام ترک میخورد هر چقدر آسمان تاریک تر ترکهای شخصیت جدیدم عمیق وعمیق تر میشود .شب که میشود وتاریکی حاکم مطلق بر کمپ میشود ،خودم میشوم .شخصیت گذشته دوباره به سراغم می آید.اضطراب ،دلشوره ،استرس همه با هم به سراغم می آیند ،تا از پا درم آورند.ضربان قلبم بالا میرود.آرامشی که در طول روز اندوخته ام به یک باره فروکش میکند،دوباره همانی میشوم که دلبسته خانه بود و حالا خانه ای نیست که به آن دل ببندم .خانه ام آین روزها از جنس پارچه شده .
دوباره همانی میشوم که امیدهایم را روی دفتری مینوشتم وبا لبخند نگاهشان میکردم گویی در حال اتفاق افتادن است ولی این روزها حتی به یاد نمی آورم امید ها وآرزوهایم را…….
چشمانم را میبندم و به صبح فردا فکر میکنم .گویی به شخصیت جدید چند ماه ام بیشتر خو گرفته ام چون از من آدمی مقاوم ،آدمی صبور ساخته ،آدمی که کوهی از مشکلات هم او را از پای در نمی آورد.
شخصیت جدیدم دنیا را برایم رنگارنگ تر کرده ،شخصیت جدیدم غصه ی نداشتن کفشهای سیندرلا را ندارد .شخصیت جدیدم غصه ی داشتن یک خانه ی لوکس و رویایی آرزویش نیست .
غصه ی این روزها ی شخصیت جدیدم داشتن یک جفت کفش آن هم نه در حد نو ،برای دادن به کودک پا برهنه هموطنم است . شخصیت جدیدم صبحها آرام است. روزها دوست داشتنی تر است .برای شبهای شخصیت جدیدم دعا کنید .
التماس دعا
—-
پی نوشت : این متن زمانی که مهدیه در کمپ اسخیستو زندگی می کرد نوشته شده است ، از اوایل سال دو هزاروهجده او در واحد آپارتمانی در مرکز آتن زندگی می کند ، نظر به اینکه شرایط زندگی در اسخیستو بهتر شده است کانکسها جایگزین چادر ها شده اند .
Add comment