Όλοι μας ανήκουμε σε διαφορετικές κοινωνίες, θρησκείες, κοινότητες και κουλτούρες. Κάποιοι από εμάς έρχονται από διαφορετικές χώρες. Κάθε πολιτισμός έχει τους δικούς του άγραφους κανόνες. Αλλά στη χώρα μου, το Αφγανιστάν, όλα λειτουργούν διαφορετικά. Για παράδειγμα, ο φεμινισμός δεν υπάρχει. Μία γυναίκα δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει τους άνδρες! Αν ένας άνδρας προσπαθήσει να στηρίξει τα δικαιώματα των γυναικών, η κοινωνία αμέσως αμφισβητεί το φύλο του και τον αποκαλεί ομοφυλόφιλο. Εξαιτίας αυτής της στενόμυαλης κοινωνίας πολλοί Αφγανοί εγκατέλειψαν τη χώρα και πέρασαν τις πύλες της Ευρώπης για μία καλύτερη ζωή. Άλλαξαν χώρα, αλλά τι συνέβη με τις σκέψεις τους και το μυαλό τους; Είναι ακόμα τα ίδια; ΝΑΙ! Επειδή μεγάλωσαν σε αυτές τις κοινότητες όπου τα αγόρια μαθαίνουν ότι οι γυναίκες ανήκουν στην κουζίνα. Νομίζω είναι ώρα να πούμε ότι εδώ είναι Ευρώπη. Εδώ, έχουμε όλοι το δικαίωμα να πιστεύουμε σε ό,τι θέλουμε, να έχουμε μια θρησκεία ή να την αλλάξουμε αν θέλουμε, να απολαμβάνουμε την ισότητα των φύλων.
Πάντα άντρες συμμετείχαν στο φεμινιστικό κίνημα, αλλά από την άλλη, ακόμα κυριαρχούν στις θέσεις εξουσίας. Όπως αποδεικνύει μια σειρά από πρόσφατα περιστατικά κακοποίησης, η συμπεριφορά κάποιων ανδρών επηρεάζει σημαντικά τις καριέρες των γυναικών, την επιτυχία τους και τις ζωές τους. Πρόσφατα έγινα μάρτυρας πολλών συμπεριφορών κακοποίησης μέσα στην δομή φιλοξενίας, καθώς είμαστε σε καραντίνα εδώ και τέσσερις εβδομάδες. Μίλησα σε κάποιους άντρες για την κατάσταση και οι απαντήσεις τους ήταν απογοητευτικές. Η πλειονότητα των ανδρών στην κοινότητά μας συμφωνούν ότι η ισότητα των φύλων δεν είναι εφικτή, εκτός αν και οι ίδιοι δράσουν και στηρίξουν τα δικαιώματα των γυναικών. Αυτό που δεν ξέρουν είναι ότι τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.
Το Σεπτέμβριο του 2019 ετοιμαζόμουν να πάρω μέρος στην πορεία διαμαρτυρίας στην Αθήνα για το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, στην οποία καλούσε το Justice for Zak / Zackie, όταν ένα ζευγάρι νεαροί Αφγανοί με ρώτησαν τι συμβαίνει. Τους εξήγησα ακριβώς τι συνέβη το 2018, έδειξαν πολύ ενδιαφέρον και με βοήθησαν να πάω στην πορεία. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη επεξηγηση. Οι άνθρωποί μας δεν γνωρίζουν ότι έχουν κι αυτοί δικαιώματα, ανθρώπινα δικαιώματα. Συνήθως φοβούνται να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να συναντάμε τους φίλους μας και να δουλεύουμε μαζί ειρηνικά για τα δικαιώματά μας. Κανένας δεν μπορεί να μας αναγκάσει να γίνουμε μέλη μιας ομάδας αν δεν θέλουμε. Έχουμε το δικαίωμα να αποφασίζουμε για τους εαυτούς μας, να σκεφτόμαστε ό,τι θέλουμε, να λέμε αυτό που σκεφτόμαστε και να μοιραζόμαστε τις ιδέες μας με άλλους ανθρώπους. Νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι της κοινότητάς μου και της χώρας μου είναι έτοιμοι να μάθουν ποιος ήταν ο Ζακ Κωστόπουλος!
Ο Ζακ ήταν ένας Έλληνας ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβιστής και οροθετικός, εθελοντής στην οργάνωση “Θετική Φωνή” και συντάκτης άρθρων για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε online και έντυπες εφημερίδες και περιοδικά. Ήταν επίσης πρόεδρος της Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας, καθώς επίσης και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις δημοτικές εκλογές του 2014. Τα τελευταία χρόνια είχε συμμετάσχει σε drag shows στην Αθήνα με την περσόνα Zackie Oh.
Στο Αφγανιστάν ένας άνδρας με σκουλαρίκια στα αυτιά είναι ταμπού. Ένας άνδρας που ντύνεται με γυναικεία ρούχα και δίνει παράσταση μπροστά σε κοινό δεν είναι ταλέντο ή ψυχαγωγία. Είναι απαγορευμένο. Η οικογένεια θα αποκλήρωνε τον γιο ή οι άνθρωποι θα τον λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου. Δεν είναι γεννημένοι ομοφοβικοί, διδάσκονται την ομοφοβία.
Αλλά αυτό που συνέβη με τον Ζακ Κωστόπουλο ήταν ακριβώς το ίδιο που συμβαίνει στο Αφγανιστάν. Τον χτύπησαν απάνθρωπα μέχρι θανάτου στην Ευρώπη, σε μία χώρα ελεύθερη, όπου έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα. Ναι, εδώ έχουμε υποτίθεται δικαιώματα. Γι’ αυτό κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται για να ζητήσουν δικαιοσύνη για τον Ζακ Κωστόπουλο. Όπως βεβαιώνουν όσοι τον γνώριζαν, η παρουσία του είναι ακόμα αισθητή και μοιάζει με ένα ατελείωτο καλοκαίρι. Η ζωή του είχε προκλήσεις και μπορεί να μην είχε καλές σχέσεις με όλους, όμως ζούσε τη ζωή στο έπακρο και όταν άφησε τον κόσμο αυτό στις 21 Σεπτεμβρίου του 2018, έκλεισε τα μάτια του για πάντα σε ένα μέρος που θεωρούσε σπίτι, την Αθήνα.
Σχολιάστε