Ένα τέλος δεν είναι παρά μια νέα αρχή. Καλωσόρισα το φθινόπωρο και τη νέα σχολική χρονιά δυναμικά. Τώρα είναι η στιγμή να πάω με τους φίλους μου να πάρουμε τσάντες, ρούχα και σχολικά. Η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι η πιο διασκεδαστική για μας, γιατί συνήθως πηγαίνουμε μόνο για να γνωρίσουμε τους νέους μαθητές, να συναντηθούμε ξανά μετά από καιρό και να μιλήσουμε για τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Μετά, ξεκινάμε να δουλεύουμε και να μελετάμε σκληρά, για να διατηρήσουμε τους καλούς βαθμούς μας. Στο παρελθόν, λόγω του πολέμου στις χώρες μας, η εκπαίδευση και το επίπεδό μας έμειναν πίσω. Η κατάσταση άλλαξε προς το χειρότερο και νιώθαμε απελπισμένοι, σαν να μην υπήρχε μέλλον για μας.
Είναι καιρός να προχωρήσουμε προς μια καλύτερη ζωή. Η σωστή απόφαση για μένα πάρθηκε. Δεν είχα μέλλον εκεί και η πιο κατάλληλη επιλογή ήταν να φύγω από τη Συρία και να ολοκληρώσω την εκπαίδευσή μου κάπου αλλού, κατά προτίμηση στην Ευρώπη. Η οικογένειά μου με υποστήριξε και να ‘μαι, στην Ελλάδα.
Έπρεπε να ξεκινήσω μια νέα ζωή με πολλές προκλήσεις, η σημαντικότερη από τις οποίες είναι να ενταχθώ στην κοινωνία, κάτι που από τη φύση μου δεν μού είναι δύσκολο. Είμαι κοινωνικό άτομο, οπότε δεν συνάντησα δυσκολίες. Τώρα η ζωή μου αρχίζει να μπαίνει σε μια σειρά.
Το φθινόπωρο τα ελληνικά σχολεία άνοιξαν, αλλά αυτή τη φορά δεν είχα τον ίδιο ενθουσιασμό που ένιωθα όταν ήμουν με τους φίλους μου στην πατρίδα μου. Παρ’όλα αυτά, έχω αυτή τη θετική ενέργεια που με ωθεί να πηγαίνω στο σχολείο χαμογελαστός, παρά τη λύπη μου. Επίσης στη Συρία είχα αποφοιτήσει από το λύκειο και εδώ πρέπει να το ολοκληρώσω ξανά. Παρόλο που δεν μιλάω επαρκώς ελληνικά, η πρόκληση του να είμαι στο σχολείο θα με βοηθήσει να τα μάθω.
Είχα πολλές ερωτήσεις στο μυαλό μου την πρώτη μέρα στο σχολείο. Πώς θα είναι; Θα αντιμετωπίσω ρατσιστική συμπεριφορά από τους συμμαθητές μου επειδή είμαι πρόσφυγας με διαφορετική θρησκεία; Θα μπορέσω να επικοινωνήσω μαζί τους; Παρόλο που ξέρω αγγλικά, θα είναι η γλώσσα ένα εμπόδιο ανάμεσα σε μένα και τους συμμαθητές μου, επειδή ίσως δεν μιλούν όλοι αγγλικά;
Οι παλιότεροι μαθητές με κοίταξαν περίεργα όταν μπήκα στο σχολείο ως το νέο αγόρι, αλλά δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο μέχρι να αρχίσουμε να γνωριζόμαστε στην τάξη και στα διαλείμματα.
Όλα ήταν καλά. Δεν αντιμετώπισα καθόλου ρατσισμό και ήταν πολύ ευγενικοί μαζί μου. Γενικά οι Έλληνες είναι πολύ στοργικοί και ανοιχτόμυαλοι (το “Πού είσαι ρε μεγάλε;” είναι ένας απο τους ποιο συνηθισμένους τρόπους να χαιρετίσουν τους συμμαθητές τους). Το βασικό μου πρόβλημα είναι ότι δεν μιλάω ελληνικά και αυτό είναι μεγάλο εμπόδιο που με δυσκολεύει να καταλάβω όσα λένε οι καθηγητές, αλλά και να διαβάσω. Κάποιοι φίλοι μου με βοηθούν μεταφράζοντας τα βασικά, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Ξέρω ότι χρειάζομαι χρόνο, αλλά ως τότε θα αντιμετωπίσω πολλές προκλήσεις.
Σε αυτό το νέο σχολείο υπάρχει έλλειψη διδακτικού προσωπικού και κάποια έπιπλα είναι παραμελημένα. Δεν περίμενα τέτοια προβλήματα. Νόμιζα ότι τέτοια προβλήματα αντιμετωπίζεις μόνο στη Συρία, εξαιτίας του πολέμου. Επιπλέον οι μαθητές θέλουν να κάνουν συγκεκριμένα μαθήματα όπως φυσική, χημεία κ.τ.λ., και δυστυχώς δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, λόγω της έλλειψης διδακτικού προσωπικού. Αυτό προκάλεσε το θυμό τους και τους οδήγησε στο να κάνουν κατάληψη στο σχολείο για μία ολόκληρη μέρα, ώστε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις τους από τη διεύθυνση του σχολείου. Τώρα το πρόβλημα έχει λυθεί, καθώς η διεύθυνση υποσχέθηκε ότι θα πιέσει για να γίνουν προσλήψεις διδακτικού προσωπικού και να βελτιωθεί το σχολείο.
Όπου κοιτάζω, σε κάθε γωνιά αυτού του σχολείου, βλέπω χαρούμενα βλέμματα, γέλια, αγκαλιές και συνειδητοποιώ ότι είναι ακριβώς τα ίδια στην Ελλάδα και στη Συρία, και πιθανότατα σε κάθε χώρα του κόσμου.
Όμως αυτό που κάνει τη διαφορά είναι οι άνθρωποι, κι έτσι μου λείπουν οι φίλοι μου στη Συρία. Θα ήθελα να είμαι μαζί τους, αλλά ξέρω ότι αυτή τη στιγμή δεν μπορώ. Το να μαθαίνεις μαζί με άλλους είναι πάντα ευκολότερο… Τώρα μαθαίνω τα πάντα μόνος μου. Και είναι η πρώτη φορά που τα μαθήματα μού φαίνονται περίπλοκα. Όμως νομίζω ότι αυτή η εμπειρία θα με κάνει δυνατότερο και φυσικά, πιο ώριμο. Η ζωή είναι σαν το σχολείο: τα μαθήματα δεν τελειώνουν ποτέ. Και δεν μπορώ παρά να συνεχίσω να μαθαίνω ή, με άλλα λόγια, να ζω.
Σχολιάστε