Φωτογραφία του Αμπού Μπακέρ Σιντίκ

Η δική μας πατρίδα είναι ο άνθρωπος

Φιλία. Χέρια πιασμένα όταν μιλάμε για φιλία ανθρώπων, δύο νότες αρμονικά διαφορετικές όταν μιλάμε για φιλία πολιτισμών και ειρήνη όταν μιλάμε για φιλία λαών.

Φιλία. Σε αυτή είναι αφιερωμένη η 30η Ιουλίου, μια γιορτή που έρχεται να ζεστάνει όχι τα σώματα μα τις καρδιές των ανθρώπων. Σε αυτή είναι αφιερωμένη και το 26o τεύχος των Αποδημητικών Πουλιών το οποίο επέλεξε να αναδείξει τις τραγωδίες, όπως το ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου που καταδίκασε στο σκοτάδι εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες, να συνομιλήσει για τις διακρίσεις και τη βία που δέχεται η κοινότητα των Ελλήνων Ρομά, να δώσει φωνή στις ιστορίες των προσφύγων που προσπαθούν να χωρέσουν σε λίγες γραμμές βιώματα που δεν θα ξεθωριάσουν ποτέ.

Η δύναμη της τέχνης θα είναι αρωγός σε αυτή την προσπάθεια συνειδητοποίησης και αναστοχασμού. Μέσα από τις δικές τους φωτογραφίες τα παιδιά μάς επιστρέφουν στην Μικρασιατική Καταστροφή. Σε μία συνομιλία του χθες με το σήμερα μάς συστήνουν την έκθεση του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας «1922-2022 Έξοδος – Διέξοδος».

«Η Γης δεν είναι ένα σταυροδρόμι φτιαγμένο για να διασταυρώνουνε την καταστροφική παρουσία τους οι μηχανές του πολέμου» γράφει ο ποιητής της συναδέλφωσης Νικηφόρος Βρεττάκος.

«Τ᾿ ὄνειρο τοῦ παιδιοῦ εἶναι ἡ εἰρήνη
Τ᾿ ὄνειρο τῆς μάνας εἶναι ἡ εἰρήνη
Τὰ λόγια τῆς ἀγάπης κάτω ἀπ᾿ τὰ δέντρα
εἶναι ἡ εἰρήνη.» μας θυμίζει ο Γιάννης Ρίτσος.

Ή όπως μας εκμυστηρεύεται ο μικρός Hasan στο άρθρο του: «Η ειρήνη είναι το καλύτερο τέλος…». Και συμπληρώνουμε: Ο καλύτερος τρόπος για να έχεις Ειρήνη είναι να παλέψεις γι’ αυτή. Σε όλους αυτούς που θέλουν να διαχωρίζουν τους λαούς απαντάμε: «H δική μας πατρίδα είναι ο άνθρωπος»¹.

¹Στίχος του ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου

Αποδημητικά Πουλιά

Σχολιάστε