Από την αρχή του πολέμου έως σήμερα, η Παλαιστίνη, η Υεμένη, η Συρία, το Ιράκ και άλλες χώρες υποφέρουν από την πίκρα.
Η φτώχεια και η ανεργία αφήνουν πίκρα. Ο συνεχιζόμενος πόλεμος επίσης.
Όπως γράφαμε και στο προηγούμενο τεύχος των Αποδημητικών Πουλιών, περίπου ένα στα δέκα παιδιά αναγκάζεται να εργαστεί. Και χειρότερο από αυτό, μέσα σε αυτόν τον τραγικό πόλεμο στον οποίο πηγαίνουν μόνο αθώοι άνθρωποι, είναι η αναγκαστική στρατολόγηση. Καταστρέφει τα όνειρα των νέων, που είναι σε μια ηλικία που δεν τους επιτρέπει να συμμετέχουν σε αυτούς τους πολέμους. Είναι πόλεμοι που γίνονται από εκείνους τους πολιτικούς που έχουν ως στόχο μόνο την συλλογή χρημάτων, χύνουν αθώο αίμα και καταστρέφουν την παιδική ηλικία και το μέλλον των παιδιών και της νεολαίας.
Κατάγομαι από την Υεμένη. Ήμουν εκεί κατά τη διάρκεια του πολέμου και είδα εκείνες τις ομάδες που παίρνουν τους ανήλικους νεαρούς από τα σπίτια τους ή μπροστά από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια τους και τους αναγκάζουν να στρατολογηθούν, για να υποστηρίξουν τη θρησκεία τους, να απελευθερώσουν τη χώρα τους και να διαδώσουν την ειρήνη που είναι συμβατή με τα προσωπικά και υλικά τους συμφέροντα.
Αφού τα πάρουν, τους διδάσκουν πράγματα που δεν μπορούν να αναφερθούν, σχετικά με πολεμικές τέχνες και πολεμικό εξοπλισμό, που βέβαια για να τα καταφέρει κανείς καλά χρειάζεται εντατικά μαθήματα και χρόνια εμπειρίας. Για να μην αναφέρουμε τα διεγερτικά και τα ναρκωτικά…
Έπειτα τους τοποθετούν στην πρώτη γραμμή. Και εκεί η μοίρα που τους περιμένει δεν είναι καλή. Αν σκοτωθούν στον πόλεμο, κανείς δεν φροντίζει τις σορούς τους. Τις αφήνουν εκεί, στα αρπακτικά του δάσους.
Σχολιάστε