وضعیت نابسامان افغانستان هر روز بدتر میشود و جان هزاران کودک و نوجوانان و جوانان و اعضای خانواده تهدید به مرگ میشود
بسیاری از این مردم مظلوم تاریخ امروز ، که هیچ جایی در دنیا ندارند به ایران که کشور همسایه و همزبانان است، پناه می برند. آنها هم قبول نمیکنند و هیچ گونه توجهی به آةان نمی شود. آنها نیز از روی ناچاری برای نجات جان خود و فرزندانشان و به این امید کە بە آنها پناه دادە شود راهی یک سفر وحشتناک و پر خطر میشوند. وقتی هم کە به ترکیه می آیند ، تمام مرزها به رویشان مسدود میشود و تمام امیدشان به ناامیدی محض تبدیل میشود .
در ترکیه همه ی خانواده ها و کودکان شیر خواره در کنار خیابان ها و خرابه ها رنج گرسنگی و تشنگی را بە جان می خرند ، به امید آنکە روزی ، سازمان ها و اتحادیه ی اروپا رحمی به حال و روز آنها بکنند. ولی دولت ترکیه بدون هیچ توجهی به وضعیتشان آنها را دوباره به افغانستان بر میگرداند و با این کار فکر می کنند جلوی روند مهاجرت گرفته میشود .
آیا اگر جان انسان ها در امان باشد، وضعیت خود و اطفال خود را اینگونه نابسامان می کند !؟
اما آنان مجبورند بخاطر حفظ جان خود و اطفالشان، این راه پر خطر را انتخاب کنند. واضح است کە آنها برای یافتن آیندە ای بهتر زندگی خود و کودکان خود را بە خطر می اندازند.
بیایید انسانی فکر کنیم رنج و بدبختی این افراد را درک کنیم کە هزاران سختی را تحمل می کنند تا دمی در کنار شما احساس شادی و خوشبختی کنند.
همە ی ما در در تمام سایت ها و رسانه ها دیدیم که در تاریخ ۲۲/۴/۲۰۱۸ در اثر یک حمله ی انتحاری ۵۷ نفر جانشان را از دست دادند و صد ها نفر نیز زخمی شدند.
آیا می دانید مرگ این ۵۷ نفر چندین خانواده را داغ دار میکند ؟ واین صدها زخمی ، چندین خانواده را در بر میگرد؟ هر روز قتل و کشتار ادامە دارد.
ایا اگر این حملە ی انتحاری کە در افغانستان بە وقوع پیوست در کشور دیگری اتفاق می افتاد واکنش جامعە ی جهانی همین گونە بود؟
*این مقاله در جلد #۸ روزنامه “پرند گان مهاجر” به چاپ رسیده است، که به عنوان ضمیمه با روزنامه “Efimerida ton Syntakton” (روزنامه سردبیران) در ۲۵ می ۲۰۱۸ به چاپ رسیده است.
Add comment