شکست و امید

شکست: کلمه ی است که هراز گاهی مهمان ناخوانده ای داستان های ما می شود.

و گاهی حضورش در زندگی آنقدر پر رنگ می شود، که نور امید را در دل انسان کم رنگ و کم رنگ تر می کند. و این ما هستیم که باید بفهمیم چگونه با آن مبارزه کنیم؟ 

شروع هر شکست حاصل مشکلاتی است که در زندگی انسان ها به وجود می آید، و اگر با آن نجنگیم و مبارزه نکنیم منجر به شکست می شود.

اما فقط جنگیدن کافی نیست! بلکه در قدم اول باید امید داشت، زیرا امید است که همیشه در برابر مشکلات سینه سپر می کند و پیروزی و موفقیت را رقم می زند.  با اینکه از کودکی هرجا موفقیتی کسب کردیم ما را تشویق کردند و موفقیت برای ما مهم جلوه داده شد.  اما شکست همیشه شکست نیست!! بلکه در زندگی شکست های وجود دارد ، که خود نوعی پیروزی محسوب می شود. و یک تجربه باشد و باعث قوی تر شدن مان گردد. این را از سر گذشت انسان های می توان فهمید که به رویا و اهداف خویش رسیده اند.

و همه سختی‌ها را پشت سر گذاشته اند.  انسان های که شنیدن نام شان موجی از انرژی را در بدن به جریان می اندازد و تحسین همگان را بر می انگیزانند ، آنها می توانستند مثل خیلی ها جا بزنند، می توانستند گریه کنند. خسته شوند و دیگر ادامه ندهند، اما آنها اگر هفت بار زمین خوردند هفت بار بار بلند شدند و هرجا که زمین خوردند خستگی و تا امیدی را آنجا دفن کردند و بزر امید در دلشان کاشتند و به ادامه مسیر نگاه کردند و دست های خود را روی زانو های خود گذاشتند و بلند شدند و ثابت کردند که شکست مقدمه ی پیروزی است و از تاریکی شب ها عبور کردند به روشنایی روز رسیدند.

بدون شکست اگر آن ها با امیدشان را از دست می‌دادند هرگز نمی توانستند عزمشان را جزم کنند و به اهداف خود برسند در واقع آنها با زنده نگه داشتن امید شان شکست را شکست دادند.

و در مقابل آزادی نیز هستند که اگر با آنها هم صحبت شوید. یا سرگذشت آنها را مطالعه کنید، فقط یک درس برای شما خواهد داشت و آن این است که همیشه امیدوار باشید.

زیرا در غیر اینصورت صفحه های زندگی شما نیز مانند آنها تکرار خواهد شد که در پی نا امیدی بر صفحه روزگار تان نقش می بندد.  امیدوار بودن بهترین حسی است که می تواند شما و زندگی تان را پابرجا نگه دارد. و ستون های زندگی شما را محکم تر می کند. پس همیشه امیدوار باشید، اگر احساس کردید امید تان رو به خاموشی است با آدم های مثبت اندیش هم نشین شوید. چون حس امیدواری یک حس منتقل شونده است و می توانید آن را از دیگران دریافت کنید و جانی دوباره به زندگی تان دهید. زیرا امید بهترین داروی است که می تواند شور و شوق انگیزه برای ادامه ی زندگی در ما ایجاد کند. دنیا بدون امید هیچ است تصور کنید اگر افرادی که دچار بیماریهای سخت و بدون درمان هستند یا افرادی که به دام اعتیاد گرفتار هستند و یا آنهایی که از بعضی توانایی های جسمی برخوردار نیستند و امید شان را از دست دهند چه خواهد شد؟ آن وقت هزاران دکتر و دارو هم نخواهد توانست آنها را نجات دهد. و یاس نا امیدی جامعه را فرا خواهند گرفت.  پس بهتر است که طوری دیگری به زندگی نگاه کنیم و زاویه‌ای دید مان را کمی تغییر دهیم. 

و آنقدر روی مشکلات زندگی زوم نکنیم و از آنها غول نسازیم که بدون هیچ گونه تلاشی یکبار خود را ببازیم.

البته درست است که می گوییم باید با مشکلات زندگی بجنگیم تا منجر به شکست نشود. اما گاهی جنگیدن یعنی تلاش پشت تلاش، و گاهی نیز یعنی پذیرفتن و کنار آمدن با آن. چقدر زندگی امیدوارانه تر و لذت بخش تر می شود. اگر هر کدام از ما در قبال اطرافیان مان نیز احساس مسئولیت کنیم و هر جا که شکست خوردند دستشان را بگیریم و بلندشان کنیم و هرجا که نا امید شدن امید را به آنها پیشکش کنیم حتی اگر تنها دارایی مان باشد. و حتی اگر یک لبخند باشد. ای کاش هر روز صبح یک فنجان عشق و امید بنوشید و بگذارید دریای امید شما را در خود غرق کند بر موج ها اطمینان کنید و ایمان داشته باشید که موج های آن شما را به ساحل آرامش خواهد رسانید..