Ας μιλήσουμε για μια μερίδα του πληθυσμού στην Ελλάδα που αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις, ενώ έχει λίγες ευκαιρίες. Η φωνή τους ακούγεται σπάνια στα σύγχρονα ΜΜΕ, ενώ κανένας δεν μπορεί να τους καθοδηγήσει σωστά σε περίπτωση ανάγκης. Είναι ενήλικες ή έφηβοι; Από τη μια, θεωρούνται νεαρά άτομα που δεν μπορούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, όταν έχει να κάνει με την ελευθερία να αποφασίσουν για τις ζωές τους. Από την άλλη, όταν ζητούν βοήθεια ή υποστήριξη, πρέπει να δρουν μόνοι τους επειδή επίσημα είναι ενήλικες.
Μια άλλη ερώτηση προκύπτει, λοιπόν, εδώ: Είναι εφικτό να τα κάνεις όλα μόνος σου, χωρίς καμία βοήθεια, όταν φτάνεις σε μια καινούργια χώρα και έναν καινούργιο πολιτισμό, ως κάποιος που μόλις έγινε 18 ετών;
- Διαδικασία Ασύλου: Το πρώτο πράγμα που αντιμετωπίζεις ως ανήλικος που ζητάει άσυλο στην Ελλάδα είναι μια ανεξήγητη καθυστέρηση για συνέντευξη. Μερικές φορές χρειάζεται να περιμένεις περισσότερο από ένα χρόνο, που σημαίνει ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή θα ενηλικιωθείς και θα είναι πιο εύκολο για την υπηρεσία ασύλου να απορρίψει την αίτησή σου. Επιπλέον, είναι πολύ δύσκολο να βρεις δικηγόρο και ακόμα κι αν τα καταφέρεις, θα έχεις ένα νέο πρόβλημα, δηλαδή απουσία από το σχολείο, γιατί μπορείς να μιλήσεις με το δικηγόρο και την υπηρεσία ασύλου μόνο στις ώρες που λειτουργεί το σχολείο.
- Διαμονή και υποστήριξη: Στις δομές, συνοδεύεσαι από κοινωνικούς λειτουργούς, δικηγόρους, ψυχολόγους και συνοδούς για ανηλίκους, που είναι εκεί για να βοηθήσουν με τα προβλήματα και να σιγουρέψουν την πρόσβαση σε ό,τι χρειαστείς. Σου παρέχουν, επίσης, φαγητό και ιατρική περίθαλψη. Όταν γίνεσαι 18 ετών, δεν μπορείς να μείνεις άλλο στις δομές ανηλίκων και δεν έχεις ελεύθερη πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες. Συναντάς τον κοινωνικό λειτουργό σου μια φορά τη βδομάδα ή και καθόλου και πρέπει να κανονίσεις μόνος τα ραντεβού για οτιδήποτε μπορεί να χρειαστείς.
- Εκπαίδευση: Τα σχολεία είναι τρόπος να αποκτήσεις εκπαίδευση. Η εκπαίδευση παρέχεται μέχρι την ηλικία των 18 ετών. Μετά από αυτό, πρέπει να ακολουθήσεις τις ίδιες διαδικασίες με τους Έλληνες μαθητές. Φανταστείτε να παρακολουθείτε μαθήματα λυκείου για δύο ή τρία χρόνια σε μια ξένη χώρα, όπου με το ζόρι καταλαβαίνετε τη γλώσσα, και αφού έχετε πάρει το πτυχίο να δίνετε εθνικές εξετάσεις για να περάσετε στην ανώτερη εκπαίδευση. Θα ήταν εύκολο για εσάς; Πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρχει ένα πρόγραμμα ειδικά για τους ξένους μαθητές που θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους μετά το γυμνάσιο.
Ελπίζω αυτό το άρθρο να δίνει φωνή σε όλους όσους αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα όταν γίνονται 18 ετών. Όταν φτάσεις σε αυτή την ηλικία, κανείς δεν σου δίνει σημασία πια. Ας μην ξεχνάμε όσους είναι σε αυτή την ηλικία γιατί έχουν έναν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της κοινωνίας.
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος #13 των “Αποδημητικών Πουλιών”, που κυκλοφόρησε με την Εφημερίδα των Συντακτών στις 25 Μαΐου 2019.
Σχολιάστε