Lonely young man shot from behind at subway station with blurry moving train in background

همین الان ١٨ سالە شدم. خب الان چی میشە ؟ 

 بیایید دربارە ی بخشی از جمعیت یونان صحبت کنیم کە با وجود چالش های بسیاری کە با آنها روبە روست، از فرصت های بسیار محدودی برخوردار است. صدای این نسل بە ندرت در رسانە ها شنیدە می شود و در هنگام نیاز کسی وجود ندارد کە بتواند برای  نیازمندی های آنان راه حلی پیش پایشان بگزارد. آیا آنها بالغ هستند یا همچنان نوجوان اند ؟ ازطرفی  در رابطە با آزادی انتخاب روش زندگی، آنان را جوانانی می پندارند کە قادر بە در دست گرفتن  سرنوشتشان نیستند و از طرفی وقتی درخواست کمک و حمایت دارند بایستی خودشان بە تنهایی از پس همە ی کارها برآیند، چرا کە دیگر بە طور رسمی و قانونی بالغ شدە اند. 

سوال دیگری کە اینجا خلق می شود این است کە چگونە  امکان پذیر است کە  نوجوانی کە تازە بە یک کشور جدید پناه آوردە و شناختی از فرهنگ آن کشور ندارد، بە محض رسیدن بە ١٨ سالگی،  همە ی امور زندگی را بە تنهایی ادارە کند ؟ 

١_پروسە ی پناهندگی: اولین چیزی کە یک پناهجوی زیرسن قانونی با آن روبە رو می شود، تاخیر بی دلیل مصاحبە ی پناهندگی است. بعضی وقتها بایستی بیشتر از یکسال منتظر بمانی و این یعنی اینکە تا آن زمان  بە سن قانونی رسیدە ای و برای ادارە ی پناهندگی آسان تر است تا بە درخواست تو پاسخ منفی بدهد.همچنین پیدا کردن وکیل هم سختی های خودش را دارد و در صورت دسترسی بە وکیل  مشکل دیگر بازماندن از درس و غیبت های متوالی در کلاس هاست. چون وکیل و ادارە ی پناهندگی  هر دو در ساعات اداری کار می کنند کە همزمان با شیفت صبح مدارس است.

٢_اسکان و حمایت: در مراکز اقامتی رسمی مددکاران اجتماعی، روانشناسان، وکلا و همراهانی  حضوردارند تا در حل مشکلات کودکان زیر سن  بە آنها کمک کردە و از تامین نیازهایشان از قبیل غذا و خدمات بهداشتی و درمانی اطینان حاصل کنند. بە محض رسیدن بە ١٨ سالگی دیگر امکان زندگی  در مراکز اقامتی کودکان زیر سن را از دست می دهی و بە  این خدمات و کالاهای  اساسی زندگی دسترسی آزادانە نخواهی داشت. مددکار اجتماعی ات را هفتە ای یک بار خواهی دید و در برخی مواقع هرگز نمی بینی و بایستی بە تنهایی همە ی نیازهای زندگی ات را تامین کنی و  قرارهای اداری ات را هماهنگ کنی. 

٤-آموزش: مدارس راه کسب علم و دانش هستند و امکان آموزش تنها تا قبل از سن ١٨ سالگی وجود دارد. بعد از این سن بایستی مثل یک دانش آموز یونانی بقیە ی مراحل را پیش بروی. تصور کن  کە در یک کشور غریب کە زبانش را هم بلد نیستی، دو یا سە سال درس های دبیرستان را بخوانی و پس از گرفتن مدرک دیپلم در امتحانات سراسری شرکت کردە و برای ادامە ی تحصیل در مقاطع بالاتر اقدام کنی. آیا این برای شما کار آسانی می بود ؟  بە اعتقاد من بایستی یک برنامە ی آموزشی ویژە  برای دانش آموزان خارجی کە مقطع راهنمایی را گذراندە اند وجود داشتە باشد کە بتوانند درمقطع دبیرستان/ لیسە  ادامە ی تحصیل دهند.   

امیدوارم این مقالە صدای همە ی آنانی شود کە در آستانە ی ورود بە ١٨ سالگی با چنین مشکلاتی روبەرو هستند. وقتی بە این سن می رسی دیگر هیچ کس بە تو اهمیت نمی دهد.

 بیایید این قشر جوانی کە تازە پا بە این سن میگذارد را فراموش نکنیم، چرا کە در رشد و توسعە ی جامعە نقش بە سزایی دارند.       

*این مقاله در جلد #۱۳ روزنامه “پرند گان مهاجر” به چاپ رسیده است، که به عنوان ضمیمه با روزنامه “Efimerida ton Syntakton” (روزنامه سردبیران) در ۲۵ می ۲۰۱۹ به چاپ رسیده است.

ابوبکر جہانگیر۔

Young Journalists

Add comment