Από πότε το αστυνομικό έμβλημα τους δίνει την άδεια να σκοτώνουν;

Η αστυνομία θα έπρεπε να είναι σύμβολο διατήρησης της ειρήνης και της προστασίας. Λοιπόν, μέσα στα χρόνια αυτό έχει αλλάξει. Όχι μόνο δεν νιώθουμε ασφαλείς γύρω τους, αλλά όταν έρχονται εκείνοι, μαζί έρχεται και ένα αίσθημα φόβου.

Σύμφωνα με το Mapping Police Violence , στις ΗΠΑ 1.127 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την αστυνομία το 2020 και τα περισσότερα από τα θύματα ήταν έγχρωμοι άνθρωποι. Πιο συγκεκριμένα, από εκείνους που σκοτώθηκαν παράνομα το 27% ήταν μαύροι, παρά το γεγονός ότι αποτελούν μόλις το 13% του αμερικανικού πληθυσμού. Το 15% ήταν ισπανόφωνοι, 1% ανήκε στους ιθαγενείς πληθυσμούς της Αμερικής, 2% Ασιάτες/ Φυλές του Ειρηνικού, 31% λευκοί και ένα 4% παραμένει άγνωστο. Αντιμετώπησαν αστυνομική βία και έχασαν τη ζωή τους άδικα. Πολλοί από αυτούς τους θανάτους θα μπορούσαν να έχουν εμποδιστεί, όμως αυτό δεν έγινε. Η πλειοψηφία των ανθρώπων που σκοτώθηκαν από την αστυνομία ήταν άοπλοι. Το χειρότερο είναι ότι για το 98.3% δολοφονιών που διαπράχθηκαν από αστυνομικούς μεταξύ 2013 και 2020, καμία δεν κατέληξε σε καταδίκη των αστυνομικών αυτών.

Παράλληλα στην Ευρώπη η αστυνομική βία είναι επίσης μία πραγματικότητα. Περιστατικά συμβαίνουν σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Στην Ελλάδα οι άνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι με την αστυνομική βία αρκετές φορές και μερικά περιστατικά καταγράφηκαν σε βίντεο. Άνθρωποι χτυπήθηκαν από την αστυνομία επειδή δεν φορούσαν μάσκα κατά της μετάδοσης του κορωνοϊου, έλαβαν πρόστιμα επειδή συμμετείχαν σε διαδηλώσεις και στις χειρότερες περιπτώσεις έχασαν τη ζωή τους. Πίσω στο 2008, στην Αθήνα, ένα 15χρονο αγόρι πυροβολήθηκε από αστυνομικό και έχασε τη ζωή του. Στις 6 Δεκεμβρίου 2020, την επέτειο του θανάτου του, η αστυνομία πέταξε δακρυγόνα στους διαδηλωτές και κατέστρεψε τα λουλούδια που οι άνθρωποι είχαν αφήσει στον τόπο δολοφονίας του αγοριού.

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι 1.127 δεν είναι ένας αριθμός, Μιλάμε για 1.127 πολύτιμες ζωές και τα όνειρά τους. Και όλες τους μετράνε. Έχουμε μάρτυρες, έχουμε αποδεικτικά στοιχεία, κι όμως, παραμένουμε σιωπηλοί και αποτύχαμε να απονείμουμε δικαιοσύνη για αυτούς.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος #21 των “Αποδημητικών Πουλιών”, που κυκλοφόρησε με την Εφημερίδα των Συντακτών στις 29 Μάιου 2021.

Νεντά Γιακούμπι

Σχολιάστε