شعر بهار

بهار بعد از آن شب های سرد و تاریک آمد 

بر سرما غلبه کرد و نشاط حیاتی به ما ارمغان آورد 

من بهار را امید می نامم زیرا 

بهار فرصتی است  

برای توقف بار تخریب 

بهار اورد طبیعت و نابود کند خشکی و خزان 

بهار گر نبود ، نابود میبود این جهان  

مثل کودکی که دارد تغذیه از شیری مادری 

سرسبزی خودش عشق   

و خودش را دانم نشاط زندگی  

بهار یعنی سرد ها پایان میابد 

گرمایی  هست در راه  

بهار و تابستان ات گرم است  اما  

کی ها بود در زمستان ات تا قدردانی