“کودک در برابرِ هر گونه رها شدن، ظلم واستثمار محافظت خواهد شد. این موضوع جای هیچ گونه بحثی راباقی نخواهد گذاشت. کودک تا رسیدن به حداقل سنِ متناسبِ کار، استخدام نخواهد شد. تحتِ هیچ شرایطی کودک مجبور یا مجاز به کار یا شغلی نخواهد بود که به سلامت یا آموزشِ او آسیبی برساند. یا مانع از پیشرفتِ جسمی، روحی یا اخلاقی او شود ” این فقط یک آرزو نیست، بلکه گزیده ای از اعلامیۀ حقوقِ کودک است. کُنوانسیونی که توسطِ کشورهای متعهد تصویب شده وکشورهایِ موردِ نظر موظف هستند تا به حقوقِ مندرج در آن احترام بگذارند و تمام اقداماتِ لازم را برای حمایت از کودکان را انجام دهند.
اگرچه سازمانِ ملل درسال 1989 تلاش کرد تا با صدورِاعلامیۀ حقوق کودکِ، با استثمارِکودکان مبارزه کند که براساس آن کشورِامضا کننده موظف به محافظت ازکودکان درمقابلِ انجامِ هرگونه کار است ولی، درمقایسه با گذشته بهبودِ وضعیت کار در همه جایِ جهان یکسان نیست. با اینکه این وضع در واقع، برای کشورهای توسعه یافته تغییر نکرده است. ولی هنوزهم مشکل وجود دارد و اگر بخواهم دقیق تر بگوییم، بدترهم می شود.
امروزه بیش از 12 میلیون کودک از سوریه، بنگلادش و سایر کشورهای در حالِ توسعه از هفت سالگی بردۀ فروشگاه های بزرگِ زنجیره ایِ تولید لباس می شوند تا فدایِ سود و تجارت شوند. این شرکت ها طبیعتاً کودکان را مجبور می کنند تا به طور غیرقانونی و بدون بیمه درمانی و با هدف فرارمالیاتی در کارگاه ها، ساختمان هایِ مخروبه یا کشتی های شناور در آب های بین المللی کار کنند. ساعات کاری از 12 تا 16 ساعت در روز متغییراست. شرایط کار واقعاً غیر انسانی است. فشار و رفتارِ توهین آمیز پیوندی ناگسستنی با زندگیِ روزمرۀ آنها دارد. خطرِ ابتلا به بیماری های ناشی از آلودگی و قرار گرفتن در معرضِ مواد شیمیایی مضر، برای آنها واقعیتی سخت است. البته سلامتِ جسمی تنها چیزی نیست که حاصل از کار کودک باشد. طبق مطالعاتِ انجام شده مختلف توسط مراکز پزشکی و سازمانهای مختلفِ حمایت از کودکان، این عمل نه تنها بر روانِ این کودکان بلکه بر آیندۀ آنها نیز تأثیر بزرگی خواهد گذاشت. از آنجا که کار, مانع از رفتنِ آنها به مدرسه می شود، آنها محکوم هستند کلِ زندگی خود را در ناامیدی بسر ببرند. اما ممکن است این سؤال مطرح شود که چرا ما باید نگرانِ این موضوع باشیم؟ استثمار كودك بی تردید چیز وحشتناكی است. ولی همزمان بسیار دور به نظر می رسد. و مطمئناً موضوعی نیست که منافع غربِ “توسعه یافته” را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﯿﺎﻧﺪازﺪ. اینطور نیست؟
این به دو دلیل اشتباه است. اولاً، چونکه حقوقِ کودکان در درجه اول و بالاتر از حقوقِ بشر است. بنابراین، هرگونه تخلُف از آنها روی هرکدام از ما تأثیر می گذارد، همچنین ما را از یک دنیای عادلانه با فرصتهای برابر برای همه و احترام به زندگیِ انسان، دورتر و دورتر می سازد. دوم ، حمایت ما از این گونه کار کودکان است. اگر چه یک پیراهن امروزه می تواند 5 یورو قیمت داشته باشد ولی همزمان ممکن است به قیمت سلامت، عزت و آینده یک کودک تمام شود. تصمیم دست ما است: خرید بیش از حد و بی پروا یا محافظت از یک انسان؟
برای اطمینان از تقویت نکردنِ نقضِ حقوق بشر، با تایپ کردنِ ” لباس اخلاقی ” دراینترنت شرکت هایی را جستجو کنید که مطابقِ با مقرراتِ کارعمل می کنند.
—-
بی بی سی، پناهجویانی که لباس ما را می سازند
نِت فلیکس، هزینۀ واقعی
UNHCR ، https://www.unhcr.org/
ماركس و اِسپنسر، آسوس: des réfugiés syriens shfrytités dans leurs ateliers turcs
—-
این متن ابتدا در بیست و هفتمین شمارۀ روزنامۀ مدرسۀ “Echo d ‘Eugene” منتشر شد. که توسطِ دانش آموزانِ مدرسۀ یونانی فرانسویِ Hellenic Eugenios Delakroua چاپ و پخش می شود. نویسندگانِ (خانم ) این مقاله در سومِ دبیرستان مشغول به تحصیل هستند، در حالی که عکسِ آن توسطِ آقای میخالی کاراجی، دانش آموزِ سالِ دومِ دبیرستان گرفته شده است.
Add comment