امید در شکاف‌ها

در سراسر جهان، کشورها به دست احزاب راست‌گرا افتاده‌اند. آلمان با حزب AfD، هلند با حزب آزادی، دونالد ترامپ در ایالات متحده و ده‌ها کشور دیگر با سرعتی فزاینده به سمتی پیش می‌روند که ما طی دهه‌های گذشته به دقت تلاش کرده‌ایم از آن دور شویم. ستایش سیستم‌های پدرسالارانه، تلاش برای برپا کردن دیوارها و حتی انکار تغییرات اقلیمی. ما به گذشته‌ای سخت در حال بازگرد هستیم و به سوی آینده‌ای نامعلوم پیش می‌رویم . زنان، اعضای جامعه LGBTQ+ و افراد رنگین‌پوست مجبور هستند بار دیگر در ترس زندگی کنند، به دلیل ویژگی‌هایی تغییرناپذیر شان. خصوصیات مانند جنسیت، تمایلات جنسی و رنگ پوست همیشه در تاریخ بشر به عنوان دلیلی برای تبعیض و تقسیم افراد استفاده شده‌اند. 

بخاطری این تغییرات، جامعه به گروه‌های کوچک زیادی تقسیم شده است. همه در برابر یکدیگر می ایستند. همه سعی می‌کنند نظر و عقیده خود را به دیگران تحمیل کنند. ما همه متفاوت فکر می‌کنیم. اما یک چیز در میان همه ما مشترک است… ترس. و از دل این ترس ها، نفرت دوباره به جامعه ما نفوذ کرده است. نفرت به هر شکاف کوچکی که ترس ایجاد کرده، نفوذ کرده و دره‌های عمیق و مه‌آلودی را در وجود ما حک کرده است. نفرت به گوشه‌های غیرقابل دسترس ذهن ما خزیده است. 

جنگ در اوکراین و غزه هر روز به ما یادآوری می‌کند که صلح حتی در امن‌ترین مکان‌ها توهمی بیش نیست. مردم مجبور هستند کشورشان را ترک کنند، زیرا اگر بمانند صدمه میبینن و یا حتی امکان دارد جانشان را از دست بدهند. برخی حتی دیگر فرصتی برای فرار ندارند. زنان در افغانستان حقوقی کمتر از حیوانات در یک باغ‌وحش دارند. افزایش سطح دریاها و موج‌های گرمای غیرقابل تحمل مناطقی که زمانی قابل سکونت بودند را غیرقابل زندگی کرده است. و حتی اگر تلاش کنید نگاهتان را برگردانید، واقعیت‌ها همیشه آنجا هستند. درست مقابل چشمانمان. و بنابراین می‌ترسیم. و بنابراین نفرت می‌ورزیم. 

این وضع تا به امروز ادامه داشته است.اما نیازی نیست که نفرت چیزی باشد که گسترش پیدا کند. می‌تواند چیزی دیگر باشد. چیزی که مه را کنار بزند و دره‌ها را روشن کنند. چیزی که پل‌هایی بر فراز شکاف‌ها بسازد و دردهایی را که احساس کرده‌ایم ترمیم کند. چیزی مانند امید. چیزی مانند اعتماد. اعتمادی که اگر بخواهیم، داشته باشیم. امیدی که ما به اندازه کافی قوی هستیم تا بر نفرت و درد جهان غلبه کنیم. نوری آرام در وجودمان جاری می‌شود و تاریک‌ترین نقاط را روشن می‌کند. ما به جلو حرکت. سعی می‌کنیم بفهمیم و گوش بدهیم. به امید تکیه کنیم و تفاوت‌هایمان را نادیده بگیریم. قدرتمان را جمع کنیم و برای عدالت بجنگیم. برای زنان در افغانستان، برای افراد رنگین‌پوست در آمریکا و برای LGBTQ+ در روسیه می‌جنگیم. برای کسانی که دیگر صدایشان شنیده نمی‌شود و کسانی که امیدی ندارند، ایستادگی و مبارزه می‌کنیم.