Outcast Europe

نمایشگاه مکانی است که یک هنرمند، مخاطبین خود را ملاقات می کند .در آنجا همیشه جذابیت هایی وجود دارد که توجه شما را جلب کند و این دلیلی بود که تیم خبرنگاران جوان در تاریخ ۲۴ ماه اکتبر از نمایشگاه Outcast Europe دیدن کردند .

دفترچه خاطرات شخصی ،لباس ،جواهرات ،یک دستگاه چرخ‌خیاطی و یک تلویزیون کوچک و چیزهایی که نمایش داده شده بود ارتباط کمی به هنر داشت .این نمایشگاه بیشتر شبیه یک نمایشگاه درباره خاطرات جابجایی و حرکت از بالکان خیلی قبل تر از سال ۱۹۲۰ میلادی است .

با این حال جالب‌ترین و قسمت خاص این نمایشگاه ،مکانی بود که نمایشگاه در آن برگزار شد .هتل Bageion ساختمانی ۱۲۴ ساله در آتن میدان Omonia طراحی شده توسط آقای Ernst Ziller است. این هتل با نمای بیرونی بازسازی شده ،اما از درون رها شده است و مدیر نمایشگاه این هتل را انتخاب کرد زیرا این یکی از هتلهای قدیمی در آتن است که هنوز آنجا مقاومت می‌کند ،دقیقا مثل خاطرات پشت اشیاء در نمایشگاه Outcast Europe. همه اشیاء یک داستان طولانی دارند و سفر آغاز شد از سال ۱۹۲۰میلادی ،زمانی که یک جمعیت متنوع از آسیای کوچک به عنوان پناهنده به یونان کشانده شدند در حالی که تلاش برای بهبود همان جنگ  که مسئول جابجایی آنها بود ،ادامه داشت و تا هنوز جنگ در خاورمیانه و هجوم پناهجویان به اروپا ادامه دارد.

بعد از دیدن گالری درباره نمایشگاه با آقای Nikos Papakostas گفتگو کردیم .او یکی از بنیانگذاران سازمان” Inter Alia” است که نمایشگاه Outcast Europe را حمایت کرد .

چگونه ایده نمایشگاه به ذهن شما رسید ؟

این ایده از ۲۰ ماه قبل به ذهن من رسید .زمانی که ما سعی کردیم و به فکر فرو رفتیم که چه انجام دهیم درباره مهاجرت و تاریخ خودمان را به مردم اروپا یادآوری کنیم .علاوه بر یادآوری ،مسئله دیگری که ما درباره آن صحبت کردیم ،دموکراسی بود .

آن چه که شما قبل از اینکه به طور فعال به عنوان یک شهروند در جامعه شرکت کنید ،آنچه شما نیاز دارید دانش از زمینه فرهنگ ما است ،یک احساس روشن از وراثت و تاریخ و قادر به بیان کردن این دو قسمت .

چقدر زمان صرف جمع آوری اشیاء و سازماندهی نمایشگاه شد ؟

هر شریکی از سازمان Outcast Europe حدود ۵ ماه برای جمع آوری موارد ایجاد نمایشگاه در هر کشوری که مشارکت داشت ،زمان داشت .کشورهایی مانند جمهوری چک ،مجارستان ،بلغارستان ،صربستان و جمهوری مقدونیه .

نمایشگاه به صورت محلی در این کشورها و با موارد خاص صورت گرفت .هر کدام از آنها در یک دوره خاص در تاریخ کشور متمرکز شده اند ،زمانی که مردم ترک کردند و یا حرکت کردند از آنجا به عنوان پناهنده و یا مهاجر .بنابراین ما همه چیز را به این نمایشگاه نهایی و جهانی آوردیم . برای ما جمع آوری و به پایان رساندن این نمایشگاه ،حدود ۶ تا ۸ ماه زمان گرفت .ما به کشورهای دیگر نیز سفر کردیم و از مردم مواردی را که منعکس کننده تجربه هایی از جابجایی و مهاجرت بود را خواستیم.آنها در کنار اقلام مربوط به مهاجرین امروز،افرادی را که در چند سال گذشته به اروپا آمده اند را نیز نمایش دادند .برای جمع آوری اقلام و اشیاء درخواست‌هایی در رادیو ،روزنامه و فضای مجازی  دادیم  ،همچنین با دهها سازمانی که در یونان با مهاجرین کار میکرد نیز همکاری داشتیم وهمچنین با گروهها و باشگاههایی که به تجربه های  یونانیان  در سال ۱۹۲۰ به عنوان مهاجر متصل بودند در تماس بودیم .

در یکی از اتاقها یک گوشی هوشمند اما خاموش وجود دارد .چرا تصمیم گرفتید آن گوشی را در نمایشگاه به نمایش بگذارید ؟

به طور معمول ،تصویر یک پسر جوان را نشان می دهد .خیلی از مردم با این گوشی بازی کردند و باطری خیلی سریع از بین رفت .چیزی که قرار بود شما ببینید حسین بود،یک پسر جوان اهل ایران شهر شیراز .مادربزرگ او مریم به عنوان مهاجر سال گذشته  به یونان آمد .او به ما گفت که هیچ چیزی ندارد ،زیرا قاچاق بر پولها و متعلقات و هر چیزی را که او داشته را از او گرفته است .او برای ارائه به نمایشگاه دست خالی بود .او تمام خاطرات خود را از طریق این عکس از نوه اش نگه می دارد.موبایل مرتبط نیست ،اما عکس و داستان مرتبط است .

چرا این ساختمان را برای نمایشگاه انتخاب کردید ؟

هتل Bageion خیلی سخاوتمندانه به ما ارائه شده است .این فضایی است که به نمایشگاه ارزش می دهد .شخصا برای این اتفاق سه دلیل میبینم ،اولین دلیل این است که این موقعیت مکانی برای این رویداد بسیار مطلوب است ،زیرا میدان امونیا یک مکان ملاقات است،نه تنها برای مردم آتن بلکه برای افراد غیر محلی .در سال ۱۹۵۰تا سال۱۹۶۰ موج بزرگ مهاجران از سایر نقاط یونان به آتن آمدند و امونیا مکان ملاقات شد و همین نیز برای مهاجران امروزی است و از طرف دیگر این ساختمان در مبارزه است ،در مبارزه با زمان ،در مبارزه با  فروپاشی  است .در عین حال تلاش می کند تا در برابر زمان مقاومت کند و از لحاظ معنایی معنای بسیار جالبی دارد و ما دوست داریم از این طریق این موضوع را در میان بگذاریم .منظورم این است که نمایشگاه سعی دارد مبارزه اروپا را بین گذشته ،حال و آینده اش نشان دهد .این ساختمان با این ایده خیلی خوب است .سومین دلیل این است که این یک هتل است و براساس تعبیر ،هتل یک محل اقامت موقت است .این نشان دهنده یک راه  است ،که همه ما مهاجر هستیم ،ما می آییم و می رویم.هیچ چیزی پایدار نیست .هیچ چیزی دائمی نیست و هیچ چیزی ابدی نیست .همچنین این ساختمان ما را انتخاب کرد  .آنچه که ما در نمایشگاه Outcast Europe دیده ایم فراتر از خاطرات مردم و جابجایی ها است .چیزی را که درباره آن نمی‌دانیم قضاوت نکنیم زیرا هر شیء داستانی دارد و هر داستان یک لحظه ای که ما میتوانیم با آن ارتباط برقرار کنیم .